Klub miłośników turystyki kamperowej - CamperTeam Włochy - KodiTeam - Włochy'2015 kodi - 2015-06-24, 11:35 Temat postu: KodiTeam - Włochy'2015 Witam wszystkich. 26 czerwca startujemy do Włoch. Dla nas ma to być przeżycie duchowe, ale także dobry wypoczynek i zakosztowanie ciepłego morza. Posiłkując się wcześniejszymi relacjami zaplanowaliśmy trasę. W generaliach wyjazd ma trwać 25 dni. 5000km i masę rzeczy do zobaczenia. Trasa już sprecyzowana i w myśl mojej filozofii plan jest taki by raz zwiedzać raz leniuchować nad morzem. I tak w kółko. Auto po serwisie. Wszystko sprawne, assistance w PZM wykupione, karty EKUZ wyrobione. Miejscówki wytypowane. Harmonogram mamy dopięty a wszystko po to by w niedzielę 12 lipca być w Watykanie. Plan szczegółowy jest taki: 1. Wenecja 2. plaża w Casalborsetti 3. Ravenna 4. plaża w ok. Rimini 5. Loreto 5. Mannopello 6. San Giovani Rotondo 7. plaża na płw. Gargano 8. Pompeje (wybrzeże Amalfi, Wezuwiusz, Neapol) 9. Monte Cassino 10. plaża w ok. Terraciny 11. Pomezia 12. Rzym, Watykan 13. plaża w ok. Ladispoli 14. Orvieto 15. Asyż 16. jezioro Trasimeno 17. Florencja 18. Padwa i powrót do domu. Jeśli ktoś będzie na trasie to chętnie się spotkamy. Dziękujemy w tym miejscu Frape i Toscanerowi za miejscówki. Do zobaczenia po powrocie. Napiszemy co i jak. Pozdrawiamy toscaner - 2015-06-24, 12:37 My teraz w okolicy końca Twojej trasy. Może zostaniemy i się pobyczymy. W każdym razie kręć, kręć i kiszone ogórki jako "walutę" przywieź. A jezioro Trasimeno, to jeden dzień za mało. Pozdrowienia. kodi - 2015-06-24, 12:40 Ogórków już nie dam rady zrobić no chyba że coś zostało mi z zeszłego roku. Będę miał ze sobą lepszy towar janusz - 2015-06-24, 13:09 kodi napisał/a: Ogórków już nie dam rady zrobić Czemu, przecież ogórki same się kiszą i w kamperze w drodze im nie przeszkadza. Włożyć w słoiki i zabrać ze sobą, ukisną w drodze. CORONAVIRUS - 2015-06-24, 13:35 Będą wstrząśnięte ...nie mieszane toscaner - 2015-06-24, 13:38 Na kaca w sam raz. W USA nawet ktoś to opatentował. No ale oni patentują nawet kwadrat. Endi - 2015-06-24, 14:12 Temat postu: Re: KodiTeam - Włochy'2015 kodi napisał/a: Trasa już sprecyzowana i w myśl mojej filozofii plan jest taki by raz zwiedzać raz leniuchawać na morzem... I z taką filozofią podróżowania również się utożsamiam...szczęśliwej podróży i browarek na drogę krzysieks - 2015-06-24, 14:33 Powodzenia Kodi. My startujemy do Włoch ok 10 lipca. Wstępnie od Caorle do Rimini. Ale gdzie nas poniesie to nie wiem. Będziemy ew. w kontakcie. Pozdrawiam Krzysiek. toscaner - 2015-06-24, 15:35 To może wstępnie jakiś mikro zlot np. nad jeziorem Trasimeno? Jak nie wypadnie w weekend to miejsca sporo. Woda blisko, jak ktoś wędki weźmie, to można zarzucać z kampera. My od rybaka braliśmy. Nie chciał sprzedać, dał. Uroki kamperowania na dziko. A że rybka lubi pływać.... A Kodi coś obiecał przywieźć. Mogę wstawić jakieś fotki jak są zainteresowani. Miejscówki, bo ryby poniżej: Parking free, woda free, zrzut free, prąd free, ryby free. Edit: Kodi sorki za OT, jak coś to usunę. kodi - 2015-06-24, 20:16 Janusz - chętnie bym tak zrobił, ale boję się, że będę przeładowany a mam zamiar ciąć przez Austrię. Endi - dziękuję. Mam nadzieję, że wszystko przebiegnie szczęśliwie. W końcu jedziemy do Ojca Pio, więc ... Krzysieks - my po 10 to jedziemy już w stronę domu zachodnim wybrzeżem. Kto wie może jak mówi Toscaner - okolice jeziora Trasimeno. Można trafić na tanie miejscówki a te ryby - fajna sprawa. Toscaner - co prawda słaby ze mnie wędkarz, ale uczę się. Ostatnio byliśmy z Ami na dorszach na naszym morzu Bałtyckim. Dorsze małe, ale fajna frajda. A wędkę zawsze mam ze sobą. toscaner - 2015-06-24, 23:32 Kodi ja 3x byłem na rybach ze znajomymi wędkarzami. Zawsze dużo łowili i ja to chciałem zobaczyć, coś złowić. Nigdy, nic, zero. Te 3x i w Polsce i Irlandii w oceanie. No jakieś fatum, więc z tym łowieniem to chyba pecha przynoszę. Może zamiast tych wędek, weź ten słoik ogórków. Aulos - 2015-06-25, 00:06 Już Wam zazdrościmy i życzymy wspaniałych włoskich wakacji. maga - 2015-06-26, 10:39 Jak będziecie na półwyspie Gargano to polecam oprócz San Giovanni Rotondo dwa piękne miejsca: Malowniczo położone na wzgórzach Gargano, miasteczko Monte Sant’Angelo (Góra świętego Anioła), a w nim jedno z najsłynniejszych w Kościele katolickim sanktuariów ku czci świętego Michała Archanioła. Z San Giovanni Rotondo do tego miasteczka,prowadzi 20 km kręta droga choć męcząca, rekompensuje trud wspaniałymi widokami. Naprawdę warto się tam wspiąć aby nie tylko ucieszyć oczy A drugie trochę do poleniuchowania -piękna piaszczysta plaża kilka kilometrów przed Vieste,z widokiem na to piękne miasto. Wieczorem warto pospacerować po starówce i skosztować smacznej pizzy. Jak Wam czas pozwoli to serdecznie polecam te dwa miejsca - zazdraszczając oczywiście Udanych wakacji Wam życzymy jarek73 - 2015-06-27, 21:55 Jak by czasu Ci zostało to Triest koniecznie a masz go po drodze, szerokości toscaner - 2015-06-27, 22:25 Kodi już wczoraj wyjechał. jarek73 - 2015-06-27, 22:28 I niech szczęśliwie jedzie toscaner - 2015-06-27, 22:33 Jak już wiedzie to IT i nie będzie miał nic przeciwko, to dam znać w jego imieniu, gdzie już dotarł. marekoliva - 2015-06-27, 23:04 Kodi szerokiej, prostej drogi, miłych wrażeń, również duchowych, oczywiście szczęśliwego powrotu. Już wam zazdrościmy kodi - 2015-07-05, 08:11 Witajcie. jesteśmy, jesteśmy. Wszystko zgodnie z planem. Teraz jesteśmy od 3 dni kolte na kemempingu San Michael. Ceny bardzo fajne. maga -Sant Angelo widzielismy. Warto było. Teraz piszę tylko tak kontrolnie bo na więcej przyjdzie czas. Jutro spadamy w Pompeje i Neapol Wezuwiusz i Sorrento. Pogoda stabilna. Jak wjechaliśmy do Włoch to jest zawsze min. 30stopni. Pozdrawiamy ps. jakbyście znali jakiś tani kamperpark w Pompejach dajcie znać. Mam namiary na kilka łącznie z Zeusem, ale ceny wszystko powyżej 20. toscaner - 2015-07-05, 08:43 My właśnie zwialiśmy znad Trasimeno. Było po 36C, a wczoraj wg "pogodynki" +41C Teraz jesteśmy w górach. Wczoraj wieczorem 21C. Odetchniemy trochę i za jakiś tydzień wracamy na dół. kodi - 2015-07-05, 13:51 No to nieźle. Teraz jest na Gargano 34. Walimy sieste. Jutro rano jedziemy w Pompeje. A potem na północ już w stronę domu. Mam dla Ciebie 3 sloje ogórków kiszonych. ;-) toscaner - 2015-07-05, 13:56 Kodi one się właśnie kiszą? Czy już ukiszone? Normalnie chlebem i solą... no i domowej roboty grappą. kodi - 2015-07-05, 14:00 Musze Cię zmartwic ale ukiszone z zeszlego roku ale dobre są. Do tego zimna domowa woda. Paluchy lizac.Do zobaczenia. toscaner - 2015-07-05, 14:13 kodi napisał/a: Musze Cię zmartwic ale ukiszone z zeszlego roku ale dobre są. Do tego zimna domowa woda. Paluchy lizac.Do zobaczenia. kodi - 2015-07-23, 11:48 Dzięki Bogu, szczęśliwie wróciliśmy do kraju. Nie było nas w domu od 26 czerwca do 20 lipca. Przejechaliśmy blisko 6000km. Zakupiliśmy 568 litrów paliwa na co wydaliśmy 1336zł i 396 euro. W sumie daje to blisko 3000zł. Auto spaliło ok. 9,5 litra na 100km co uważam za bardzo dobry wynik. Nie obyło się bez pewnych komplikacji, ale wynikały one z natury ludzkiej a dokładnie związane były ze zbyt wysokimi temperaturami co spowodowało, że nie zobaczyliśmy wszystkiego co zamierzaliśmy i do Polski wróciliśmy nie po trzech tygodniach tylko po blisko dwóch. No ale zacznijmy od początku czyli od dnia wyjazdu. 26.06.2015r /piątek/ Wyruszamy dopiero ok. 13.00 do Torunia. Wcześniej nie mogliśmy bo córka miała zakończenie roku szkolnego. Po krótkiej wizycie u teściów zostawiamy w depozycie dwie nasze suczki i jedziemy dalej na południe. Plan jest taki by dojechać maksymalnie blisko granicy. Mimo, że autostradą to droga jakoś się dłuży. A to korki a to wypadki (naliczyliśmy trzy) i zwężenia czy ruch wahadłowy. Wreszcie późnym wieczorem meldujemy się na stacji benzynowej i tam idziemy lulu. NOCLEG: Stacja benzynowa Orlen, gdzieś 50-60km od granicy z Czechami. Bardzo sympatyczna, bezpieczna, pełny monitoring, wi-fi 27.06.2015r /sobota/ Rano pobudka o 8.00. Śniadanie, kawa i zakup winiet. Za winiety na Czechy i Austrię płacimy 210zł. Trochę drożej niż według oficjalnego cennika. O 10.00 mijamy granicę Polski i tniemy czeską autostradą w kierunku Ostrawy i Brna. Po kilku godzinach mijamy granicę z Austrią, mijamy miasteczko Poysdorf, którego znakiem rozpoznawczym jest ten dziwoląg Conchita Wurst w postaci wielkiej figury. Widać, że austryjaków również pogięło, jak całą Europę zachodnią. Ok. 14.00 robimy postój na autostradzie. Rezygnujemy z ich menu. Ceny zbyt wygórowane. Od czego mamy kampera. Gotujemy wodę robimy kawkę i szybkie jedzonko. W okolicach Grazu tankujemy taniutka ropę po 1,136euro za literek i dalej w trasę. Granicę z Włochami mijamy ok. 19.00. Co do trasy do Włoch przez Czechy i Austrię. Chodzą różne opinie. Osobiście uważam, że jest niezła. Jest tylko jeden stosunkowo krótki odcinek gdzie nie ma dwóch pasów. Poza tym jest ok. Autostrada z płyt charaktersytyczna w Czechach jest odczuwalna tylko w okolicach Brna. Gdybym miał jechać nią powtórnie nie zastanawiał bym się ani chwili. We Włoszech nie chcemy jechać już autostradą, ale niestety nie udało nam się. Na pierwszym zjeździe jednak szybko odbijamy w bok i płacimy 2,4euro za parę kilometrów. Automat mówi nam Arrivederci, na co ja odpowiadam mu Arrivederci Roma . Pogoda średnia, kłebią się chmury, robi się coraz ciemniej, grzmi. Jedziemy urokliwą drogą, która przeplata się z autostradą i potokiem górskim. W końcu zaczyna padać, coraz mocniej, żona chcę gdzieś przystanąć, a mnie się spieszy na nocleg do Treviso. W okolicach 20.00 dojeżdżamy do miejscowości San Daniele del Friuli. Tutaj już padało. Rwące potoki płyną ulicami. Ogórodki domowe zalane. Woda na parkingu trawiastym sięga do pół koła. Kampery stojące na tym polu o własnych siłach już nie wyjadą. Festyn który odbywał się w tym mieście został brutalnie przerwany. Jedziemy dalej. Wstukuję namiar na darmowy kamperpark i ok. 22.30 dojeżdżamy na miejsce. Miejsce super (dziękuję Małgosiu). Kamperki już nocują. My się ustawiamy, szybka kąpiel i również lulu. Jutro atakujemy Wenecję. NOCLEG: Kamperpark w Trevisio. GPS 45.67083, 12.25793 marekoliva - 2015-07-23, 12:08 Miło że wróciliście cali i zdrowi , mam nadzieję , że relacji będzie cd toscaner - 2015-07-25, 09:19 kodi napisał/a: jest ten dziwoląg Conchita Wurst w postaci wielkiej figury. Dobre. Wiadomo co omijać. CAPOMAN - 2015-07-25, 09:33 Super ps. a ja już wiem jakie chce mieć logo na przodzie akowy hehehehe piotr1 - 2015-07-25, 10:02 Czekamy na ciąg dalszy........ Tadeusz - 2015-07-25, 13:06 Konradzie, cieszę się z Waszej idanej wyprawy i czekam na dalszą opowieść o niej. Na zachętę stawiam piwko (duuuże). CORONAVIRUS - 2015-07-25, 15:26 Kodi ...podawaj temperatury Ja cały czas się zastanawiam gdzie jechać a to już za tydzień ... podają , że na południu kolejne rekordy mają sie pojawiać w sierpniu toscaner - 2015-07-25, 17:11 Ha może do Włoch. Zaoszczędzisz na gazie do gotowania. Smażenie jajecznicy na słońcu: http://foto.leggo.it/ROMA...rticolo=1477188 marekoliva - 2015-07-25, 19:04 BIORCA napisał/a: Ja cały czas się zastanawiam gdzie jechać a to już za tydzień ... podają , że na południu kolejne rekordy mają sie pojawiać w sierpniu Adam w sierpniu na południu europy nie spodziewaj się temperatur poniżej 30'C, jeśli za wysokie pozostaje tylko Skandynawia ewentualnie wyspy brytyjskie. Jeśli południe to wg nas wrzesień najlepszy HENRYCZEK - 2015-07-25, 19:41 A może Francja?? Lodowiec powyżej Les 2 Alpes to największy letni ośrodek w Europie. Mnóstwo wyciągów, tras, wielki snow park i częste opady śniegu nawet w środku lata. Jest gdzie pojeździć max wysokość prawie 3600 m, max przewyższenie ponad 500m. CORONAVIRUS - 2015-07-25, 19:45 ...jasne mam żonie powiedzieć, że zamiast ciepłej wody dostanie narty i śnieg ... nie jestem samobójcą muszę chyba monetą rzucić i taki będzie plan ..... Marek , we wrześniu to dzieciarnia do szkoły chodzi ... pilnować trzeba bo 15/16 młoda matura a młody liceum zaczyna stary musi z pasem stać przy drzwiach codziennie kodi - 2015-07-27, 07:42 Witam dziękuję za miłe słowa i piwko. Mamy awarię w domu i brak netu i telefonu stąd opóżnienia. Dzisiaj ciąg dalszy. Co do temperatur to jest to kluczowa sprawa. My trafilismy na upały srogie. temp. powyżej 35 niekiedy 41 jak wskazywał termometr miejski. W nocy temp. w kamperze po 30-33 stopnie. Nie sposób było wychłodzić. Owszem były lepsze dni gdzie temp. oscylowała w nocy w kamperze wokół 25. Żona była najsłabszym ogniwem, więc zamiast po 3 tyg. wróciliśmy po niecałych dwóch. Wszystko zależy co kto lubi. Wiele osób powtarza - Włochy w maju. Sami mamy dzieci, wiec decydujemy się na wariackie kroki w postaci wyjazdu w wakacje na południe. Biorca jak lubisz upały i nawet zimna wódka czy piwo nie pomaga a zaczynasz żyć po 21.00 to jedź. Jola będzie zadowolona. Czuję, że ona lubi gorąco. Pozdr Barbara i Zbigniew Muzyk - 2015-07-27, 12:18 Myslalam ze będzie cd.no i to czy w końcu spotkaliście się z Toscanerem.B.... kodi - 2015-07-27, 12:34 Zbigniew Muzyk napisał/a: Myslalam ze będzie cd.no i to czy w końcu spotkaliście się z Toscanerem.B.... Mówisz i masz. 28.06.2015 /niedziela/ Pierwsza noc na włoskiej ziemi za nami. Wczoraj pogoda była mówiąc delikatnie średnia. Bałem się, że i tu jej nie będzie. Jak się okazało rano, moje obawy były nieuzasadnione. Niebo błękitne, żadnej chmury i temperatura dobijała już do 30 stopni. Obszedłem okolice, a że było rano i do tego niedziela to wszystko było pozamykane. Pierwsze kampery opuszczały parking. My po śniadanku również zmykaliśmy w kierunku Wenecji. Wcześniej zrobiliśmy serwis auta w postaci napełnienia czystej wody i zrzutu brudnej (tak sobie myślę, po co ja targałem wodę z Polski). Ok. 9.00 startujemy. Dojeżdżamy do centrum Wenecji fajnym wąskim nasypem. Jest tylko droga a po naszej lewej i prawej woda. Przed 10.00 jesteśmy na parkingu w Tronchetto (45.443611, 12.306268). Centrum mamy na wyciągnięcie ręki. Sam parking nic nam nie daje a kasuje konkretnie (21euro/12h). Szukaliśmy cienia, ale to jest nieosiągalne. Na parkingu kilka autobusów m.in. z Polski oraz kilka kamperków już nie z Polski. Prawda jest taka, że nie spotkaliśmy żadnego kampera z Polski nie licząc naszego znajomego - Toscanera. Ruszamy na miasto. Humory dopisują. Idziemy w stronę centrum i widzimy kolejkę bezobsługową która przewozi turystów chyba za 1,6euro bliżej centrum. Korzystamy. Jak dobrze że jest klima. Jakieś 3-4 minuty i już jesteśmy na Piazzale Roma. Stamtąd piechotą ruszamy w kierunku Placu Św. Marka. Pewnie popełniliśmy błąd, bo mogliśmy popłynąć taksówką wodną (chyba nie było za drogo) no ale trudno. Taksówek nie mylić z gondolami. Bo za przyjemność popłynięcia gondolą trzeba zapłacić 80euruchów. W między czasie zachodzimy do napotkanego kościółka. Jest msza i co jest jeszcze? Małżeństwo z dwoma psami. Ja się pytam jak to? Koniec świata. Po długich bólach w końcu dochodzimy na Plac Św. Marka. Podziwiamy to i owo z przewodnikiem w ręku. No dobra trzeba zaatakować samą Bazylikę. Stoimy w długiej kolejce. Nasza pora. Ochroniarz do mnie, że plecak muszę zostawić w depozycie a córka nie wejdzie bo jest w krótkich spodenkach. Potem byliśmy już mądrzejsi, ale teraz zapłaciliśmy frycowe i nikt z nas nie wszedł do środka. Nie pozostało nam nic innego by wracać w kierunku auta. Poszliśmy inną trasą i co ważne kierowaliśmy się znakami. Łatwiej poszło. Co do samej Wenecji, chyba spodziewaliśmy się czegoś więcej. Nie wiem czego. Wszystko wygląda tak samo. Dla mnie nie ma znaczenia czy jestem tam 15min, czy 2 dni. Nacieszyliśmy oczy, nawąchaliśmy się smrodu uryny z bocznych mniej uczęszczanych uliczek i znowu klimatyzowaną kolejką wróciliśmy do auta. Na miejscu szybki obiad (ceny obiadów w restauracjach nie są na naszą kieszeń) i żegnamy Wenecję. Szybko tu nie wrócimy, bo i po co? No może ta Bazylika. Szybko żegnamy to może przesada, bo kolo kamperkiem z Niemiec zrobił niezłego babola na parkingu. Płatność odbywa się tak jak np. na lotnisku w Gdańsku. Tzn. z biletem, który pobraliśmy na wjeździe udajemy się do automatu z płatnościami. Tam wrzucamy nasz bilet, płacimy i bilet wyjeżdża, ale już opłacony. Co za technika. Następnie idziemy do kamperka i jedziemy do wyjścia. Tam wrzucamy nasz bilet i szlaban się otwiera. A co robi Niemiec. Atakuje wyjazd bez wcześniejszej opłaty. Bilet zabrany a szlaban jak wryty zamknięty. Próbuje zapłacić, przystawią kartę i nic. Po kilku minutach, wysiadam i mówię, że tam ma zapłacić. On mi na to że nie ma biletu. No nieźle. W końcu pojawił się ktoś z obsługi i wyprostował całą sytuację. Ach ta technika w domu i zagrodzie. Ok. 16.00 jedziemy na kemping. Miałem kilka opcji darmowych, ale powstał mały problem. Problem z przetwornicą. A jak przetwornica nie działa, to nie ma 230V. A jak nie ma 230V to nie ma wiatraka. A jak nie ma wiatraka to małżonka nerwowa bo duszno. A jak małżonka nerwowa to … Jedziemy zatem na tani kemping do Comacchio – San Carlo. Po drodze mijamy straszny korek w kierunku Wenecji. Tylko skutery, których tu masa dają radę. My szczęśliwi bo w przeciwną stronę. Trafiamy na kemping w okolicach 18.00. Cicho, przytulnie i skromnie. Cena 13euro za kamper – niezależnie od osób. W cenie woda, zrzut, toalety i prysznic oraz prąd. Już chcę się podłączyć a tu mały problem. Nie mam przejściówki. Włoch zdziwiony – pyta mnie czy mam? Mówię, że nie. On marudzi, gada po swojemu. Trwa to ze 3 minuty, po czym idzie do kanciapy i przynosi przejściówkę. Po co te gadki? Późnym popołudniem robimy tradycyjnie mały rekonesans, ale jest zbyt daleko by iść do miasta. Szkoda że nie mamy skutera ani rowerów. Wieczór spokojny, ciepły i pełen relaksu. I tak siedząc przypomniała nam się Polska. Za sprawą komarów, które nieźle cięły, zimnej wódki oraz sałatki z makreli z Biedronki. Idziemy stosunkowo szybko spać. Temperatury w ciągu dnia dały nam się we znaki. Nie mamy klimatyzacji w aucie więc tym trudniej. Jutro kolejny etap naszej wycieczki – Rawenna. Nocleg: Comacchio – San Carlo 44.702858, E 12.168319. Fux - 2015-07-27, 13:40 kodi napisał/a: Szybko tu nie wrócimy, bo i po co? No może ta Bazylika. Do Wenecji jeździ się w innym terminie. Miodzio jest przed karnawałem zimą. W Pałacu Dożów w największej sali oprócz nas było może z 5-8 osób. Aczkolwiek karnawał także ma urok. Rawic - 2015-07-27, 18:00 czekaj Ty, przejeżdżałeś obok mnie dwa razy i nie skręciłeś, ja Ci dam .... jarek73 - 2015-07-27, 19:03 Konrad wiem że to żadna pociecha, ale w tym czasie cała południowa Europa cierpiała z powodu tych upałów. Ja w tamtym roku wróciłem szybciej o tydzień z powodu deszczu. Sorry taki klimat mamy , ale pisz co tam się przeżyć i zobaczyć udało. rjas - 2015-07-28, 01:39 Nam się udało wrócić akurat przed deszczami, ale faktycznie takiej aury we Włoszech nikt się w tamtym roku nie spodziewał. Jedna rzecz we Włoszech mnie nieco zaskoczyła - 3 różne rejony i zupełnie inne klimaty 1. rejon Wenecji - temperatury normalne a wieczorem niesamowita wilgotnocsć 2. Bolonia - katastrofa 40 stopni i więcej - mielismy klimę 230V, ale nie rozwiązywała problemu całkowicie 3. Toscania - w nocy musiałem włączać ogrzewanie Wszystko jest możliwe A Wenecja...faktycznie w sezonie jest tam dosyć ciasno i miejscami pachnąco, oględnie mówiąc kodi - 2015-07-28, 10:20 Fux - ja wiem, że wakacje nie są dobrym terminem, ale co zrobić jak ma się dzieci. Może kiedyś pojedziemy na wiosnę. Rawic - nie dwa, tylko jeden raz. Na powrót jechałem na Warszawę. Wybacz, ale cieliśmy ostro na południe, a jakbyśmy wpadli do ciebie to 2 dni z głowy Jarek73 - domyślam się, że tak było wszędzie na południu. Po prostu tak trafiliśmy. Co poradzić. Rjas - ciekawe porównanie. Raz tego doświadczyliśmy, ale o tym później. My niestety Toskanię opuściliśmy, a temp. oscylowały między 35-40 bez klimy. No to lecimy dalej: 29.06.2015 /poniedziałek/ Początek tygodnia nie zapowiadał sporych zawirowań zdrowotnych Beaty. Wstaliśmy jak zwykle raniutko, pogoda piękna. Wszystko ok. Pakujemy się i ruszamy do Rawenny do której mamy bardzo bliziutko. Niecałe 50km, czyli godzina spokojnej jazdy. Ustawiam GPS na parking koło Bazyliki San Vitale i w drogę. W okolicach 11.00 jesteśmy na miejscu. Za parking płacimy 3 euro co jest ceną można by powiedzieć śmieszną. Dodam tylko, że parking jest tak schowany, że gdyby nie GPS (44.421903, 12.196184) to nigdy bym chyba tam nie trafił. Wąskie, kręte uliczki, prowadzone przez osiedle domków jednorodzinnych. Dziwna ta droga. Na parkingu miejsca które dają cień, już dawno zajęte, wiec nie pozostaje nic innego jak zaparkować centralnie. Po chwili patrzę na Beatę. Robi się blada a pot oblewa jej twarz. Widzę, że coś się dzieje, ale jak jej pomóc? Wspomina coś o lekarzu, ale gdzie szukać, z kim gadać, co powiedzieć. Następnie biegunka i wymioty. No ładnie myślę sobie. Do tego stoimy w pełnym słońcu gdzie temperatura dochodzi do zawrotnych wartości. Siedzimy w aucie i czekamy. Po godzinie, Beata oznajmia, że da radę pójść. Najgorsze chyba już za nią. Udajemy się zatem do Bazyliki i tutaj kolejny lipa z mojej strony. Pani oznajmia mi, że musze mieć bilet i wskazuje gdzie mam go kupić. Idę zerknąć co i jak. Ludzie się tłoczą. Jedno co mi wpada w oko to kwota 9,5euro od osoby. I tak sobie myślę – wydać blisko 30euro za jedną Bazylikę? Odpuszczamy. Idziemy dalej i tak chodząc po tej Rawennie dotarło do nas że ten bilet za 9,5 euro to nie był tylko do Bazyliki, ale do kilku innych ciekawych miejsc. Zanim jednak się kapnęliśmy to było już za późno, by zaczynać przygodę od początku. Szkoda, ale tak to jest jak człowek ze wsi wpadnie do historycznego miasta. Następnie jedziemy do Bazyliki Sant'Apollinare in Classe, oddalonej od centrum o jakieś 10km. Parkujemy na darmowym parkingu (44.380929, 12.232265) i tam robimy sobie obiad. Beata pasuje i je już tylko suchą bułkę, którą dzieli się ochoczo z wróblami. Wróble chętnie korzystają z tej wyżerki w przeciwieństwie do makaronu którym gardzą. Po południu opuszczamy Rawennę i udajemy się na kemping La Valletta Sosta Verde 44.099649, 12.499951. Mamy znowu 50km do pokonania, więc dzisiejszy dzień jest bardzo lajtowy. Sam kemping bez zbędnych wodotrysków, ale jest wszystko co potrzeba, teren dobrze zadrzewiony, płaski. Można zrobić serwis kampera, są prysznice i sanitariaty. Za tę przyjemność płacimy 15 euro. Oczywiście zaczęła się znowu zabawa z przejściówką do prądu i sytuacja z właścicielem identyczna jak na poprzednim kempingu. W końcu właściciel znajduje przejściówkę i już Beata może cieszyć się obracającym się śmigłem w wentylatorze. Kiedy pożyczałem tę przejściówkę, mówię do właściciela by mi ją sprzedał, bo ja dopiero zaczynam ten objazd i jak mam tak się gimnastykować na każdym kempingu to zwariuję. Powiedział, że się zastanowi. Beata jakby poczuła się lepiej i nabrała ochoty do życia. Udajemy się więc nad morze do którego mamy jakieś 700m prostej drogi. Woda cieplutka, więc wskakuję czym prędzej. W drodze powrotnej oglądamy stragany jakich masa w Polsce nad morzem i kierujemy się na kemping. Wieczór przyjemny - kolacyjka, winko. Jest dobrze. Nocleg: kemping La Valletta Sosta Verde 44.099649, 12.499951 stef - 2015-07-28, 11:18 Fajnie się czyta Twoją relację. My w tym roku z Chorwacji tez uciekaliśmy - 36,6 st. C w cieniu to nie dla nas. Na szczęście nauczeni zeszłorocznymi przygodami bardzo dbaliśmy o nieprzegrzewanie i nawodnienie - dziennie wypijaliśmy około 8 litrów wody i litr wina. Obyło się bez problemów - na szczęście. Poza tym moczenie córki w misce też przyniosło rezultaty bo to ona u nas jest najsłabszym ogniwem. Do tego klimatyzacja. Mimo, że zajmowała nam większość szafy to była zbawienna. - Nasza relacja w dziale Jugosławia ! Pozdrawiam i czekamy na dalszy ciąg !! Barbara i Zbigniew Muzyk - 2015-07-28, 13:35 kodi napisał/a: Następnie jedziemy do Bazyliki Sant'Apollinare in Classe, oddalonej od centrum o jakieś 10km. Parkujemy na darmowym parkingu (44.380929, 12.232265) i ,to jest najlepsze miejsce do parkowania w drodze na pld.Wloch.My nieraz dojeżdżamy tam na 12 w nocy wiedzac ze nocleg pewny. zbyszekwoj - 2015-07-28, 18:34 Wtyczka włoska- 5 euro. kodi - 2015-07-29, 11:04 Dzięki za namiar. Rozumiem, że to w Rawennie? Co do poniedziałkowego wieczoru zapomniałem dodać, że przy winku czytaliśmy sobie notatki o Loreto. Głównym punktem jest Sanktuarium Loretańskie i oczywiście Święty Domek Najświętszej Maryi Panny, ale także na uwagę zasługuję Kaplica polska z freskami A. Gattiego przedstawiającymi religijno-patriotyczne epizody z historii Polski oraz w centrum ołtarz z Najświętszym Sercem Jezusowym. 