[Wito]

Siedziałem oparty o kierownicę i czekałem. Zacząłem uważniej przyglądać się szoferce. Wydała mi się całkiem zwyczajna. Na przedniej części podsufitki, przy lusterku wstecznym zauważyłem przyklejony obrazem Matki Boskiej i papieża. Potem obejrzałem się do tyłu. Część mieszkalna zdawała się być bardzo duża, zimna i nieznana. Sprzedający kampera, sympatyczny emeryt, górnik z Polkowic w trakcie sprzedaży demonstrował mi działanie poszczególnych urządzeń. Jednak przyznaję się, większości nie umiałem jeszcze obsłużyć. A włączenie ogrzewania gazowego było wtedy celowe, gdyż podczas postoju robiło się coraz zimniej.
To co zwróciło moją uwagę, to fakt, że było bardzo cicho. Prawie żadnego ruchu na drodze.Tylko od czasu do czasu wolno przejeżdżał jakiś samochód w jedną, czy w drugą stronę. Postanowiłem zadzwonić do Polkowic i pogadać o warunkach w jakich przyszło mi jechać. Pan Jerzy, bo tak miał na imię nasz emeryt-górnik, przestrzegł mnie, że muszę bardzo uważać aby nie dopuścić do stłuczki czy wywrotki. Kamper bowiem jest niezwykle delikatny i nawet przy niegroźnym wypadku można go poważnie i nieodwracalnie uszkodzić. No tak, tego mi tylko było potrzeba. Zacząłem jeszcze poważniej odbierać grozę sytuacji. Co za pech. Marzec był w miarę ciepły i bezśnieżny. Akurat musiał zakaprysić wtedy, kiedy prowadziłem do domu samochód moich marzeń.
Czekanie dłużyło się niemiłosiernie. Po mniej więcej godzinie zjadłem kanapkę i postanowiłem ruszyć dalej. Słońce stało już wyżej i zaczynało momentami przygrzewać. Liczyłem na to, że roztopi lód na drodze. Tir nadal cierpliwie czekał na radykalną poprawę. Ruszyłem. Droga prowadziła w dół, do mostku, a za mostkiem w prawo i pod niezbyt stromą górkę. Ponoć ta górka sprawiała w nocy problemy kierowcom, zwłaszcza kierowcom tirów. Spodziewałem się lepszych warunków na górze, gdzie były długie, proste odcinki. Niestety, droga była jednak jeszcze momentami bardzo śliska. Samochody w jedną i drugą stronę jechały w żółwim tempie. Światła tych z naprzeciwka odbijały się ostro od wyślizganej powierzchni jezdni. W miejscach o lepszym nasłonecznieniu lód stawał się bardziej matowy i mniej śliski. I tak ostrożnie i z wyczuciem zbliżałem się do tego właśnie zakrętu. Był to średni, profilowany zakręt w lewo. Zanim dojechałem do zakrętu, zauważyłem w lusterku, że ciągnie się za mną sznurek samochodów. Z naprzeciwka wolno ciągnęła także kolumna różnych pojazdów. Nie pamiętam teraz- jakich. Jechałem z prędkością około 40. Nie sądzę aby kierowcy jadący za mną wieszali na mnie psy, bo w tych warunkach szybciej nie dało się jechać, nie mówiąc już o wyprzedzaniu.
Gdy wjechałem w zakręt, natychmiast zdałem sobie sprawę, że znalazłem się w pułapce. Pochylenie zakrętu w kierunku północnym spowodowało to, że nie do chodziło tam słońce a nawierzchnia była śliska jak "szklanka". Kątem oka zauważyłem po prawej stronie boczną drogę odchodzącą na wprost. Było już jednak za późno aby w nią wjechać. Oblał mnie zimny pot. Z jednej strony obcy mi, wielki samochód na letnich oponach, którym muszę przejechać po tej szklance. Z drugiej samochody za mną i te groźniejsze-nadjeżdżające z przeciwka. Najgorszy był dość ostry spad jezdni i niebezpieczeństwo ześlizgnięcia się na przeciwległy pas ruchu prosto pod nadjeżdżające samochody. Czy uda mi się przejechać nie zrywając przyczepności i nie tracąc kontroli nad kamperem? Nie mając żadnego doświadczenia w takich sytuacjach musiałem dostosować prędkość jazdy do warunków i tak manewrować kierownicą aby nie utracić kontroli nad pojazdem. Przeszły mnie ciarki po plecach. Byłem świadom tego co może się zdarzyć i to w każdej chwili. Samochód był mocno przechylony na lewą stronę. Odruchowo zacząłem zwalniać. Natychmiast zdałem sobie sprawę, że źle robię, bo zacznę się zsuwać do środka jezdni. Musiałem pokonać instynkowny odruch który kazał mi zwolnić, zatrzymać pojazd nawet w momencie zagrożenia. Bardzo delikatnie i z wyczuciem przyspieszyłem. Udało się. Nie zerwałem przyczepności i nadal panowałem nad pojazdem. Pamiętam jak kurczowo trzymałem kierownicę gotów w każdej chwili reagować. Z jakim skutkiem- tego nie byłem w stanie przewidzieć. Feralny zakręt zdawał się nie mieć końca. Saper drętwieje na chwilę gdy przecina przewód. Ja drętwiałem przez kilkanaście sekund zanim wyjechałem na prostą. Za zakrętem była droga w prawo. Okazuje się, że krzyżowała się z tą, o której wspomniałem, że mogłem wjechać przed zakrętem. W tej chwili o żadnej dalszej jeździe dalej, nie było mowy. Błyskawicznie kierunkowskaz w prawo i zjazd. Co za ulga. Nerwowo rozpiąłem guzik koszuli pod szyją. Spojrzałem do tyłu na część mieszkalną kampera. Raptem poczułem ogromną radość. Uratowaliśmy się oboje. A do nieszczęścia było już tak blisko. Postój tym razem trwał nie mniej niż dwie godziny. Wyszedłem z samochodu aby sprawdzić warunki na jezdni. Słońce świeciło już dość mocno i lód stawał się mokry i miękki. Dopiero po dokładnym sprawdzeniu butem, zdecydowałem się ruszyć dalej. Czekało mnie ponad czterysta kilometrów jazdy. Po kilku godzinach lód z jezdni zniknął całkowicie a do Iławy wjeżdżałem już po suchym. Wielokrotnie wracałem myślami do tamtych chwil. Pytałem: jak to się stało, że udało mi się pokonać tak niebezpieczny odcinek drogi, że nie ześlizgnąłem się kamperem na przeciwny pas ruchu. To chyba wiatr napierający na lewą ścianę kampera nie dopuścił do tego. Po raz kolejny okazało się, że nigdy nie jest tylko źle. Bywa bowiem tak, że gdy zawiedzie słońce na południu, to pomoże wiatr z północy...

