[frape]

od północy podjazd jest dłuższy, od południa bardziej stromy
w Kruji chyba staliście przy tej samej myjni co my (ciut powyżej zamku ) mieliśmy tam nocną wartę właściciela na balkonie aż do świtu. Podjazd faktycznie "ciekawy" jeśli zboczy się z głównej drogi w mieście

[Socale]

[ZEUS]

[jarek49]

Witam ,
wielkie dzieki za wszystkie namiary---juz prostuje swoja trase ---omijam Ohrid // juz znam //
i wjezdzam na Wasze plaze // tych nie znam // , dalej Meteory // tez nie bylem //
Al---ta cala trase przejechalem w 2011 r---ale dzieki Wam mam motywacje, aby ponownie
zobaczyc rowniez nowe miejsca. Borsh znam ---ale Wy pojechaliscie w prawo , a ja w lewo
ot takie drobne roznice , ale widze ,ze zasadnicze. Piekne zdjecia.
Czekam na cd.
Pozdrawiam.

[BaWa]

[Sznurek]

[Edzia]

Już teraz chciałam podziękować Ewie za trud jaki włożyła w opracowanie trasy bo to Ona siedziała ,czytała, obmyślała, zaznaczała, pilotowała i co najważniejsze spisywała wszystko żeby teraz mogła powstać taka fajna relacja.
Najważniejsze przed wspólnym wyjazdem było przedstawienie swoich oczekiwań, każdy miał się wypowiedzieć na ten temat i z tych wypowiedzi powstał zarys trasy, oczywiście plan trasy swoje a życie swoje - plan zawsze idzie zmodyfikować jak przeczytaliście do tej pory relację tak się działo.
Teraz dołożę parę słów od siebie oczywiście do momentu który opisała Ewa bo MY JASAX TEAM byliśmy już po dwóch awariach kamperka , po niestrawności naszych córek po zjedzeniu arbuzów i jednym zasłabnięciu naszej najstarszej córki IGI (także działo się).
Pierwszą awarię mieliśmy na trasie z Meteorów do Albanii strzelił nam bezpiecznik wentylatorów takie małe cuś a nerwów nam przysporzył co nie miara o dziwo kontrolka ostrzegająca o małej ilości płynu i wysokiej temperaturze oleju zaświeciła jak ja z dziećmi chciałam już wyskakiwać z kampera bo pojawiła się para wodna w kabinie. A mój mąż na spokojnie stwierdził jedziemy dalej nie zatrzymujemy się bo wybuchnie a musimy go jak najszybciej grawitacyjnie schłodzić - a cały czas droga wiodła pod górę. W kabinie nerwowo tak że z moich nozdrzy już paruje ciśnienie mam ze 200 na blacie a Jędrek tylko wyłączył klimę , włączył ogrzewanie na maxa pootwieraliśmy okna i gnamy pod tą górę czekając na jakikolwiek zjazd. Daliśmy znać przez CB Radkom że mamy problem i gnamy dalej dotarliśmy do końca podjazdu UFFF zjeżdżamy do momenty takiego w którym Jędrek mówi teraz się można zatrzymać (jednak wiedział co robi nic nie wybuchło ) w tamtym miejscu dolaliśmy tylko płynu i przejechaliśmy ze 4 km do stacji benzynowej i tam już Andrzej szukał przyczyny i znalazł włąśnie walnięty 50 A bezpiecznik wentylatorów. Oczywiście mamy jakieś małe bezpieczniki ale takiego nie więc Jędrek bierze drut miedziany i nawija na bezpiecznik i mówi może wystarczy (oczywiście na żadnej stacji nikt nie miał takiej mocy bezpiecznika) po kilku kilometrach stwierdza że jednak za mało i dowiązuje jeszcze drucika oczywiście uważając żeby nie przewatować czy jakoś tak. Z tak zawatowanym bezpiecznikiem przejeżdżamy resztę trasy aż do domu. I nigdy więcej na trasie nam się nie gotował nawet jak jechaliśmy przełęczą Llogara czy innymi ciężkimi podjazdami ale wiedział dlaczego strzelił na tamten bezpiecznik- jak Jędrek wymienił silnik z Peugeota na VW i założył większe wentylatory bo doszła klima zapomniał zmienić bezpiecznika na większy ot i przyczyna.