30.06.2015 /wtorek/ Rano po śniadanku, lecę rozliczyć się z bossem. Zagaduję go o przejściówkę. Myśli, myśli i wymyślił. Daj 5 euruchów i będzie twoja. Mówię mu ok. i serdecznie dziękuję, bo wiem że od tego momentu będę miał lżej na kempingach. Przy okazji warto nadmienić, że zarówno właściciel, jego żona jak i pracownik to bardzo sympatyczni i serdeczni ludzie. Warto do nich zajechać ponownie. Do Loreto mamy ok. 140km. W okolicach 13.00. jesteśmy już na miejscu. Stajemy na parkingu dla autobusów (43.440405, 13.605261). Podchodzę do automatu by zakupić bilet i kicha. Nic nie mogę zrobić. Podchodzi dwóch Włochów i pytam ich jak to uruchomić a oni mi odpowiadają, że maszyna kaput. No to jak kaput to trudno – wygrana moja. Dochodzimy do wagonika co wozi ludzi na górę i po chwili już jesteśmy w centrum Loreto. Kolejka ma dwa niezaprzeczalne atuty. Jest za darmo i ma klimatyzacje, więc jak komuś gorąco, może jeździć góra – dół do woli. Jako że jest sjesta, miasteczko jakby wymarłe. Po chwili dochodzimy do dużego placu z fontanną i widzimy cel naszego pobytu tutaj. Okazała budowla przedstawia Sanktuarium Loretańskie. Wchodzimy do środka i zachwycamy się wnętrzem. Wchodzimy do domku Najświętszej Maryi Panny i czujemy niezwykłą moc tego miejsca. Następnie kierujemy się do kolejnych kaplic w tym polskiej. Kawał historii zostawili Polacy w tym miejscu. Warto o tym pamiętać. Kaplica ma same polskie akcenty. Jest Św. Jacek Odrowąż trzymający w jednym ręku cyborium z Najświętszym Sakramentem, a w drugim figurę Matki Bożej. Według legendy miał ją unieść z płonącego Kijowa. Obok św. Jacka, na tle palmy męczeństwa, stoi św. Andrzej Bobola. Po lewej stronie stronie Chrystusa, w ekstatycznym zachwycie widzimy św. Małgorzatę Alacoque, a obok niej klęczącą bł. Kingę. Na bocznych ścianach są potężne freski z podpisami: „Zwycięstwo Jana Sobieskiego króla Polski odniesione nad Turkami pod Wiedniem w roku Pańskim 1683” oraz „Polacy wsparci pomocą Najświętszej Maryi Dziewicy odpierają Rosjan nad Wisłą w Roku Pańskim 1920” Gdyby ktoś był zainteresowany to podaję link gdzie jest skarbnica wiedzy: www.kapucyni.ofm.pl/archiwum/loreto.htm Według opracowanego harmonogramu, mieliśmy zostać na noc w Loreto. Stwierdziliśmy jednak, że godzina jest zbyt młoda 16.00 i chyba warto pojechać dalej. A dalej było Manoppello i tylko 160km. Jak się okazało, te 160km, było naszym przekleństwem. Zaczęło się niepozornie a potem było już tylko gorzej. Przypomnę tylko, że nie jeździmy autostradami. Te 160km pokonaliśmy chyba w niecałe 5 godzin. Co 500m światła, autobusy często nie mają zatoczek przystankowych, co chwila rondo, zwężenie, ktoś wyjeżdża, ktoś zajeżdża. Dramat. Tylko 1,2,3 bieg – 40/h i znowu 1,2,3. I tak w kółko. Osobiście gdybym wiedział co mnie czeka to pojechałbym autostradą, którą widzieliśmy w oddali. Odcinek między Anconą a Pescarą polecam przebyć tylko autostradą. Po godz. 20.00 do Manoppello mamy kilkanaście km. Najpierw głupieje GPS, który sprawia nam problemy od samego wyjazdu. Mylę drogę wpadam na wjazd na autostradę. W porę się kapnąłem i lecę na wstecznym. Ktoś mi trąbi, ktoś daje długimi. No nic jedziemy dalej. GPS załapuje jest dobrze. Mijamy kierunkowskaz na Manoppello chyba 5km a GPS pokazuje prosto i chyba 13km. I ja głupi jadę jak GPS pokazuje. I jedziemy takimi drogami, serpentynami i wzniesieniami, że zakręty 180stopni mijam na drugim biegu. Wspinamy się na górę, jesteśmy już potwornie zmęczeni – samą jazdą i temperaturami. Auto daje rade, choć szkoda mi go, że tak go męczę na koniec dnia. W końcu docieramy do miejsca przeznaczenia. Widzimy niepozorny kościół, parking i drugi większy. Tam się instalujemy (42.250039, 14.064228). Jesteśmy sami. Beata jest w tragicznym stanie. Dziękujemy Bogu, że dojechaliśmy. Sam diabeł prowadził nas tą drogą. Chciał byśmy nigdy tu nie dotarli. Dotarliśmy i dane nam było zobaczyć coś co znajduje się wewnątrz kościoła, ale o tym jutro. Beata idzie spać i nie chce słyszeć o żadnej knajpce która graniczy z parkingiem. My idziemy zobaczyć co tam dobrego dają. Kupujemy 2 pizze, delektujemy się ciszą, spokojem i zachodzącym słońcem. To był bardzo wyczerpujący dzień. Nocleg: parking w Manoppello, 42.250039, 14.064228 Santa - 2015-07-29, 11:32 Kodi - piwko dla Ciebie za wygraną walkę z diabłem Niecierpliwie czekam, żeby zobaczyć, co on tak koniecznie chciał przed Tobą ukryć Pozdrowienia dla Twojej Ekipy kodi - 2015-07-29, 11:59 Stef - dzięki. Przeczytałem Twoją relację i styl pisania lekko przypomina mi mój. My pilismy sporo. Nie wiem co żonie było. Leczy się od kilkunastu lat, więc może to. Nie wiemy do dzisiaj co to było. Zatrucie wykluczamy. Santa - dziękuję za piwko. Przyznam się, że w dużej mierze, korzystałem z Twoich relacji. My to lizneliśmy temat i daleko nam do Was. Pozdrawiamy toscaner - 2015-07-29, 13:28 Kodi gonisz, gonisz z relacją, prawie jak z wyjazdem. Nie wiem czy ma sens stawiać wirtualne piwa jak w realu wódeczkę piliśmy. Ale relacja pisana wzorowo, więc i tak leci w Twoją stronę. Pozdrowienia. My mieliśmy małą awarię, ale już wróciliśmy na tor i w górę. kodi - 2015-07-30, 09:39 Toscaner - jak zacząłem pisać to wypada skończyć. Sporo czasu to zabiera, ale warto. Lecimy dalej. 1.07.2015 /środa/ Mimo, że poprzedni dzień był ciężki to jakoś spać się nie chciało. Wstałem już o 7.00. Dziewczyny też się już rzucają na wyrku, więc pomału czas na śniadanko. Beacie, która mało co może jeść gotuję dwa jajeczka na twardo a sam rozprawiam się z twarogiem, zakupionym jeszcze w Polsce Pogoda śliczna, podobnie jak widoki z okna. O 9.00 jesteśmy gotowi, by przekroczyć drzwi Sanktuarium Świętego Oblicza. Wchodzimy i rozglądamy się, ale także szukamy księdza Bartka /dzięki Piotrze za informację/. Jak go szukać? Idę do gościa co sprzedaję na terenie Sanktuarium pamiątki i pytam o ks. Bartka. Ach Bartłomiejo. Wyciąga telefon, wstukuje numer i daje mi słuchawkę. Oznajmia, że jest poza Sanktuarium i nie wie czy da radę wrócić. Mamy podpiąć się pod pielgrzymkę z Polski. W Sanktuarium od 5 lat są też dwie siostry zakonne, które oprowadzają pielgrzymów. Tak też robimy. Tzn. ja z Nadią udajemy się na zwiedzanie z pielgrzymką, a Beata oddaje się długiej i wyczerpującej rozmowie z siostrą zakonną Józefą. My natomiast z siostrą zakonną Imaculatą poznajemy cud jakim jest Boskie Oblicze na chuście z bisioru. Ciężko jest oddać słowami to co widzieliśmy. Jest to coś niezwykłego, pięknego i zapada w pamięć na wieki. Jezus po zdjęciu z krzyża był „wycierany” przez Matkę Boską. To ona zbierała Świętą Krew Chrystusa. Kawałek tkaniny, którą zbierała krew z twarzy Jezusa znajduje się w Oviedo. Następnie Jezus złożony był do grobu i przykryty został całunem, znajdującym się w Turynie. Na całunie, na twarzy Jezusa położony został kawałek materiału z bisioru, który znajduje się w Manoppello. I na tym właśnie bisiorze został wypalony zmartwychwstaniem, światłością i życiem – wizerunek budzącego się Jezusa. Jest to obraz nie namalowany ludzką ręką. Jeśli nie jest podświetlony, wizerunek jest słabo widoczny i trzeba patrzyć pod pewnym kątem. Jeśli zapalimy światło twarz Jezusa jest już doskonale widoczna. Ten obraz jest tak niesamowity, że można tam stać i patrzeć się w niego godzinami. W momencie, kiedy będzie już kres naszego ziemskiego życia i przechodzić będziemy do Królestwa Niebieskiego, to ta twarz Jezusa Chrystusa objawi nam się jako pierwsza. W Sanktuarium załapaliśmy się również na mszę po polsku, a po mszy siostra zakonna mówi, że widziała księdza Bartka. Kierujemy się do tyłu Sanktuarium i owszem jest. Witamy się serdecznie. Młody człowiek, bardzo otwarty, wesoły i sympatyczny. Mówił, że nie miał przyjeżdżać tutaj, ale poczuł taką potrzebę, że przyjechał by spotkać się z nami. O Manoppello, można by mówić godzinami, lecz i tak słowo pisane nie odda tego co doświadczyliśmy tam na miejscu. Naszym celem był Ojcie Pio, ale to co tam zobaczyliśmy przyćmiło wszystko. Nic nie może równać się tamtemu miejscu i Boskiemu Obliczu. Gdyby ktoś chciał bardziej wnikliwie zapoznać się z tematem to zachęcam do odwiedzenia strony www.manoppello.eu Będąc w Sanktuarium, siostra Imaculata zachęca nas byśmy pojechali do Ortony /jakieś 40km/ a potem do Lanciano /dzięki Piotrze/. W Ortonie jest Święty Tomasz Apostoł. Ten niedowiarek, który wkładał palec w bok Chrystusa. O 12.30 żegnamy się i dziękujmy za miłe przyjęcie i ruszamy dalej do Ortony. Trafiamy do miasta lecz mamy problem by trafić pod Bazylikę. W końcu młody chłopak na skuterze, proponuje byśmy pojechali za nim. Takim oto sposobem trafiamy pod samą Bazylikę. Sam nie wiem do tej pory czy mieliśmy prawo tam wjechać. Jest 14.00 a otwierają o 15.00. Szybki posiłek i mała rundka po centrum. Chodząc znaleźliśmy parking gdzie stały kampery (42.358116, 14.403863) O 15.00 stoimy pod wejściem. Mija kwadrans i dalej zamknięte. Pytam przechodzącego mieszkańca czy dobrze odczytuję godziny otwarcia. Mówi, że tak i że mamy czekać. O 15.30 pasujemy. Po prostu nie mamy czasu, mimo że kamper daje wolność to mamy pewne założenia, których się trzymamy. Ruszamy do Lanciano, by zobaczyć cud eucharystyczny. Wpadamy do Lanciano, kierujemy się na znaki i znajdujemy duży darmowy parking (42.227416, 14.390324). Wysiadam z auta i widzę 3 samochody na polskich blachach. Podchodzę by spytać o drogę do Sanktuarium i za okna wychyla się młody człowiek w koloratce. Jak się okazało ksiądz z Polski z przyjaciółmi. Przyjechali tutaj, następnie jadą do San Giovanni Rotondo a potem promem do Chorwacji. Chwilę gadamy, oglądają kampera, przyznam że z pewnym niedowierzaniem, że w środku może być i lodówka i prysznic i kibelek, kuchenka i łóżka. Oni jada dalej a my kierujemy się do Sanktuarium. Znaki nas prowadzą i dochodzimy do bardzo skromnego niepozornego miejsca. Wchodzimy i widzimy na Ołtarzu wspomniany cud eucharystyczny tzn. hostia, która zamieniła się w krew i kawałek mięśnia sercowego, który jest w kielichu już kilkaset lat. Siadamy z przodu i modlimy się na głos bo jesteśmy sami. Po chwili podchodzi do nas ksiądz i pyta po włosku czy my Polacy. Mówimy że tak po czym przynosi nam ulotki o tym miejscu, oprowadza nas po Sanktuarium, karze robić zdjęcia. Byliśmy miło zaskoczeni jego opieką nad nami. Dzisiejszy dzień był bardzo przesycony Jezusem Chrystusem. Czuliśmy jak nigdy, że jest z nami, opiekuje się nami i nas prowadzi. Żegnamy się ze starszym zakonnikiem i kierujemy się do samochodu. Plan mamy ambitny bo dzisiaj będziemy w San Giovanni Rotondo. Mamy 160km do przejechania. Jest po 17.00, więc spokojnie damy radę. Naładowani Duchem Świętym jedziemy na południe. Droga o dziwo dobra. Na trasie kupujemy mega arbuza 10kg oraz trochę moreli i gruszek. O 20.00 meldujemy się na kamperparku (41.700908, 15.711340). Kamperpark to zwykły wyasfaltowany parking dla samochodów i autobusów. Jest też kilka metrów trawy i prąd. Tam stajemy. Płacimy 15 euro - stosunkwo dużo, ale w cenie mamy transport tam i z powrotem do Sanktuarium. Robimy sobie gorący posiłek. Psy właściciela już są pod naszym kamperem. Wiedzą, że mamy coś do jedzenia i miękkie serce dla zwierząt. Temperatura super. Spada gdzieś do 23-25stopni. Z daleka podziwiamy mocno podświetlony szpital – Dom Ulgi w Cierpieniu. Jutro za dnia zobaczymy go z bliska. Teraz pora na odpoczynek, refleksję i sen. Nocleg: Kamperpark 41.700908, 15.711340 kodi - 2015-07-30, 09:41 Ortona. kodi - 2015-07-30, 09:45 Lanciano i San Giovanni Rotondo. KrzySówka - 2015-07-30, 10:25 Fajna relacja. Pozdrawiamy i czekamy na ciąg dalszy Rawic - 2015-07-30, 10:54 Konrad, ale córka to skóra ściągnięta z Ciebie dulare - 2015-07-30, 13:07 Też czekam na ciąg dalszy, super opisy! kodi - 2015-07-31, 09:55 Rawic - po mnie? Dulare - dzięki. 