[jacekiagatka]

szkoda że już dojechałeś bardzo przyjemnie się czytało

[Skorpion]

Musze przyznac ,ze czyta sie to jak jakis dobry HORROR wspaniala opowiesc czy bedzie ciag dalszy podrozy do domu.jak dalej przebiegal wyrawa ile jeszcze bylo niespodzianek w trasie opisuj czyta sie to z zapartym tchem

[Witold Cherubin]

UFF Czytałem Twoją opowieść z zapartym tchem, zaciskając odruchowo zęby i ręce, jakbym sam trzymał kierownicę. Gratuluję, masz zdolności pisarskie, potrafisz przekazać czytelnikowi napięcie i grozę sytuacji. Niejeden zawodowy pisarz tego nie potrafi. Cieszę się ze szczęśliwego zakończenia tej "dziewiczej" podróży.
Pozdrawiam

[Santa]

Jaka ulga O przygodach w podróży fajnie się czyta - ale przeżywać je, to już nie jest tak miło. Czytając - cały czas miałam nadzieję, że podróż zakończy się szczęśliwie

[roger]

Wszystko dobre co się dobrze kończy ....

[Cyryl]

[krynia i stan]

Brrr, ale opowieść super
Mieliśmy podobnie w lutym podczas jazdy z Cieszyna po zakupie kampera.

stan

Ciekawe jak wyglądała Wasza przygoda wakacyjna.
Mając zdolności pisarskie napisz co robiliście na wakacjach.

krynia

[Duszka]

Przez chwilę czułem się jakbym siedział obok kierowcy.Nerwówka niesamowita.

[GOSIAARCADARKA]

Wito, świetnie napisane. Adrenalinka super. Ważne, że dobrze się skończyło.

[marzena]

spocilam sie czytajac, swietnie napisane. Agata christi wymieka

[MAREKH]

Czytając "cierki" po mnie chodziły.- - Przypomniała mi się jazda w tunelach pod górę w Szwajcarii, modlił się człowiek,żeby nic nie nawaliło.
A wracając do tematu,to rzeczywiście horrory możesz pisać.

[Andrzej 73]

Wito - masz zdolności literackie. Super opowieść

[tolo61]

Suuuperrrr

[KOCZOR]

Wito, ode mnie piwko za zdolności uwidocznione w pierwszej z wielu opowieści, którymi nas obdarzysz, bo... czekamy na następne, ale...
Następnych chętnych, skłonnych podzielić się swoimi pierwszymi lub mocnymi wrażeniami również prosimy.
Tutaj klikamy, potem klikamy "nowy temat", nadajemy chwytliwy tytuł i... dostarczamy wszystkim kolejnych wspaniałych lektur.