Druga awaria w Albanii na trasie do Himare - jadąc przez jakąś wąską wioskę nagle zgasło nam auto. Andrzej odpala a auto po odpaleniu gaśnie i tak parę razy więc wychodzi otwiera klapę i szuka ( już zdążył podbiec Radek co się dzieje ) Nagle woła podajcie mi trititkę więc ja wspaniała żona szybko podaję, Andrzej coś tam złapał i krzyczy ODPALAJ i odpaliłam i chodziło a ja już miała wizję wzywania ADAC. i z tą trititką przejechaliśmy cała trasę aż do domu
Także Wspólnie doszliśmy do wniosku że w trasie przy awariach kamperów są potrzebne trzy rzeczy drut miedziany, trititki różnej długości wysokotemperaturowe najlepiej i niezastąpiona srebrna taśma.

[hawwa]

[rado]

No z niezbędnych rzeczy jeszcze obowiązkowo wieszak druciany

[MILUŚ]

[Tadeusz]

Ewo, Tobie i całej ekipie gratuluję przesympatycznej podróży, a za piękną relację składam dzięki serdeczne i stawiam piwko.

Mam nadzieję na rychłe spotkanie i wtedy do piwka przyniosę serniczek własnego wypieku.

[hawwa]

[hawwa]

30-31 lipca (czwartek, piątek)
Rano opuszczamy podnóża Kruji i opuszczamy również Albanię. Kierujemy się na przejście graniczne Dodaj – Sukobin. I tutaj pierwsze przejście, gdzie czekają nas kolejki i długie czekanie na odprawę. Do tego pukający w okna Cyganie, żebrzące dzieci i mężczyźni na wózkach inwalidzkich. W końcu coś się ruszyło i dojeżdżamy do granicy. Całe to czekanie trwało 2,5 godziny, pokazanie paszportów i zielonej karty zaledwie 30 sek. Po stronie czarnogórskiej widzimy, że z tej strony stoi równie długa kolejka do granicy.
Zajeżdżamy na camping Safari Beach w Ulcinj. I zderzamy się z rzeczywistością czarnogórskich plaż – tłok i jeszcze raz tłok, pełno ludzi, samochodów, a morze zupełnie niezachwycające. Być może rozpasaliśmy już tak nasze wymagania co do plaży i morza, że niełatwo nas zaspokoić, a może już nam wystarczy morza.... W każdym razie Safari Beach nie zostawia w nas najlepszych wspomnień.
Zdjęcia z telefonu Edzi. Radek nawet nie wyciągał aparatu, twierdząc że nie warto ;-)









Zdjęcie zrobione wczesnym rankiem, potem już były tłumy



Jedynym plusem była obecność WIFI, a my nie mamy dalszych planów podróży, bo przecież na Czarnogórę miało nam już nie wystarczyć czasu. Zaczynamy planować naszą dalszą drogę, szukać kolejnych miejsc wartych zobaczenia.
Musimy dokonać wyboru pomiędzy dwoma trasami:
południowa – Boka Kotorska, Mostar, Medjugorie albo
północna – góry Durmitor.
Zmęczeni upałem na wybrzeżu postanawiamy ruszyć w góry, do Durmitoru. I to był strzał w dziesiątkę.