2.07.2015 /czwartek/ To była fantastyczna noc. Mam tu na myśli temperatury. Ochłodziło się do tego stopnia, że musiałem nad ranem przykryć się kołdrą. Nadmienię tylko, że była to pierwsza, że tak powiem normalna noc. Na nocy się skończyło, bo od samego ranka, słońce waliło niemiłosiernie. O 8.00 byliśmy już gotowi na spotkanie z Ojcem Pio. Na parkingu widzimy bus, który jedzie w górę do Sanktuarium. Podbiegamy i wsiadamy do auta. W środku jak się okazało było 3 lekarzy, którzy wysiedli przy wspomnianym szpitalu. My 200m dalej wysiadamy. Kierowca daje nam wizytówkę byśmy zadzwonili jak już będziemy chcieli wracać. Oznajmiamy, że pójdziemy sobie piechotką. W końcu droga jest prosta i z górki. Kierujemy się na kościół wybudowany i oddany wiernym w 1959r. Z uwagi na tłumy wiernych do dotychczasowego kościółka dobudowano większy. W środku oprócz kaplicy oczywiście są cele, w których mieszkali zakonnicy w tym Św. O. Pio. Na holach znajdują się relikwie – począwszy od notatek, różance, habity – skończywszy na butach, bandażach i innych materiałach opatrunkowych. Przypomnę tylko, iż Św. O. Pio miał stygmaty jak Św. Franciszek z Asyżu czyli dokładnie takie rany Jak miał Jezus na krzyżu. Wychodząc że tak powiem ze średniego kościółka, idziemy do tego pierwszego w którym to O. Pio zaczynał swoją posługę. Tam się modlił, tam dostał stygmaty, wreszcie to tam spędzał po kilkanaście godzin w konfesjonale. Kościółek mały, ale uroczy. Następnie kierujemy się do oddalonego o jakieś kolejne 200-300m kościoła (ciężko jest mi to nazwać kościołem) wybudowanego i oddanego w roku 2004. Jak dla mnie jest to obiekt, który zupełnie nie pasuje do klimatu miasteczka i panującej tam zabudowy. Niestety, ale do San Giovanni Rotondo zawitała także nowoczesność XXIw. Potężna budowla przypominająca halę widowiskowo-sportową. Niby wszystko podporządkowane pod pielgrzyma, ale coś jednak mi nie gra. Góra kościoła a w sumie poziom zero, owszem robi wrażenie. Potężne drewniane łuki, potężny witraż i olbrzymie organy, dochodzące do 12m wysokości. To robi wrażenie, tylko, że jakoś nie czuć tam tego czegoś. Wiecie o co mi chodzi. Nasz wyjazd był do Św. O. Pio. A jak zobaczyliśmy Manoppello, to wszystko jakieś takie blade, by nie powiedzieć wyblakłe. Do kaplicy dolnej schodzimy długim korytarzem, ozdobionym mozaikami. Po jednej stronie Św. O. Pio, po drugiej Św. Franciszek z Asyżu. Dolna Kaplica cała pokryta złotem. Zużyto 3kg złota, które zamieniono na cieniutka folię, i ta folią wyłożono to miejsce. Tam też spoczywa Św. O. Pio. Tutaj zostawiamy Beatę, bo ona ma specjalną potrzebę by zostać dłużej a sami zwiedzamy okolicę. Po godzinie jesteśmy już w komplecie. Idziemy coś zjeść, ja jeszcze opuszczam dziewczyny i wchodzę na górę, którą prowadzi Droga Krzyżowa. Nabywamy a jakże figurę Św. O. Pio i spacerkiem schodzimy do kamperka. Odnośnie jeszcze San Giovanni Rotondo. Znaliśmy to miejsce z TV. Mamy stację TV Padre Pio. Znaliśmy te wnętrza, więc przyjechaliśmy bez większego zakoczenia. Spodziewaliśmy się nie wiemy nawet czego a zobaczyliśmy lekką komercję. Jak dołożymy do tego, że ciało O. Pio przenoszoną do dużego kościoła nocą (3 próba), bo mieszkańcy i pielgrzymi nie chcieli się zgodzić to o co w tym wszystkim chodzi. Mówi się, że spoczynek O. Pio w tej nowej kaplicy do jest dalsza pośmiertna droga krzyzowa. Na kamperparku robimy serwis auta, pytam się o najbliższa stację benzynową i ruszamy. Tankujemy paliwo, nie bez problemów. Często są tam automaty. Wsuwamy banknot i tankujemy. Mam problem i z pomocą przychodzi starszy pan. Automat nie chce przyjąć 50euro. Chyba zbyt wymiętolone. Wsuwam nowe wyprasowane i bingo. Ruszamy w drogę, ale wcześniej zahaczamy o sklep oddalony ze 300m od stacji. Wysiadam z auta i kątem oka widzę, że nie mam korka od wlewu paliwa. Biegnę na stacje i pytam o korek bo nigdzie go nie widzę. Gościu co nalewa paliwo nie wie o czym mówię. Myśli, że chcę zatankować. Tłumaczy mi, że ma przerwę i pije espresso. Ja mu tłumaczę, że nie chcę paliwa tylko korek. Po dłużej chwili wychodzimy na zewnątrz. On dalej nie kuma o co mi chodzi. Podchodzimy do gościa co tankuje i wskazuje mu na korek. On rozkłada ręce. Ja mu tłumaczę, że 3min temu tu musiał być. Gość od samochodu mówi, że może monitoring pomoże? Kolo z obsługi stacji twierdzi, że nie działa. No i dupa. Nie ma korka. Przypuszczam, że to ten miły Pan co mi pomógł zatankować, połasił się na korek wlewu paliwa. Wracam do auta. Beata pyta i co teraz? Ja jej, że nic. Jedziemy dalej tylko zakleję wlew. Ona bidula myślała, że jak nie ma korka to nie ma jazdy Robimy zakupy i kierujemy się no prawie nad morze. Prawie bo mamy jeszcze coś do zobaczenia. To coś to miasteczko Monte Sant'Angelo. A po polsku znajduje się tam grota Michała Archanioła do której dobudowany jest kościół. Jest to jedyny kościół na świecie nie konsekrowany przez żadnego biskupa. Spytacie dlaczego? Ano dlatego, że był konsekrowany przez samego Michała Archanioła. Droga górzysta, ale znośna. Wjeżdżamy do miasteczka i stajemy na parkingu strzeżonym (41.707311, 15.951043) za 5 euro. Spotykamy a jakże polską pielgrzymkę. Pytamy gdzie mamy iść. Droga prosta i w dół. Trafiamy bez problemu. Schodzimy w dół i widzimy potężną grotę zamienioną na kaplicę. To tutaj zwitał Św. Franciszek, ale do groty nie wszedł, bo nie czuł się godny. Siedząc w kaplicy, Nadia pyta jak nazywali się Archaniołowie. Beata wymienia: Michał, Rafael a ten trzeci? - zapomniała. Idzie do siostry zakonnej i pyta po polsku - jak nazywali się Archaniołowie i wymienia dwóch a trzeci? A siostra zakonna mówi - a trzeci to Gabriel. Co się okazało. Siostra z Polski od 6 lat w Monte Sant'Angelo. Oglądamy piękne wnętrza. Znajduje się tam m.in. relikwia Św. Franciszka, ale także kropla krwi Jana Pawła II. Na dworze skwar niemiłosierny. Kierujemy się do auta. Było coś dla ducha a teraz ma być coś dla ciała. W Monte Sant'Angelo warto pobyć dłużej, bo miasteczko wcale nie jest takie małe a jest co zobaczyć. My jednak jedziemy już nad morze schłodzić się. Jedziemy serpentynami w kierunku północno-wschodnim. Potężny las daje nam trochę wytchnienia. Przy drodze na tablicach jest napisane Forest Umbra czyli wspaniałe lasy w Parku Narodowym. Jak czytamy w przewodniku, można tam miło spędzić czas i zrobić sobie piknik. Około 17.00 wpadamy na kemping Vilaggio San Michele (41.929745, 16.097080). Sam byłem ciekaw jak wygląda. Ceny generalnie zaczynają się od 30euro w górę, a ten był poniżej 20. Szukamy właściciela. Prosi byśmy wybrali sobie miejscówkę. Parkujemy pod olbrzymim drzewem, gdzie dodatkowo rozpostarte są siatki na słupkach, dające cień. Miejsce wspaniałe. Do morza mamy jakieś 150-200m. Podziwiamy zachód słońca. W kempingowym sklepiku nabywam 1,5litra domowego wina za 2euro. Jemy kolacyjkę i rozprawiamy o wrażeniach dzisiejszego dnia. Tutaj zostajemy na co najmniej 3 dni a może nawet 4. Zobaczymy. Nocleg: kemping Vilaggio San Michele 41.929745, 16.097080 kodi - 2015-07-31, 10:00 San Giovanni Rotondo i Monte Sant'Angelo. marekoliva - 2015-07-31, 10:41 Konrad fajnie to opisujesz, nie masz pojęcia jak Wam zazdroszczę rigg - 2015-08-01, 00:12 Witam Jestem z rodziną w Marina di Venezia do poniedziałku, potem w planach była Toskania, ale chyba ruszę Twoim, przetartym szlakiem. Naszym celem jest przede wszystkim fun dla córek i jak się uda trafić jakiś kite spot to chętnie bym sobie polatał Może kolega Toscaner wie gdzie na kite'ch w okolicy latają? Piwko leci dla autora HENRYCZEK - 2015-08-01, 07:19 Generalnie w miesiacach gdzie turyści przyjeżdzają czyli od początku lipca kitesurfing jest teoretycznie we wwłoszech ZABRONIONY (mówie teoretycznie bo włosi maja na wszystko wyrypane i non stop sieste:P). Kitesurferzy są zrzuceni do najgorszych zakątków plaży Jezioro Como http://www.kiteforum.pl/f...=433745#p433745 Tadeusz - 2015-08-01, 07:23 Konradzie, piękną pracę wykonałeś dla nas wszystkich. Niejedna załoga potraktuje Twoją relację jak przewodnik. Składam serdeczne dzięki. Piwko to marna nagroda, ale...spotkamy się przecież. toscaner - 2015-08-01, 10:29 Możliwe, że HENRYCZEK ma rację, bo miesiące wiosenne ciągle widywałem, a teraz co ostatnio, to jeszcze w Livorno niedaleko psiej plaży. Teraz w lipcu nas tam nie ma, bo to poroniony pomysł się tam pchać i stać godzinę w korku przy plaży. My teraz w górach, ale 3 dni temu jechaliśmy przez Florencję i +37C, a upały mają wrócić, więc można powiedzieć, że to jeszcze było "chłodno". rigg - 2015-08-01, 12:05 Może racja z tym zakazem, ale trzy dni temu widziałem na plaży w MdV trzy kite, dwa z nich to Włosi a jeden chyba Holender. Faktycznie byli na samym brzegu plaży. Kierunek wiatru też nie był i jest tu sprzyjający . Cóż pozostaje mi szukać atrakcji dla dzieciaków, a kite musi poczekać na powrót nad zatokę Pucką Temperatura pow przez ostatnie 5 dni nie przekroczyła 31 stopni więc idzie wytrzymać. toscaner - 2015-08-01, 13:02 rigg jak będziesz przecinał okolice Bolonia, Florencja to Ci na PW dam namiary, może uda się wypić : Mogę sprawdzić czy da się "pokejtować" na jeziorze Suviana. Tam trochę wieje i jest chłodniej. Z Kodim nie dojechaliśmy tam, ale miejsc do stawania mnóstwo. Są też kempingi. Plusy - nie ma tłumów jak przy morzu. My za parę dni ruszamy w górę, w stronę Alp. Włosi biją na alarm, bo mają wracać masakryczne upały, jakieś prądy od Afryki. Parę dni temu jechaliśmy przez Florencję, bo byłem u mechanika trochę dalej i 37C, a to teraz te chłodniejsze dni. W Apeninach teoretycznie chłodniej. Dziś np. mamy tu na naszym "widokowym" tylko 27C. Jakbyście chcieli z 1-2 dni odpocząć od upałów, to dawaj znaki. rigg - 2015-08-01, 13:34 toscaner napisał/a: rigg jak będziesz przecinał okolice Bolonia, Florencja to Ci na PW dam namiary, może uda się wypić : Mogę sprawdzić czy da się "pokejtować" na jeziorze Suviana. Tam trochę wieje i jest chłodniej. Z Kodim nie dojechaliśmy tam, ale miejsc do stawania mnóstwo. Są też kempingi. Plusy - nie ma tłumów jak przy morzu. My za parę dni ruszamy w górę, w stronę Alp. Włosi biją na alarm, bo mają wracać masakryczne upały, jakieś prądy od Afryki. Parę dni temu jechaliśmy przez Florencję, bo byłem u mechanika trochę dalej i 37C, a to teraz te chłodniejsze dni. W Apeninach teoretycznie