[eeik]

Ja się na organizacji nie znam.
Po norweskiej karawance Wam powiem.

Ale mieliśmy z mężem przyjemność uczestniczyć w spotkaniu z MK.

Powiem jedno - byliśmy zaskoczeni organizacją i sprawnością .
Bez zbędnych słów, nawet nie zauważyłam kto "rządzi" wsie autka poustawiane, podłączone do prądu, przygotowanie do uskutecznienia integracji kulinarnej.

Dokładnie tak jak Sasquatsch napisał to ma być przyjemność we wspólnym obcowaniu, a nie rozkaz, obowiązek bo tak ktoś napisał.
Są tzw. prawa niepisane i wystarczy dobra chęć, wtedy nie ma problemu.

I mimo że nie mam doświadczenia, nie pojechałabym nigdzie tylko li według reguł,
ja potrzebuję towarzystwa ludzi , których lubię i oni mnie lubią.
Nie wyobrażam sobie spędzać czasu wolnego, który ma być przyjemnością, zgodnie ze sztywno ustalonymi regułami, wśród ludzi którzy hołdują zasadzie twardych rządów.
Właśnie wtedy wydaje mi się , są problemy.

A co do Niemców i ich porządku.
Trochę tego kraju zjeździliśmy, i to doś długo bo ponad 20 lat mam okazję poznawac ludzi.
Tak jak wszędzie są ludzie i ludzie.
Kraj jak każdy inny, może tylko mentalność troche odbiega od naszej.

[Kazik II]

[Paweł P.]

[Kazik II]

[sasquatch]

Nie oceniałem niczyjej osobowści - tylko i wyłącznie zachowania na podstawie przeczytanych wypowiedzi. Nie smiał bym tego robić (oceniać osobowość).

Nie sądzę by Kazik czuł się jakoś obrażony - nie napisał tego. Ja jak najbardziej się tak nie czuję - człowiek który uprawia jakąś dyscyplinę amatorsko - to tylko pochwalić.

Pawle P. - amator to bardzo pozytywne okreslenie człowieka - ostatnimi czasy jakoś ludzie zaczęli widzieć peioratywne zabarwienie tergo określenia - co całkowicie mija się z prawdę.

amator:
1. osoba zajmująca się czymś z upodobania; miłośnik, zwolennik
2. osoba zajmująca się czymś niezawodowo, bez fachowego wykształcenia
3. osoba reflektująca na coś, chętna do czegoś
4. "sport." osoba uprawiająca sport wyczynowy bez czerpania z tego korzyści materialnych

pewnie ta druga definicja skłania to wyciagnia wniosków że amator do laik - ale to dwa rózne słowa

czy podróżując musimy mieć turystyczne wykształcenie? to też amatorstwo i to bardzo piękne - każdy z nas jest kierowcą (i zdecydowana większość to amatorzy)

Amatorzy wszystkich krajów - łączcie się !!!!!!!!!!!!!

P.S. Bardzo lubię Cię Kaziku II (szczególnie za ten orzech średni - bardzo często bywa na naszych ustach podczas wypraw MK) - choć jeszcze nie mieliśmy okazji się spotkać - ale wszystko przed nami :-D - a w ogóle to słuchasz KAZIKA i KULTU? Jeden z moich ulubionych wykonawców :-D

[sasquatch]

Popatrz nawet o tej samej godzinie i minucie posty wysyłamy - bratnia dusza jesteś

[martes]

aaale kij w mrowisko wbiłem Kazio II taki ładny kopczyk nam zbudował tyle że taki jak dla mnie za bardzo poukładany ... a ja tylko chciałem powiedzieć że codziennie w pracy muszę być rozważny, poukładany,obowiązkowy i punktualny...... a jak mam wolne , weekend i jadę camperkiem to potrzebuję się wyluzować .Super niech będzie plan ,ale taki luźny, przecież jedziemy odpocząć, wyluzować się,uciec od codzienności..
A mój friendziaszek SAS (kuźwa chwalić dziękować ) jest świetnym organizatorem... (psychologiem? no nie wiem ....)
Paweł P jest małomówny .... itd itd...
Zapraszamy cię Kazek 2 pojedz z nami włącz się do teamu a odpoczniesz i wyluzujesz..

[STRUSIEC]

Witam jestem nowy, ale kamperuję od jakiegoś czasu, przeżyłem Rumunię na jednego kampera, niby nie ma się czego bać, ale takie świerzbienie na grzbiecie się czuje jak jest się samemu w obcym miejscu. Szukam bratniej duszy najlepiej z Podkarpacia na wspólne wypady, jak jest daleko trudno się wybrać a odległość zabiera czas. nigdy nie jechałem karawaną, myślę że to wspaniałe przeżycie ale kocham wolność i nienawidzę planowania na godzinę marszruty obozowiska itd. Szukanie noclegu też ma swój urok. Po zdrawiam wszystkich ;-) ;-)

[Robin]

[DarekK]

Moje doświadczenie - samemu można wszystko co do głowy wpadnie. Wyjeżdżając obieram kierunek (zazwyczaj jakieś miejsce docelowe) po osiągnięciu którego zaczyna się powolny objazd okolicy lub wręcz powrót. Z doświadczenia wiem że i tak nie da się wszystkiego zobaczyć i wszędzie być, więc jadąc samemu odpada problem uzgodnienia planu podróży. To samo dotyczy dziennych dystansów - czasami jest to kilkaset kilometrów, czasami kilkanaście - decyzję mogę podjąć w ostatniej chwili (negocjuję jedynie z małżonką ). Szukając miejsca na postój wystarcza jedno miejsce parkingowe. Nikt nie ma do mnie pretensji za styl jazdy, prędkość, jazdę na azymut (jak się okolica z mapą przestaje zgadzać), jazdę "bocznymi drogami" - jak się zapakuję w jakąś biedę mogę mieć jedynie pretensje do siebie - generalnie dużo mniej stresów. Jeśli chodzi o bezpieczeństwo - no cóż, autko stare to i jest szansa że nikomu w oko za bardzo nie wpadnie, a gdzieś tam człowiek ma odrobinę wyobraźni i stara się unikać prowokowania losu. W razie większej biedy - aby telefon ocalał - mając kontakt można jakoś się wykaraskać. Największą niedogodnością wydaje się to, że jak człowiek chce trochę bardziej trzeba szukać kompana wśród miejscowych.

[AMIGO]

Jak to przyjemnie się czyta, gdy wszyscy mają rację...
Swoją bo swoją, ale rację

[jarymi]

[DarekK]

Ale tu nie jest problem stadnego podróżowania starymi czy nowymi kamperami - moje zdanie jest takie - że samemu chyba jednak lepiej. Nie wiem ile było wypraw grupowych a ile solo i jak one się zakończyły - ale z wpisów można wnioskować że czasami teamy się rozpadały z różnych przyczyn zaraz na starcie. Może warto byłoby to przeanalizować .

[Dziabong]

[DarekK]

Nie wiem - zawsze wyjeżdżałem sam, więc nie wiem jak jedzie się w grupie. Zastanawia mnie dość duża ilość postów w stylu: jadę tu i tu wtedy a wtedy i może ktoś się dołączy. Ja po prostu mam pewne obawy i to wszystko.