[hawwa]

1 sierpnia (sobota)
Rozliczamy się za camping. Po zniżce ADAC zapłaciliśmy za 2 dni 46,80 EUR, a Edzia około 60 EUR (big family, wiadomo).Ruszamy z samego rana na północ Czarnogóry. Kierunek Mojkovac, potem Djurdevica Tara i słynny most na Tarze.
Po drodze takie reklamy – idealny supermarket dla każdej pani domu:



Najpierw przejeżdżamy tunelem za Sutomore, co kosztuje nas 5 EUR za kampera. Krętymi, ale dobrymi drogami dojeżdżamy do Mojkovaca, tam robimy krótki postój na obiadek. Od strony Żabljaka nadjeżdżają dwa kamperki, parkują przy nas, wymieniamy się doświadczeniami, oni opowiadają nam o Durmitorze, my im o Albanii. Straszą nas, żeby nie jechać drogą z Żabljaka przez Trsę, bo kampery się tam nie mieszczą. Oni okrążyli Durmitor od południa, żeby dojechać do Żabljaka. Trochę nas to martwi, bo właśnie tamtędy mieliśmy dalej jechać. Zostawiamy tę decyzję na później. Popytamy lokalnych, a póki co dojeżdżamy do mostu na Tarze. Kierowcy idą zobaczyć drogę do campingu pod mostem, ale Jędruś jest przekonany, że nie wyjedzie stamtąd, więc zostajemy na górze, przy moście, na placu dla kamperów. 43°08'58.8"N 19°17'29.1"E











Idziemy oglądać most i kanion. Most jest piękny, o ażurowej konstrukcji, sprawia wrażenie niezwykle lekkiego. Przed mostem stoi skromny pomnik inżyniera Lazara Jankovica, który wysadził jedno przęsło mostu, aby zagrodzić drogę zbliżającym się oddziałom czetników i Włochów w czasie 2 wojny światowej. Został za to schwytany i zamordowany przez czetników. Według legendy Lazar Jankovic nie tylko zburzył most, ale go także wcześniej zaprojektował. Po wojnie konstrukcję odbudowano, ale już nie tak subtelnie, dokładnie widać, które przęsło jest dobudowane.





Po obydwu stronach mostu, nad kanionem rozciągnięte są liny do zjazdów. Przyjemność ta kosztuje 10 EUR. Dzieci bardzo chcą zjechać, dorośli niekoniecznie. Decydują się Bartek, Igor i Kalina. Chłopcy zjeżdżają z instruktorami, bo są jeszcze mali, Kalina zjeżdża sama.













Po obejrzeniu mostu, kanionu i okolicy, udajemy się do kamperów. Jutro przed nami Żabljak.

[hawwa]

2 sierpnia (niedziela)
Wczesnym rankiem Radek schodzi w dół kanionu, żeby z dołu sfotografować most i rzekę.















Rozliczamy się za camping (12 EUR) i ruszamy dalej.
W czasie drogi liczę sobie tunele. Od wybrzeża do Żabljaka naliczyłam ich około 40, większość wykutych w skale. Wszystkie na tyle wysokie, że nie boimy się wcale o nasze alkowy.
Droga do Żabljaka zajmuje nam około godziny. Campingów jest tam sporo, my wybieramy ten najbliżej Czarnego Jeziora. Camping nazywa się Ivan Do. Dojazd jest trochę wąski i miejscami dosyć stromy, ale asfaltowy, więc bez większych trudów dostajemy się na górę.
Parkujemy na najwyższym miejscu na campingu, bo jest tam w miarę równo. Widoki na szczyty Durmitoru mamy obłędne. Nasz Garmin pokazuje, że stoimy na wysokości 1481 m n.p.m. 43°09'10.4"N 19°05'50.9"E



Pierwszego dnia robimy spacer do jeziorka (około 10 minut lasem). Dzieci się rozbierają i wskakują do wody. Jak na górskie jezioro, to jest zaskakująco ciepłe – 18 stopni.











Postanawiamy, że jutro z rana zrobimy trasę dookoła jeziora, plany pokazywały czas przejścia na 2,5h.
Wieczorem niemieccy studenci spod namiotów robią ognisko, dołączamy się i zacieśniamy więzi polsko-niemieckie różnego rodzaju trunkami. Pod koniec ogniska Niemcy są prawie pewni, że w następnym roku wakacje spędzą w Polsce ;-)
Chłodna i deszczowa noc przynosi nam oczekiwane wytchnienie od upałów.