chłodniej. Dziś np. mamy tu na naszym "widokowym" tylko 27C. Jakbyście chcieli z 1-2 dni odpocząć od upałów, to dawaj znaki. Dzięki za zaproszenie Toscaner, napewno skorzystam. W niedzielę lub poniedziałek ruszamy z MdV i nie mamy żadnych planów. Mi smażenie też nie leży, więc jak byś mógł to podeślij na Pw jakieś darmowe atrakcje, kierunek jak wspomniałem obojętny, ważne żebyśmy się spotkali, a dzieciaki mogły tyłki moczyć toscaner - 2015-08-01, 14:04 Poszło na PW. kataryniarz - 2015-08-01, 18:43 Bardzo fajna trasa, mamy podobny plan na przyszły rok, czekam na c.d. kodi - 2015-08-03, 09:42 Dziękuję wszystkim za miłe słowo i piwka. Tadeusz, ale ty mnie rozpieszczasz tymi piwkami. rigg - polecam Ci towarzystwo Toscanera. Swój chłop. Co do relacji to kontynuujemy: 3.07.2015 /piątek/ To była piękna noc. Taka cisza z temperaturami umożliwiającymi swobodny sen. Ptaki śpiewają a gołębie gruchają, których gniazdo usytuowane było ze 4m nad ziemią na drzewie przy którym staliśmy. Taki dzień na kempingu z plażą, praktycznie zawsze wygląda tak samo, więc opisywanie tego nie ma większego sensu. Rytm dnia wyznacza temperatura. Tzn. po śniadaniu w okolicach 9-10 udajemy się na plaże i siedzimy tam tak gdzieś do 12, no a jak wytrzymamy to do 13.00. Wracamy do kamperka, chłodzimy się prysznicem i napojami, jemy obiad i robimy sobie sjestę tak do 16-17.00. Następnie znowu idziemy nad wodę, by wrócić na kolację. Będąc na tym kempingu, córka miała lekkiego doła – bo jesteśmy daleko od kraju a tu żadnych Polaków. Minę ma taka – jakby miała się zaraz rozpłakać. Co poradzić, skąd jej wezmę rodaków. Po kolacji Beata poszła zmywać naczynia, podchodzi Nadia i coś tam nawija. Obok stoi kobietka, która również zmywa naczynia a przy niej 2 córki, które mówią w naszym języku ojczystym. Jak się okazało, małżeństwo z Zielonej Góry, zawitało z namiotem w te strony. Na sercu zrobiło się od razu milej a ja miałem kompana do winka i mocniejszych trunków. Podczas rozmowy z Jackiem (to ten z Zielonej Góry) zagaiłem, że jakby jechał do miasta do sklepu autem to ja chętnie bym się zabrał. Jadąc tutaj na kemping nie natrafiliśmy na żaden sklep i należało dokupić parę rzeczy. Umówiliśmy się zatem na dzień następny, iż z samego rana ruszymy do Vieste. 4.07.2015 /sobota/ O 7.00 pobudka, a chciało się pospać jeszcze. O 7.30 wyjazd na zakupy. Jacek prowadzi na targ, gdzie można kupić świeże owoce i warzywa - był juz tutaj 2 dni wcześniej. Po kwadransie jazdy, za skała ukazała się piękna panorama. Plaża w kształcie łuku i w tle miasto. Kierujemy się na targ. A tam zapach owoców i warzyw i gwar niemiłosierny. Włosi drą się jak Turcy na straganach. Kupuję ziemniaki (bardzo mi smakowały), pomidory, banany, melona i melona chyba miodowy. Włoch mówi 7 euro – daję mu 20 i czekam na resztę. Daje mi 3 i dziękuję. Ja patrzę i coś mi nie gra. Zaczyna się gaduła, pokazuje mu jaki banknot dostał, Jacek potwierdza i w końcu daje mi jeszcze 10. Co za cwaniak. Na drogę daje mi rękę i mówi, że my frendy. Frendy to my nie będziemy. Był to jeden, jedyny raz kiedy Włoch chciał mnie tak ordynarnie wycyckać. Wracając na kemping zahaczamy o sklep i domową winnicę. Kupujemy winko po 1,2euro/ za litr oraz oliwki takie fajne duże, tylko że strasznie ostre. Dobrze że miałem winko. Przed 10.00 jesteśmy z powrotem na kempingu. A potem to już wiadomo, plaża, obiad, sjesta, plaża, kolacja, lulu. Ps. Fajna sytuacja była na plaży tego dnia. Siedzę z Nadią na piachu i tak sobie gadamy. Patrzę w około a tam sami Włosi i jedna kobitka taka blada – kompletnie nie pasuje do tego towarzystwa, ale że mówi po włosku to zwątpiłem. Po jakimś czasie w końcu pękła i nadaje do nas po polsku. Jak się okazało, przyjechała tutaj 15 lat temu, wyszła za mąż i już tutaj została. Zresztą to nie jedyna polka na tej plaży. Było jeszcze takie młode dziewczę co jeździło z wózeczkiem i krzyczało po włosku – kokosy. Sprzedawała je i jak Beata z nią pogadała, okazało się, że zbiera na studia w Polsce. Co do samej plaży to naprawdę godna polecenia. To że woda ciepła to żadna nowość. Do tego fajny piaseczek, żadnych kamieni, stosunkowo długo dość płytko, więc bardzo bezpiecznie, szczególnie dla małych dzieci. Trafiali się też zawodowcy co łowili małże i ośmiornice. kodi - 2015-08-04, 12:00 5.07.2015 /niedziela/ Można by powiedzieć, że dzień jak co dzień. Rytm ustalony i tego się trzymamy. Generalnie dzisiaj powinniśmy jechać dalej, ale że nadrobiliśmy 1 dzień, decydujemy, ze jutro ruszymy na zachodnie wybrzeże. Dzisiaj jeszcze poleniuchujemy i pomoczymy się w morzu. Osobiście siedząc tutaj już kilka dni - nosi mnie. Chyba to już za długo. Już bym coś zmienił, gdzieś pojechał, coś zobaczył. Kolega z Polski, zwrócił mi uwagę, że mam już zbyt długi zarost i nie opalę się tam. Kurcze zapomniałem maszynki i czym tu się ogolić. Można by kupić jednorazowe nożyki, ale tutaj nie ma sklepu. Przechodząc przez kemping, widzę Włocha, który elektryczną maszynką jedzie głowy swoim chłopakom. Pytam go czy mnie ogoli. Nie ma problemu. Pyta się czy może być taka długość jak jego. Mówię mu że super. Ogolił mnie, żonka jego mówi, że jest bosko. Wypijamy po jednym - mojego trunku i rozprawiamy troszkę o wierze. Ja mu mówię, gdzie byliśmy i gdzie jedziemy. On mi, że zna Częstochowę, Św. Faustynę, oczywiście Jana Pawła II. Bardzo sympatyczny człowiek. 6.07.2015 /poniedziałek/ Dzisiaj ruszamy dalej. Mamy do przejechania ponad 300km. Jak się okazało był to chyba gwóźdź do trumny i zaważyło na dalszym naszym kamperowaniu. Wyjechaliśmy tradycyjnie ok. 9.00 Wcześniej się spakowaliśmy, musiałem umyć grilla, bo pozostawiony pod tym wielkim drzewem został mówiąc delikatnie obsrany przez gołębie (pamiętacie jak mówiłem, że tam jest gniazdo). Żegnamy się z naszymi rodakami, którzy zostają tu jeszcze ze 3-4 dni. Żegnam się też z Włochem od maszynki. Bardzo podniosła chwila - obejmuje mnie i całuje w polik. Kierujemy się na Vieste i potem chcemy pojechać brzegiem morza na Manfredonie, Foggie do Pompei. W Vieste jak zwykle nawalił mi GPS. Patrzymy na mapę, skręcamy i kierujemy się na znaki. Wszystko ok. gdyby nie fakt, że znowu wjechaliśmy w lasy i górki. Nie tak miało być. Po drodze mijamy kozy i dzikie świnie. Fajny widok. Podjazdy dość strome, ale zjazdy jeszcze gorsze. Hamuję silnikiem. Na 3 biegu bez gazu rozpędzam się do blisko 60km/h. Widoki prześliczne, ale emocje też duże. W końcu mijamy Manfredowie, następnie fajna droga do Foggi a potem kierujemy się na Neapol. I tutaj trzeba było wbić się na autostradę. Trudno zapłacił bym pewnie ze 20 euro, ale szybko i w miarę przyjemnie dojechałbym do celu. A tak pojechaliśmy jakimiś dziwnymi drogami. Góry, doliny i masę zakrętów i tak w kółko. Na miejskim termometrze, gdzieś w okolicach Benevento temp. 41 stopni. Nie mamy kilmy. Do środka wali nam gorące powietrze. Jest naprawdę trudno, szczególnie dla Beaty. Wreszcie robimy sobie postój. Gdzie? Przed marketem Penny. Jest Klima w środku. Jak miło. Nie chce się wychodzić i jechać dalej. Ok. 14.30 jesteśmy gdzieś kilkanaście kilometrów od Pompei. Tankujemy stosunkowo tanie jak na włoskie realia paliwo 1.36euro/1litr. Beata jest już bardzo wyczerpana. Mamy naprawdę blisko, a GPS podaje że zostało nam 40min do celu. Myślę sobie będę jechał 30km/h. Wbijamy się na autostradę. Po 10min płacimy 2,1euro i wpadamy do Pompei. Szukam kampingu Zeus -patrzę jest. Zjeżdżamy w dół. Pytamy ile za dobę. Gościu liczy i wyszło mu 29,5euro. Kręcę nosem, patrzy na mnie i 9 zamienia na 6. Opłata 26,5 euro. Niech tak zostanie, tym bardziej że byłem na to przygotowany. Parkujemy i tak patrzę na ten kemping i coś mi nie gra. W Internecie wyglądało to inaczej. Co się okazało? Wjechaliśmy na kemping Pompeje. Jakieś zaćmienie czy co. Do tej pory nie wiem jak to się stało. Byliśmy już tak zmęczeni i tak już mieliśmy dość tej trasy, że tylko tym mogę to tłumaczyć. Ustawiamy się pod drzewkiem. Spoglądam w około. Tam stoi Włoch. Tam Bułgar a koło nas Niemiec. Nagle z kampera na niemieckich blachach wyskakuje dojrzała kobietka i krzyczy Polacy, Polacy. O, ale zdziwienie. Co się okazało. Oni Polacy - on z Gdańska, ona ze Szczecina, na stałe mieszkają w Niemczech. Aby było ciekawiej, to on pracuje w kamperowej firmie Reimo. Umawiamy się z Leszkiem i Mariolą na wieczorne gaduły. Teraz oni lecą do Pompei, a my po szybkim prysznicu (który i tak nic nie dał (dalej duszno i gorąco) idziemy do Papieskiego Sanktuarium Matki Bożej Różańcowej. Środek przepiękny. Po drodze nabywam kapelusz słomkowy. Włoch chce 10euro. Sporo. No dobra dasz 8 i jest Twój. Niech będzie, moja strata. W Sanktuarium trafiamy na mszę po włosku, zakończoną obrzędem polegającym na zapalaniu świec na potężnym świeczniku. Pierwszy raz coś takiego widziałem i nie umiem powiedzieć co to było. Następnie wchodzi pielgrzymka z Polski. Polacy są wszędzie, Zwiedzamy całe Sanktuarium, podziwiamy wota dziękczynne na ścianach, których są tu chyba tysiące. Wracając robimy małe zakupy. Na kempingu już mamy znajomych. Nie, nie Ci Polacy z Niemiec. Koty nas polubiły. Najwyraźniej są to mieszkańcy tego kempingu. Nie ma problemu by wziąć je na ręce. Ciekawe są. Fajne umaszczenie - jakby rasowe. Beata z Nadią odpoczywają, a ja idę zrobić mały rekonesans. Trafiam na Zeusa. To tutaj mieliśmy być. No trudno, może następnym razem. Wracam na kemping, Beata przebąkuję coś o powrocie do Polski. Szczerze mówiąc nie wierzę w to. Mamy poniedziałek i mieliśmy tu być do soboty, ale nie tej najbliższej tylko tej następnej. Wieczorkiem spotykamy się z Leszkiem i Mariolą. Częstuję go swoim wyrobem. On rewanżuje się świetnym drinkiem z lodem. Takie typowe polaków rozmowy. Poruszamy wiele tematów. On zdziwiony, że sam zrobiłem Ivo. On zajmuje się przeróbką foteli w Reimo. Mówi, że najwięcej robią VW Caravelle. Są bardzo popularne w Niemczech i świetnie się sprzedają. Osobiście dziwię się takiemu rozwiązaniu. Małe to i nie daje tyle wygód co kamper. Oczywiście ma też wiele zalet. O 1.00 w nocy idziemy lulu. Mieliśmy tu zostać 3 dni, ale jak się okazało rano wyjeżdżamy. Nocleg: Kemping Pompei (40.746188, 14.485176) kodi - 2015-08-04, 12:01 foto c.d. kodi - 2015-08-11, 12:06 7.07.2015 /poniedziałek/ Rano jest już postanowione. Nie zostaniemy tutaj dłużej. Miałem wielkie plany tym bardziej, że jesteśmy daleko od domu. Nie zobaczymy Ercolano, Wezuwiusza, wybrzeża Amalfi z Sorrento oraz Neapolu. Planowałem tutaj 3 noclegi a skończyło się na jednym. Skoro jednak jesteśmy w Pompejach to chociaż zobaczymy ruiny starego miasta przysypanego popiołem blisko 20 wieków temu. Wiemy, że otwierają od 9.00 i wiemy także że od 9.00 chcemy zacząć zwiedzanie. Kasy jeszcze zamknięte. Tłoku nie ma. Punkt 9.00 kupujemy bilety /13euro /dorośli, dzieci i młodzież 0euro/ i chwilę potem już zwiedzamy. Zaczynamy od wielkiego amfiteatru. Wrażenie robią "zwłoki" powstałe z zalania pustych jam gipsem. Są to ludzie którzy nagle musieli zostać zasypani popiołem. Następnie chodzimy z mapką i zwiedzamy odsłonięte domy i zabudowania. Robi się coraz bardziej gorąco. Ludzi jeszcze niewiele, ale z każdą minutą ich przybywa. Podziwiamy ciekawe wnętrza i zachowane mozaiki. Jest na co popatrzeć, tylko, że jak tam patrzymy na to jedną godzinę, potem drugą to wszystko wydaje się podobne i już tak nie zachwyca. Głowy moczymy pod kranami, których jest sporo na terenie Pompeji. Przed 12.00 mamy już dosyć. Tłumy są już konkretne. Fajni są skośnoocy co chodzą z parasolami a kobitki mają długie rękawiczki prawie pod pachy Fajna była też wycieczka z Norwegii. Nie dość że bladzi jak ściana, to ruchy w temp. blisko 40 stopni mieli tak spowolnione, że miałem wrażenie, że stoją w miejscu. Najwyraźniej nie byli przygotowani na takie temperatury O 12.00 wychodzimy - opuszczamy stare miasto. 3 godziny to i tak sporo. Przed kasami tłumy. Współczuję im, bo nie dość, że stoją w upale po bilety, to jeszcze potem w takim upale łazić. My szczęśliwi, bo mamy to już za sobą. O ironio. Jedziemy 2500 km by coś zobaczyć a potem traktujemy to prawie jak za karę. Beata, chce wracać do domu, ale uzgodniliśmy, że podjedziemy jeszcze nad morze. W duchu liczyłem, że może pogoda się załamie a jak nie załamie to choć temperatura lekko się osłabi. Miałem nadzieję, że mimo wszystko uda się dokończyć nasz wyjazd. Ok. 13.00 jedziemy nad morze. Mijamy Wezuwiusza, mijamy Neapol - nie bez kłopotów (GPS znowu szaleje). W końcu wyjechaliśmy na prostą i tniemy na kamperpark (41.235996, 13.490787) położony kilka km za Gaetą. Trafiamy bez problemu. Patrzę brama zasunięta, ale jest szparka wchodzę. Stoi mała budka. W środku nikogo, działka nie za duża i masa kamperów. Stłoczone jeden na drugim. Rozglądam się i uświadamiam, że ja tutaj się nie zmieszczę. No nic. Przypomniało mi się, że jak tu jechaliśmy to po drodze coś było. Zakręcamy i nagle patrzę, że jest parcela (41.235996, 13.490787) i stoją ze 3 kampery. Zatrzymujemy się i pytamy gościa co sprząta - czy można się zatrzymać i ile to będzie kosztowało. Pyta do kiedy - mówimy że maks 2 dni. Idzie do swojego bossa, po chwili wraca i komunikuje, że za dobę 25euro. Nie jest to mało, ale taka cena jak 100zł za dobę jak dla nas do przyjęcia. Zostajemy tym bardziej, że skwar niemiłosierny, potrzebujemy prąd i nie mamy ochoty na dalszą jazdę. Włoch wskazuje nam miejsce gdzie mamy stanąć. Płacimy od razu. Robimy sobie obiad i idziemy na plażę do której mamy kilkanaście metrów. Plaża po stronie wschodniej była cudowna. Ta też nie najgorsza, ale mimo wszystko troszkę bardziej brudna. Nie wybrzydzamy jednak. Woda ciepła by nie powiedzieć gorąca, która mimo wszystko daje ulgę. Piach na plaży tak gorący, że ciężko przejść gołą stopą. Pod wieczór też mała ulga. Niby słońce zachodzi, niby temperatura spada, niby wiaterek jako taki jest a w kamperze mamy 30 stopni i ciężko zasnąć. Co zrobić taki urok Włoch. Nocleg: kamperpark, 41.235996, 13.490787 kodi - 2015-08-11, 12:09 Pompeje c.d. Załoga G - 2015-08-11, 15:27 Bardzo fajna relacja. Teraz to już nie mam odwagi napisać swojej. Jechaliśmy prawie w tym samym terminie i prawie przez te same miejsca, wiele zdjęć mam podobnych. Też mam córkę Nadię (idzie do 6 klasy, to chyba podobnie co Twoja?) Tak w super skrócie my wyjechaliśmy 26 czerwca. Najpierw Chioggia Potem 30 czerwca noclego w Asyżu Potem camping Don Antonio w Gulianova, gdzie miałem wypadek. (Chciałem podnieść kampera, na podnośniku, podnośnik się złamał i kamper zmiażdżył mi koniec 3 palca prawej ręki, odpadł cały paznokieć, na pogotowiu wylądowałem, gdzie wszystko poszyli, pierwszy paliczek palca połamany) 4 lipca Manopello i nocleg w San Giovani Rotondo rano msza u Ojca Pio i następnie do San Angello, to bardzo przyjemna droga można powiedzieć, że płaska i bez zakrętów ale tylko w porównaniu z tym co przejechałem tego samego dnia z San Agello przez Matinata do Vieste. 5 dni na campingu w Vieste (polecam wycieczkę łodzią po grotach) Później powrót przez Lanciano do Loretto. (przy polskim cmentarzu opisywany na forum przecudowny kamperpark prawie jak kemping, parę króków do sanktuarium. i potem już do Słowacji na ulubiony thermal camping Dunajska Streda. Może też znajdę motywację to opiszę Nasz wyjazd z punktami postojów oczywiście. Pozdrawiamy Santa - 2015-08-11, 22:08 kodi napisał/a: ...Rano jest już postanowione. Nie zostaniemy tutaj dłużej. Miałem wielkie plany tym bardziej, że jesteśmy daleko od domu. Nie zobaczymy Ercolano, Wezuwiusza, wybrzeża Amalfi z Sorrento oraz Neapolu. Planowałem tutaj 3 noclegi a skończyło się na jednym... Nie zobaczyłeś Ercolano, Wezuwiusza, Wybrzeża Amalfi, Sorrento, Neapolu... ale byłeś w jednym miejscu niezwykłym, o którym niewiele osób wie i przejeżdża obok niego obojętnie. My za pierwszym razem też nie wiedzieliśmy. W tym roku pogoniliśmy tam specjalnie - na 3 godzinki. Może kiedyś znajdę czas, żeby to opisać... Czasem tak w życiu bywa, że realia nas pokonują i musimy zweryfikować nawet najwspanialsze plany. Coś wiem na ten temat Ale też wiem, że jeśli coś jest naprawdę ważne, to znajdziemy sposób, odpowiedni czas i okoliczność, żeby wrócić i dopełnić swoich marzeń. Tego Wam życzę Dziękuję za szczerą, bezpośrednią i odważną relację z Waszej podróży. Pozdrawiam Twoją uroczą, subtelną Załogę kodi - 2015-08-12, 07:32 Załoga G - powiem krótko, wielka szkoda że się nie zgraliśmy. Podobieństw jest tyle że aż mało prawdopodobne. Co do Twojej relacji, to niby te same miejsca, ale każda przygoda jest inna. Myślę, że powinieneś to opisać, pod kątem własnych emocji i przezyć, a także z praktycznego punktu widzenia, co gdzie i za ile. Co do palca to wiem o czym mówisz. W 2014r. na pile stołowej obciąłem sobie kawałek kciuka a wskazujący był w dramatycznym stanie i nie rokował, ale dzięki Bogu jest cały tylko lekko wykrzywiony. Współczuję, tym bardziej, że to na wakacjach. Nie takich emocji oczekujemy. Santa - dziękuję za piwko. Masz racje, całe życie uczymy się pokory. Niekiedy przychodzi to łatwo, a nieraz znacznie trudniej. Wtedy byłem rozgoryczony strasznie. Teraz już mi przeszło. Dziękuję Stwórcy, że mogłem szczęśliwie zobaczyć aż tyle. To i tak wielki dar. Żyję nadzieją, że kiedyś o innej porze roku będzie mi dane dokończyć tę trasę i raz jeszcze wstąpić do Manoppello. ps. Santa mam zablokowaną możliwość wysyłania prywatnych wiadomości i nie mam możliwości Ci odpisać - namiary na mnie kodin@poczta.onet.pl Pozdrawiam serdecznie kodi - 2015-08-12, 08:36 8.07.2015 /środa/ To była słaba noc. Chyba pierwsza gdzie tak trudno było zasnąć. Gorąco. Człowiek cały się klei, do tego świadomość, że za moment już nas tu nie będzie. Cała ta środa to była lekka porażka. Jutro w czwartek jedziemy do domu. A gdzie Pomezja (dzięki Santa), a gdzie Rzym, Asyż, Orwieto, Florencja czy Padwa. O Monte Cassino już nie wspomnę. Mieliśmy je na wyciągnięcie ręki - jakieś 50km w góry. Czy można być bliżej? Beata ma dosyć tak wysokich temperatur. Ze mnie szczerze mówiąc już uszło powietrze. Nie potrafiłem się cieszyć pobytem nad morzem. Tak więc środa upłynęła pod znakiem smutku, rozgoryczenia czy po prostu takiej złości.Tego dnia pochodziłem troszkę po okolicy. Znalazłem jeszcze jeden kamperpark, ale ceny identyczne jak na naszym. Też po 25euro/dobę. Chciałem znaleźć jakiś sklep, ale próżne były moje poszukiwania. Dobrze, że mieliśmy wodę i pieczywo. Jeszcze przed wyjazdem zgadałem się z Toscanerem, że spotkamy się gdzieś na trasie. Doskonale znał mój harmonogram i przy najbardziej dogodnej okazji nasze drogi miały się skrzyżować. Jako, że nasz plan uległ całkowitej zmianie, biorę za telefon by napisać sms w stylu - sorry, ale się nie spotkamy, bo jest całkowita zmiana planów i wracamy do kraju. Kiedy miałem to zrobić, dzwoni tel. Patrzę dzwoni Toscaner. Odbieram zrezygnowany i mówię co i jak, że jest kicha straszna. Toscaner trzeźwo pyta którędy wracamy. Mówię, że już się nie patyczkujemy i wskakujemy na autostradę. Do Rzymu co prawda pociągniemy krajówką a potem autostradą na Florencję, Padwę, Wenecję i dalej na północ. Mówi, że nie wszystko stracone, że ma plan. Będzie miło i przyjemnie. Tzn. znajdzie taką miejscówkę na naszej trasie, że nie będziemy musieli daleko odbijać a co ważne temperatura będzie znacząco niższa. Słowa dotrzymał. Zadzwonił raz jeszcze i zakomunikował, że spotkamy się w miejscowości oddalonej od Florencji o jakieś 40km, ale przy autostradzie - Castiglione dei Pepoli. Jakiej pytam. Trudniej nie można? Literuje i jakoś się udaje. Zatem jesteśmy umówieni. Oznajmiamy, że startujemy skoro świt, tak by nie jechać w największym upale. Mamy ambitny plan. Bo musimy wcześnie wstać. Przed nami około 450km drogi i na miejscu mamy być ok. 11.00. Wieczorkiem po kolacji już się pakujemy, tak by skoro świt szybko wystartować. kodi - 2015-08-13, 07:54 9.07.2015 /czwartek/ Wstajemy wcześnie rano. Dokładnie chwilę po 5.00 a przed 6.00 już nas nie ma na kempingu. Wszyscy śpią w najlepsze. Córka również. My odsuwamy bramę i cicho ją zamykamy. Jest przyjemnie, ale to kwestia czasu kiedy będzie cieplej. Kierujemy się na Rzym. Jedziemy na mapę, bo ten GPS już mnie tak denerwuje, że szkoda gadać. Miałem go ochotę nie raz wyrzucić przez okno. Mamy jechać trasą SS148, ale jak to zwykle bywa (nie wiem kiedy to przeoczyliśmy) pojechaliśmy trasą SS7. Niby nic wielkiego, ale tamta miała być szybsza, przynajmniej tak to wynikało z mapy. Kiedy się kapnęliśmy, że źle jedziemy było już za późno, więc szybka decyzja wbijamy się na autostradę i tniemy na Rzym a potem Florencję. Autostrada to inna bajka. Tutaj połyka się kilometry szybko. Teraz tak myślę, że w tych upałach należało kilka razy z nich skorzystać. Czy coś by to zmieniło? Trudno powiedzieć. Na pewno by nie zaszkodziło a i może zmęczenie materiału było by mniejsze. Tak czy inaczej kilometry lecą jak szalone, podobnie jak wskazówka poziomu paliwa. Córka się budzi, mijamy Rzym. Szkoda mi, że widzę go tylko z oddali. W Rzymie mieliśmy być na „polskim kamperparku”. Miał być Watykan w niedzielę, ach lepiej do tego nie wracać. Następnie mówię do żony, zobacz tam na górce jest Orwieto a po prawej stronie musi być Asyż. Smutno trochę. Przed 11.00 jesteśmy na wysokości Florencji. Zaduch potworny. Wnioskuję, że jest położona w lekkim dołku, a to potęguję odczuwalną temperaturę. 35 stopni musi być bez gadania a może i więcej, bo otwarte okna nic nie dają. Po ok. 40km mamy zjazd na Castiglione dei Pepoli. Za 350km odcinek płacimy 25euro. Następnie krętymi drużkami pniemy się do góry. Po chwili jesteśmy już w małej, ale sympatycznej miejscowości. Zatrzymujemy się na parkingu i czekamy na Toscanera z Magdą. Wysiadamy z auta i jakieś nasze zdziwienie, gdy temp. oscyluje w granicach 25-27 stopni. Do tego zaczyna delikatnie siąpić deszczyk. Nie zaznaliśmy tego uczucia przez blisko 2 tygodnie. Już wyciągam tel. by napisać, że jesteśmy na parkingu, aż tu zajeżdża znajomy złomek. Fajne jest to uczucie, kiedy nie widziałeś człowieka i nie wiesz jak wygląda a masz w głowie jakieś wyobrażenie. Witamy się serdecznie z Robertem, Magdą i fikuśnym psiakiem Dizlem. Rozprawiamy na środku drogi, prawie tamując ruch. Musimy się opamiętać. Pytamy się o sklep, bo mamy potrzebę zakupów, tych bieżących, ale chcemy kupić co nieco do Polski. To jest ostatni moment, bo jak wpadniemy na autostradę to już koniec. Jedziemy do sklepu, Magda pomaga w zakupach – w końcu zna tutejszy rynek i wie co warto i co się opłaca. Po zakupach jedziemy na wcześniej upatrzoną przez Toscanera miejscóweczkę. Nie powiem – ma nos do tego typu miejsc. Miejscóweczka bajeczna. Jest prąd (darmowy) aczkolwiek nie sprawdzaliśmy, jest woda pitna, jest zbiornik wodny, jest lasek i jest malutki kościółek (kaplica) i mała kapliczka Św. Rity od spraw beznadziejnych. Na parkingu rozstawiamy stoliki i krzesełka i oddajemy się gadułom. Magda przygotowuje fantastyczne risotto. Beata idziemy się zdrzemnąć. Nadia bawi się z Dizlem a my kosztujemy moich wyrobów. Toscaner mówi, że wódeczki nie pił chyba z 15 lat, ale długo namawiać go nie musiałem. Po tych trunkach apetyt nas dopadł. Dobrze, że Magda była już gotowa. Zuch dziewczyna. Ugotowało, dużo i smacznie. Był to pierwszy normalny posiłek Beaty od czasu Rawenny, kiedy miała potworne problemy zdrowotne. Jakby tego było mało, Magda mówi, że zrobi ciasto. Pytam jak w kamperze, bez piekarnika itd. Spoko, spoko. Mamy poziomki i jagody zebrane z lasu i będzie to ciasto na zimno. Imponujące. Ja bym na to nie wpadł. Jestem mało skomplikowany. Kiełbasa i musztarda. Gaduł nie było końca. Obejrzałem kamperka Toscanera. Jestem pod wrażeniem jego pomysłowości. Ja przy Iveco to nie walczyłem o każdy centymetr. Mało tego byłem bardzo rozrzutny. Toscaner zawalczył i ma takie rozwiązania, o których bym nie pomyślał a co dopiero zrobił. Późnym popołudniem zagaiłem, że mam problem z przetwornicą. Prądu z solara mam sporo, ale nie mogę go wykorzystać, bo przetwornica po włączeniu buntuje się. Wywaliłem wszystko z bagażnika. Nurkujemy. Toscaner chwyta przewody łączące akumulator z przetwornicą i już wie. Jeden z przewodów jest mówiąc delikatnie nadwyrężony (częściowo złamany) i nie ma pełnego styku. W życiu bym na to nie wpadł. Wszystko fabrycznie zaizolowane a tu taki babol. Odwijamy izolacje i faktycznie jest to czego Toscaner się spodziewał. Obrabiamy kabel na nowo i wszystko gra i buczy. Dzięki Robert. Wieczór kończymy grillem i ok. 23.00 idziemy lulu. W kamperku jest ok. 22-23 stopni czyli optymalnie. Jutro mamy monotonny dzień, bo wskakujemy na autostradę i tniemy aż do Polski. Plan ambitny a czy do zrealizowania. Jutro się dowiecie. Ps. W tym miejscu chciałbym bardzo pozdrowić ekipę ze złomka. Od nas mogę powiedzieć, że wyobrażenie na podstawie znajomości internetowej, tylko potwierdziło moje przypuszczenie, że są to fantastyczni ludzie. Cieszę się, że ich spotkaliśmy, bo mało brakowało że do spotkania by w ogóle nie doszło. Trzymajcie się ciepło i powodzenia na północy. Nocleg: Castiglione dei Pepoli (44.127914, 11.112881) Załoga G - 2015-08-13, 11:52 Różnie ludzie znoszą temperatury, my akurat nie zauważyliśmy upałów, ale mam też znajomego co z Włoch uciekał bo było za gorąco. Tak sobie teoretyzuje czy w takich wypadkach można by szukać chłodniejszych miejsc przy górskich jeziorkach. Według internetu dziś nad jeziorem Garda od strony Riva del Garda jest 24 stopnie a na drugim końcu 33, czy to tak dziś czy zawsze to nie wiem, ale chyba im wyżej tym chłodniej. kodi - 2015-08-13, 12:51 To prawda. My z córką dawaliśmy radę, ale żona już niestety nie. Prawdą jest też, że we Włoszech są chłodniejsze miejsca, tylko, że jak masz plan by zobaczyć to i owo, to szkoda odbijać gdzieś z trasy. Jest to dla nas doświadczenie z którego wyciągam następujące wnioski: 1. potrzebuję auta z klimatyzacją, 2. Włochy najlepiej na wiosnę albo jesień. 3. Niekiedy dla zdrowia warto pojechać autostradą. Pozdr toscaner - 2015-08-13, 13:00 My mamy tak samo. Nie znosimy upałów. Te wszystkie lata w IT to w domach i zawsze klimatyzacja 24h/dobę. Ten rok pierwszy raz w kamperze i miało nas już nie być tu w czerwcu. No ale wyszło kilka spotkań z CT i nie tylko, więc wyjazd nam się przedłużył. Pod tym względem to był błąd. Ratowaliśmy się właśnie siedzeniem w górach, to Amiata, to Apeniny, teraz Alpy. Planowaliśmy teraz być nad Gardą, ale dojazd z Wenecji i po drodze zeszło jeszcze parę godzin, bo kupiłem nowe opony i upał nas dobił. A po drodze +42C do +44C. Musieliśmy z M. aż pojechać do szpitala. M. znowu dostała opie.. od lekarza. Po drodze jeszcze ze 2x wypad do sklepów z klimatyzacją i decyzja, odpuszczamy Gardę. Mam nadzieję, że załoga z którą mieliśmy się tam spotkać rozumie, że w takim wypadku ze zdrowiem nie ma co ryzykować. Przegląd map pogodowych i góry, jest kilka miejsc z temperaturami po 11-15C w nocy i 22-27C w dzień. Nie dojechaliśmy do wybranego punktu, bo po drodze super miejscówka na wys. prawie 1800m.n.p.m. temp. na zewn. 19C i oczywiście zostajemy. W nocy 11C. Oby do soboty, bo ma być załamanie pogody, wtedy zjeżdżamy z gór i może Francja albo Austria. Zależy gdzie będzie chłodniej. BaWa - 2015-08-13, 13:41 kodi napisał/a: 2. Włochy najlepiej na wiosnę albo jesień. No właśnie proszę o radę czy lepiej maj czy wrzesień coby urlop na przyszły rok zaplanować toscaner - 2015-08-13, 13:59 Ja polecam wiosnę. Pogodowo podobnie jak jesień, ale wiosną przyroda piękna, kolorowa, a jesienią po upalnym lecie potrafi nadal być wszystko wypalone. Generalnie zależy od regionu i tego co chce się zobaczyć. Jak zabytki w dużych miastach, to pora roku ma niewielkie znaczenie. Jak przyrodę, to wiosna. To samo morze, wiosna albo jesień ciepłe i brak tłumów. Latem i zimą polecam góry. W tym roku to morze powinno być ciepłe jeszcze do października, bo we Włoszech alarmują, że upały największe od 30 lat. A jak ktoś daje radę do Bałtyku latem, to tu spokojnie bo w listopadzie woda może być jeszcze cieplejsza. Oczywiście poza sezonem, jak ktoś się nastawia na kempingi, to nieraz pocałuje klamki. Dlatego zachodnia Europa korzysta z rozbudowanej sieci darmowych kamper parkingów. We Włoszech np. jest tego ok. 2000 punktów, we Francji pod 3000. BaWa - 2015-08-13, 15:22 Dzięki za podpowiedź My tylko na dziko kodi - 2015-08-14, 08:45 10.07.2015 /piątek/ Spało się wyśmienicie, choć miałem wrażenie że coś wisi w powietrzu. Mało tego przebudziłem się i wydawało mi się, że ktoś usiadł w moich nogach (stopach). Takie miałem wrażenie. Mówię to rano Beacie i ona również miała nieodparte wrażenie jakby ktoś był w kamperze, oprócz nas oczywiście. Chcieliśmy wyjechać wcześnie rano, ale wyjechaliśmy stosunkowo późno bo przed 9.00. Pożegnaliśmy się z Robertem i Magdą. Namawiali nas byśmy jeszcze zostali i gdyby nie fakt, iż wcześniej umówieni byliśmy z Jankiem i Agatą to kto wie. Tak czy inaczej ruszamy do Polski i to są ostatnie chwile we Włoszech. Wpadamy na autostradę i tniemy do granicy na Padwę, Wenecję, Udine a potem do Tarvisio. Za blisko 450km autostrady płacimy 35euro. Nie pamiętam o której mijamy granicę z Austrią, ale poszło sprawnie. Przed nami jednak góry i całe szczęście że jedziemy autostradą. Tunele to dobra rzecz. Tankujemy po raz kolejny na tej samej stacji co tankowaliśmy jadąc do Włoch. Cena też ta sama 1,136 za litr. Pora obiadowa chwyta nas w Austrii. Chyba gdzieś w okolicach Grazu. Patrzymy a tu wyłania się Ikea. Szybciutko zjeżdżamy, jemy posiłek i wpadamy na wyprzedaże. Wszystko góra w 40min. Potem tniemy już prosto do Polski. Jedyny minus trasy, którą jedziemy jest stosunkowo krótki odcinek na północy Austrii. Nie jest to autostrada, tylko zwykła droga do tego ze światłami. Tam tracimy kilkadziesiąt minut. Granicę z Czechami pokonujemy ok. 20.00. Nie tak od razu bo mamy kontrolę graniczną. Pyta ile osób – 3. Prosi by wszyscy wyszli i okazali dokumenty. Pyta się gdzie jedziemy? Jak to gdzie do Polski. A skąd – z Włoch, odpowiadam. Coś mu nie gra więc powtarza skąd? W końcu dogadaliśmy się, że chodzi mu o cel podróży - wakacje. Wsadza jeszcze głowę do kampera, patrzy na ten typowy burdel i dziękuje, życząc szerokiej drogi. Jak przekroczyliśmy Alpy, temperatura była już zgoła odmienna. Jadąc dalej na północ, robiło się i ciemniej i chłodniej. Ok. 23.00 Witamy się z Polską. Szukamy tylko jeszcze stacji, gdzie by tu przenocować. Znajdujemy przy autostradzie, chyba BP. Stajemy koło kamperka z Austrii. Oni już śpią w najlepsze. Beata ma już dosyć. Idzie spać. Nadia śpi już od dobrych 2 godzin. Ja również jestem już zmęczony, ale lecę jeszcze na stację po 1 piwko. Zasłużyłem. Około 1100km przejechane. Delektuję się browarkiem, załączam TV – polskie wiadomości i zasypiam. kodi - 2015-08-18, 09:12 11.07.2015 /sobota/ Długo nie pospaliśmy. Po piątej podjechał jakiś autobus wycieczkowy z dzieciakami. Gdzieś obok stoi TIR i nic by nie było, gdyby nie załączone silniki i gwar dzieci. Czy oni nie wiedzą, że tu ludzie śpią? No nic, już po spaniu. Nie ma co przedłużać. Beata też już na nogach, więc szybka decyzja – spadamy stąd. Przynajmniej będziemy szybciej w Warszawie. Nadia oczywiście śpi. Jej to nic nie przeszkadza. Pozazdrościć. Kierujemy się na Warszawę, a że po drodze mamy Częstochowę to grzech nie wstąpić na Jasną Górę. Dobrze się składa, bo będąc na pielgrzymce w kwietniu byliśmy bez Nadii. Teraz jest okazja by zobaczyło to na żywo. O 8.00 jesteśmy już na parkingu w Częstochowie. Budzimy Nadię, jemy śniadanko i zakładamy odpowiednie odzienie. Dzisiaj bez problemu dostajemy się pod obraz. Trafiamy na mszę trydencką. To też fajne przeżycie i doświadczenie. Obchodzimy cała Jasną Górę i w okolicach 10.00 kierujemy się na Warszawę. Do stolicy wpadamy około 12.00, a że musimy przejechać ją w poprzek, to u Agaty i Janka meldujemy się o 13.00. Agata wita nas pysznym obiadem. A jakże dwa dania na bogato. Grzybowa i schabowy z ziemniaczkami. Porządna polska kuchnia. Do końca dnia mało co już robimy, tylko Beata się zawzięła i zrobiła pranie oraz wysprzątała Iveco. Wieczorkiem ustalamy plan na jutro (tzn. niedzielę), że wspólnie jedziemy na Suwalszczyznę. Dzień kończymy pokazem naszych zdjęć, których było tak dużo i były tak pasjonujące, że Janek usnął. Nocleg: U Ami w Warszawie. 12.07.2015 (niedziela) Rano przy śniadanku dopracowujemy trasę. Proponuję byśmy będąc na Suwalszczyźnie zahaczyli o Litwę a konkretnie Druskienniki. Miło je wspominamy z 2012r. Dodatkowo Janek zabrał wnuczkę a my mamy Nadię, więc wypasiony aquapark to będzie strzał w dziesiątkę. Po 12.00 ruszamy w kierunku Augustowa. Po drodze jakieś zakupy, jakaś kawa i wczesnym popołudniem jesteśmy w okolicy Augustowa. I tutaj zaczyna się nasz mały dramat. Gdzie tu znaleźć jakąś fajną miejscówkę. Nie przygotowaliśmy się, bo uznaliśmy że będziemy improwizować. Pogoda zaczęła się psuć. Zrobiło się deszczowo i nieprzyjemnie. Z naszych improwizacji wyszło tyle, że przez pomyłkę pojechaliśmy kilkanaście kilometrów w stronę Białorusi drogą 664, gdzie nie było dosłownie nic. Ja miałem już niezłego stracha, bo miałem głęboką rezerwę i bałem się że Janek będzie musiał mnie holować. Nie pozostało nam nic innego jak wrócić do punktu wyjścia. Tankuję konkretnie. W baku miałem pewnie może ze 2 litry paliwa. A może mniej? Następnie pojechaliśmy na Sejny, by znaleźć coś przy jeziorze Serwy. Zrobiliśmy kółeczko i też kicha. Jakieś tam dziwne pola namiotowe, ale obawialiśmy się, że jak wiedziemy to już ciężko będzie wyjechać. Ostatecznie stwierdzamy, że jedziemy do Wigier. Tam musi coś być. GPS jak to zwykle bywa wybiera sobie tylko znane drogi. I tak było i tym razem. Droga potworna. Wytrzęsło nas niemiłosiernie. Plomby w zębach wypadały a butelki z piwem otwierały się same. Przed 18.00 wjechaliśmy do Wigier i w końcu stanęliśmy na fajnym parkingu obok klasztoru. Dziewczyny nerwowe po tej naszej improwizacji, zaś ekipa męska to siła spokoju – entliczek, pentliczek czerwony stoliczek, krzesełko i browarek. Jak się okazało to taki niby parking, niby camping, z tym że bez żadnej infrastruktury a i z prądem ciężko. Ostatecznie się znalazł, ale my z niego rezygnujemy. Po kilkunastu minutach podeszło do nas małżeństwo które dzierżawią ten plac i oznajmiają, że za postój trzeba zapłacić. Byliśmy już na tyle wymęczeni podróżą a dodatkowo właściciele okazali się na tyle miłymi osobami, że oprócz zapłaty (40zł od kamper – w sumie drogo), dostali od nas darmową informację jak mają przygotować camping pod kampery i przyczepy oraz co mają zrobić by to zaczęło hulać. Czy skorzystają – zobaczymy? Jedno jest pewne na ten moment mieli wiedzą dość nikłą. Wieczorkiem robimy sobie grilla a pogoda jest na tyle znośna, że spokojnie możemy sobie posiedzieć pod markizą. Nocleg: Wigry 54.068898, 23.090738 kodi - 2015-08-19, 08:56 13.07.2015 /poniedziałek/ Rano, po śniadanku pojechaliśmy dosłownie z 300m na parking przed klasztorem. Tego dnia rozkładał się jakiś kiermasz, ale z rana było jeszcze pusto. Nabyliśmy bilety na zwiedzanie konkretnych miejsc w klasztorze np. takich jak wejście na wieżę, czy obejrzenie apartamentów papieskich, bo w tym miejscu należy wspomnieć, iż kiedyś przyjechał tu specjalnie Jan Paweł II i w tym klasztorze przez moment mieszkał. Obeszliśmy całość stosunkowo szybko, porobiliśmy jak zwykle sporo zdjęć i obraliśmy kierunek Litwa a konkretnie Druskienniki. Pogoda zgoła odmienna niż ta we Włoszech. Jest dość chłodno i do tego pada. Nic tu po nas, może na Litwie będzie przyjaźnie. Kierujemy się na Sejny by w Ogrodnikach minąć granicę. W Sejnach robimy jeszcze krótki postój. Janek wymienia złotówki na euruchy, robimy drobne zakupy i w drogę prościutko do Druskiennik. Jak się okazało prościutko to nie było. Główna droga w remoncie a objazd wiadomo. Takie drogi naprawdę rzadko się spotyka. Dziury, wyrwy, szutr przez kilka dobrych kilometrów. W końcu dobijamy do asfaltu i tniemy wg. wskazania GPS. Będąc w 2012r. w Druskiennikach byliśmy na miejskim kempingu (54.009723, 23.977478). Nie powiem – sympatycznie. Wydzielone parcele, równo, kuchnia, pralka, grille, bar i takie tam duperele.Wszystko fajnie – tylko cena mało zachęcająca, bo jeśli dobrze pamiętam to 22euro za nasz zestaw. W między czasie dowiedziałem się, że jest drugi kemping (54.024823, 23.970735) i to nawet bliżej centrum i aquaparku a cena to 12euro/dobę. Tam też się kierujemy. Około 13.00 jesteśmy na miejscu. Kemping średnio urządzony, ale sympatyczny. Nie ma żadnych parcel, jest za to wysoki las i do tego pusto. Są skrzynki z prądem a w miejscu centralnym jest woda. Zostajemy. W recepcji dowiadujemy się gdzie są kibelki z prysznicem (w budynku obok) i po 14.00 jesteśmy już gotowi by zaatakować miasteczko. My tu drugi raz, więc czujemy się jak w domu. Z rzeczy nowych warto odnotować, że wzorem naszych włodarzy, tam też idzie nowoczesność Budują kolejkę linową, tylko gdzie ma prowadzić to nie wiem. Liny znikają w lesie. Może będzie prowadzić to Snow Areny? To akurat nie było by takie głupie. Jako, że jest to pora obiadowa, mówimy do Janka i Agaty że mamy fajną miejscówkę. W centrum jest knajpa, bardzo bogate menu. Ceny bardzo dobre a jedzenie wyśmienite. Tam też się kierujemy. Z karty ciężko coś wybrać. Zaczynamy od piwka. Osobiście znowu atakuję talerz z kuchnią litewską – taki mączno – ziemniaczany z mięsem mielonym. Moje dziewczyny już bardziej klasycznie czyli de volaille oraz naleśniki. Do tego biorę sobie kapuśniak i muszę przyznać, że petarda. Nigdy wcześniej tak dobrego nie jadłem. Janek z Agatą też się zajadali i z tego co wiem również im smakowało. Warto w tym miejscu nadmienić, że za naszą trójkę łącznie z napojami zapłaciliśmy 17euro, co jest ceną bardzo umiarkowaną. Jeśli kiedykolwiek zawitacie do Druskiennik to koniecznie musicie tam zjeść – smacznie, umiarkowanie tanio i dobrze – Kavine SENASIS NEMUNAS, I. Fonbergo g. 7 (54.016697, 23.977671) W drugiej części dnia idziemy połazić jeszcze po mieście. Pamiętam jak 3 lata temu wpadliśmy do sklepu z używaną odzieżą i nabyłem sobie fajną zimową kurtkę helly hansen. Co prawda tego sklepu już nie było, ale nieopodal był inny i tam również kupiłem sobie kurtkę jesienną marki? No zgadnijcie Zakupy były bardzo udane zostawiliśmy chyba ze 30 euro. Siatka prawie na każdym palcu Późne popołudnie spędziliśmy już pod markizą. Dziewczyny malują kamienie tzn. malują zwierzaki, domki itp., a chłopaki walczą z trunkami. To był miły dzionek. Pogoda, mimo że nie rozpieszczała pozwoliła byśmy nie siedzieli wewnątrz kamperów. A jutro atakujemy aquapark. Małolaty już przebierają nogami. Nocleg: camping Dainava, 54.024823, 23.970735 kodi - 2015-08-19, 08:58 Druskienniki. kodi - 2015-08-20, 10:38 14.07.2015 /wtorek/ No dzisiaj mamy wyjście na aquapark. Znamy to miejsce bo byliśmy tam 3 lata temu. Fajny obiekt i śmiem twierdzić, że takiego w Polsce nie ma. Całość podzielona na 2 części – tzn. ogólną gdzie są baseny, zjeżdżalnie, bodajże 2 sauny itd. oraz tylko dla dorosłych gdzie są głównie sauny (różnego typu) oraz bar usytuowany w wodzie. A dlaczego tylko dla dorosłych – bo można chodzić tam na golasa, aczkolwiek nigdy kogoś takiego tam nie spotkałem. Przy okazji basenów wyszła jeszcze jedna sprawa. A mianowicie – na jak długo idziemy na te baseny. W 2012r byliśmy 4 godziny i wg. mnie było to za krótko i lobowałem za biletami na cały dzień. Miałem silne poparcie w postaci córki i wnuczki Janka i Agaty, ale pozostała trójka optowała za 4 godzinnym pobytem. Ostatecznie udało się przekonać pozostałych towarzyszy zabawy, ze idziemy na cały dzień. Nie jest to tania impreza, ale będąc w Druskiennikach, trudno tam nie być. Za 3 osoby zapłaciliśmy 71euro. Wystartowaliśmy o 10.00 i byliśmy do 17.00 Osobiście jeszcze bym posiedział, no ale jak niektórzy już mieli dość to ostatecznie wróciliśmy do kamperków. Warto odnotować, że w aquaparku jest bufet i można zjeść normalny obiad. Ceny są trochę droższe niż w mojej ulubionej knajpce, ale jak człowiek głodny. Za 3 osoby – drugie danie + napoje – 20euro. Późnym popołudniem odpoczywamy po wrażeniach kąpielowych. Wszyscy zadowoleni. Były baseny, jacuzzi, zjeżdżalnie – których jest chyba z 6 i niektóre są dość ekstremalne oraz sauny suche i mokre. Dzień kończymy klasycznie, grillem. kodi - 2015-08-24, 11:33 15.07.2015 /środa/ Dzisiejszy dzień to praktycznie pierwszy od czasu naszego wyjazdu dzień bez planu. Nigdzie się nie spieszymy i po śniadanku idziemy na miasto. Tutaj się chwilowo rozstajemy. My lecimy jeszcze na ryneczek i małe zakupy a Agata z Jankiem i dziewczynkami idą nad jeziorko by jak się potem okazało pojeździć na rowerze. Wracamy po południu na kemping i ustalamy, że idziemy na parki linowy. Podobno największy i najlepszy w całej Litwie. Pamiętamy go z 2012r. aczkolwiek wtedy nie korzystaliśmy z tej formy rozrywki. Z parku korzysta Agata, która koniecznie chciała przeprawić się na linie nad Niemnem. Dokonała tego i była bardzo zadowolona. Podobno frajda wielka. Dziewczynki natomiast korzystały z tras przeznaczonych dla dzieci i młodzieży. Trasy długie, sporo zjazdów ale i poziom trudności miejscami bardzo wysoki. Mimo to poradziły sobie wyśmienicie. Wieczorkiem idziemy jeszcze na mszę po litewsku. Co nam utkwiło najmocniej to śpiew organistki. Piękny i dźwięczny. Po mszy idziemy a jakże do knajpki o której już wspominałem wcześniej. Znowu uczta dla podniebienia. Tym razem rybka, zupka, napoje i lody. Rachunek również bardzo przyzwoity. Wieczorem ustalamy plan na dzień jutrzejszy – czyli czwartek. Siedzimy tu już od poniedziałku, więc pora zmienić otoczenie. I tak tu już długo jesteśmy, aczkolwiek chyba potrzebowaliśmy takiego leniuchowania. Ostatecznie plan jest taki by pojechać do Mrągowa. kodi - 2015-08-25, 09:59 16.07.2015 /czwartek/ Rano pakujemy się bo dzisiaj opuszczamy Druskienniki. Idziemy płacić za kemping. Miało być 12 euro za nasz zestaw za dzień. Uprzejma Pani informuje nas, że mamy zapłacić 10euro. Co za miła niespodzianka. Zresztą ten kemping jest tak prowadzony jakby nikogo nie obchodził. Nikt się nie interesuje kto wjeżdża, kto wyjeżdża. Wszystko chyba funkcjonuje na obopólnym zaufaniu. Przed wyjazdem Janek zagaduje Białorusina – Sergeja. Miły człowiek no i łatwo się dogadać. Jest z Baranowicz. Bardzo zaprasza na Białoruś. Mówi, że jest spokojnie, wszędzie można stać, nie ma co prawda wielkich wygód, ale jest pełen luz. Jak do tego dodamy paliwo za ok. 3zł to czego chcieć więcej. Wspomina, że tylko jedzenie jest droższe, bo markety mają monopol i brak konkurencji. Białorusini często jeżdżą do Białegostoku po towary pierwszej potrzeby. Nie powiem zaciekawiła mnie ta opowieść. Te wschodnie kraje zawsze mnie interesowały. Tam upatruję jeszcze normalność (jakkolwiek to brzmi) a nie w zepsutej Europie zachodniej. Kto wie, może za rok, wyrobimy sobie paszporty i zdobędziemy wizy turystyczne (podobno nie ma problemu) i popędzimy na Białoruś. Jestem pewien, że taki wyjazd zapada głęboko w pamięć a zobaczyć byłe polska miasta – bezcenne. Rozmawiamy jeszcze z Litwinem, który dopiero co przyjechał z Kowna. Następny jego etap to Finlandia. Też fajny kierunek. To jest moje kolejne marzenie by objechać całe morze Bałtyckie. Przed południem jesteśmy już w trasie. Znowu mijamy granicę z Polską tą fantastyczną drogą – objazdem. Po drodze zahaczamy jeszcze o sklep. Mam ochotę na leczo. Około 15.00 jesteśmy w Mrągowie. Na kempingu spotykamy Dulare z żoną i dzieciakami z CT – pozdrawiamy ich w tym miejscu. Umawiamy się przy okazji na wieczornego grilla. Następnie ja wpadam do kuchni i jak Okrasa, przyrządzam leczo a Janek jak Pascal – smaży wątróbkę z cebulką. Spotykamy się przy wspólnym stole i oddajemy się rozkoszy kulinarnej. Pod koniec dnia idziemy jeszcze z dzieciakami na plac zabaw a wieczorem spotykamy się w mocnej grupie, by pogadać o tym i owym, posilić się i napić co nieco. Lulu idziemy około 23.00. Ps. Odnośnie kempingu Cezar w Mrągowie. Dość przyjemny duży teren, sanitariaty też w miarę. Za naszą 3 zapłaciliśmy 50zł. Jest tylko jeden minus – za płotem wybudował się tor kartingowy, który nieźle hałasuje. Recepcjonistka już zgłaszała ten problem, ale obawia się, że nic nie będą w stanie z tym zrobić. Jest to dość uciążliwe. Dlatego jeśli kiedykolwiek tam będziecie to nie parkujcie na tyłach kempingu. Nocleg: kemping Cezar 53.876313, 21.315531 dulare - 2015-08-25, 10:42 My także pozdrawiamy serdecznie i dziękujemy za miłe spotkanie w Mrągowie. Plac zabaw znakomity także dla starszych dzieci a tor kartingowy na szczęście nie pracuje w nocy. W dzień faktycznie trochę przeszkadza w odpoczynku... kodi - 2015-08-26, 13:54 Dulare dzięki za piwko. 17.07.2015 /piątek/ Jak zapewne zauważyliście, relacje są coraz krótsze. Wynika to z faktu, że i tempo spadło i nie ma już takiego nadmiaru atrakcji. Pomału kończymy naszą przygodę. W piątek rano wyruszamy do Swaderek. Jest to miejsce gdzie są stawny rybne i można złowić sobie pyszną rybkę. Swaderki a dokładnie Olsztynek to jest już taki nasz punkt z Agatą i Jankiem w którym się rozstajemy. Oni jadą do stolicy a my w zależności albo do domu, albo do Torunia. Zanim jednak dojechaliśmy na stawy rybne, zrobiliśmy sobie spacer po Szczytnie. Tego dnia odbywał się jakiś festyn, ale w samo południe było jeszcze skromnie. Po 15.00 byliśmy już na stawach. Frajda duża, bo jak byś nie zarzucił to zawsze wyciągasz pstrąga. Złowiliśmy po parę pstrągów i popędziliśmy na pobliski kemping. Szczerze mówiąc to kemping kiepski a do tego takie tłumy, że chyba ostatni raz tam byliśmy. Nie wiem co ludzie widzą w tym miejscu. Dla mnie to jest zagadka. Na kempingu wypatroszyliśmy rybki, zrobiliśmy sobie pyszną kolację i późnym wieczorkiem poszliśmy spać. Nocleg: 53.540252, 20.421892 18.07. 2015 /sobota/ Spokojnie po śniadaniu jedziemy do wspomnianego Olsztynka. Tam się żegnamy I jak zwykle żałujemy że tak szybko to zleciało. Stamtąd pojechaliśmy na Toruń w którym zostaliśmy do poniedziałku do 20 lipca a potem już prosto do domciu. Zatem jak wspomniałem 25 dni, 6000km. To tak w najmniejszym skrócie. Cali i zdrowi wróciliśmy na stare śmieci. Dzięki Bogu. ps. Chciałbym w tym miejscu podziękować osobą z CT, które zamieściły relacje z Włoch. Były bardzo pomocne i m.in. dzięki nim mogliśmy być tam gdzie byliśmy i zobaczyć to co zobaczyliśmy. Pozdrawiamy majmarek - 2015-09-01, 23:11 Temat postu: kodi team kodi :kochaniutki" a czemu wyłaczyłeś prywatne wiadomości? chciałem z tobą na prywat a tu fitka kodi - 2015-09-02, 07:19 Witaj. Spytaj administrację. Po ostatnim banie nie mam prywatności. Pisz na kodin@poczta.onet.pl Pozdr toscaner - 2015-09-03, 23:16 Nareszcie dotarłem ze spotkaniem i w mojej relacji. Aż sam jestem zaskoczony, że to już, bo trochę zaległości, jak zwykle. A smak polskich prezentów do dziś pamiętamy.

Powered by phpBB modified by Przemo © 2003 phpBB Group