[Santa]

[StasioiJola]

Santa-współczujemy. My też planowaliśmy Włochy w następnym roku,ale chyba sobie odpuścimy. Trudno jadąc we dwójkę pilnować kamperka i zwiedzać. .

[janusz]

[elaola]

czyli kolejny argument żeby kupić kampera a nie przyczepe [wiem, to nie ten temat][/quote]
No nie jestem tego pewna

Włochy...
Neapol jednak omijamy szerokim łukiem - jest zbyt daleko, a czasu pozostało niewiele. Monte Cassino wywarło na nas ogromne wrażenie. Warto było tu wstąpić i oddać hołd poległym rodakom. Do Rzymu już niedaleko, wieczorem powinniśmy być na miejscu. Upał, okropny upał, wszyscy z utęsknieniem wypatrujemy na horyzoncie morza. Jest - widać już wodę. Zatrzymamy się na chwilę, odświeżymy kąpielą i dalej w drogę. Jedziemy wybrzeżem, szukamy miejsca parkingowego. Samochody osobowe, motocykle, skutery i rowery stoją w rzędach jak na giełdzie. Zatrzymujemy się obok piaszczystej wydmy, za którą widać wspaniałe miejsce do odpoczynku i morskiej kąpieli. Zostajemy. Po kilku kwadransach byczenia się ogarnął mnie jakiś dziwny niepokój. Zaczynam martwić się tym, że od pewnego czasu kontrolka ciśnienia oleju intensywnie świeci na „wolnych obrotach”. Czyżby nieprzewidziane kłopoty z silnikiem? Pójdę sprawdzić. Wspiąłem się na wydmę i... zbladłem. Nie ma samochodu!!! Ktoś nam ukradł kampera!!! Jak? Kto? Nie, to niemożliwe!!! A jednak to prawda. Wołam rodzinę – myślą, że żartuję. A jednak! Co robić? Telefon, policja, krzyczeć, szukać na własną rękę? Żona ma ze sobą komórkę. Tak, trzeba zadzwonić na policję. Łatwo powiedzieć, ale w jakim języku przedstawić problem? Włoskiego nie znamy. Dzieci dobrze mówią po niemiecku i angielsku, niestety policjant nic nie rozumie! Stoimy na środku drogi w strojach kąpielowych. Lido di Ostia - 2000 km od domu. Co robić?

Poszukiwania
Autobusem podmiejskim „na gapę” jedziemy na posterunek policji. Jest kilka minut po dwudziestej, sobota. Oficer dyżurny rozkłada ręce - zna tylko swój ojczysty język. „Kamper? Polonia? To przecież proste: trzeba jechać do Generalnej Kwestury w Rzymie, gdzie dostaniemy druki do wypełnienia po angielsku, po czym natychmiast rozpoczniemy poszukiwania”- tłumaczy na migi. Super! W krótkich spodenkach, obuwiu plażowym, bez jedzenia i picia. To przecież takie proste! A nasz samochód może stoi tu gdzieś za rogiem! Dzwonimy do Ambasady Polskiej w Rzymie z prośbą o pomoc i radę. To nasza ostatnia deska ratunku. Niestety, uprzejmy głos w słuchawce proponuje nam natychmiastowy powrót do Polski pierwszym lepszym pociągiem. Jeśli nie mamy pieniędzy, pomogą się nam skontaktować z rodziną w kraju celem poręczenia za ewentualnie udzieloną pożyczkę. Poczułem się jak kopnięty pies. Zrozumiałem, że jesteśmy zdani tylko na siebie. Pieniądze i paszporty na szczęście mamy - żona nigdy nie rozstaje się ze swoją torebką. Trudno, trzeba jakoś dojechać do tego Rzymu. Obok posterunku jest dworzec kolejki podziemnej. Wchodzimy na peron i... stop! Pracownik ochrony kolei zatrzymuje mojego syna. Bez koszuli nie można jechać metrem. Hura!! Mówi po angielsku! Opowiadamy mu swoja historię, widzimy, że jest mu wstyd za swoich rodaków. Proponuje nam powtórna wizytę w jego obecności na posterunku. Nareszcie znalazł się jakiś człowiek wśród tylu ludzi! Otoczył nas szczerą opieką, przetłumaczył policjantowi wszystko z angielskiego na włoski. Mamy w ręce protokół. „Teraz znajdą waszego kampera”- pociesza. Proponuje nocleg na dworcowej ławce, synowi podarował własny podkoszulek (wszystkie sklepy już są pozamykane). Ma teraz służbę, będzie w stałym telefonicznym kontakcie z policją. „To kwestia godziny, może kilku. Kamper na polskich numerach rejestracyjnych to przecież nie igła w stogu siana...” Jest pewny, że policja odnajdzie Forda. Myli się.
Minęła godzina, pół nocy, nastał świt. Postanowiliśmy poszukać auta na własną rękę, bo i tak nie mieliśmy nic lepszego do roboty. Przejechaliśmy wybrzeże wzdłuż i wszerz czym tylko się dało. Zaglądaliśmy z okien autobusów na każdy parking i w każdą przecznicę. Na próżno.

Epilog
Wracamy do kraju. Nie ma jak w domu! Pociąg z Rzymu do Krakowa z przesiadką w Wiedniu kosztuje nas 2400 zł. Jak to dobrze mieć karty kredytowe! Nie mamy już ochoty na żadne atrakcje. Obiecuję sobie, że moja noga już nigdy nie postanie na włoskiej ziemi. „To niemożliwe, to nie mogło się...” – dziwią się znajomi i przyjaciele.
A jednak! To zdarzyło się naprawdę...
http://www.camperteam.pl/forum/viewtopic.php?t=58

[Santa]

Znałam tę historię - jeszcze zanim zamarzyłam o Włoszech. Wydawała mi wręcz nieprawdopodobna. Dopiero teraz naprawdę zrozumiałam co to znaczy zostać okradzionym gdzieś na końcu świata i zostać w jednych ciuchach. Ale przyznam, że gdy zobaczyłam że nie ma przyczepy - pomyślałam w duchu "Bogu dzięki, że jest chociaż auto". No i przynajmieniej byliśmy kompletnie ubrani (nie w kostiumy kąpielowe).

[Arturo]

[elaola]

[Dembomen]

Hej!

Wyrazy współczucia,jak czytam to przechodzi mi chęć na Włochy,choć mam dwa zaproszenia od znajomych,muszę głęboko przemyśleć.
Jeszcze jedno,może się znajdzie?,a czy ktoś odzyskał?

Hej!

[elaola]

A ja myślę tak:jeśli Włochy to koniecznie camping,a jeśli nie, to ktoś musi być cały czas na "czatach" i pilnować dobytku.

[Dembomen]

Hej!
Ale jak ktoś ma małe dzieci to kogo zostawić?
Hej!

[Arturo]

ale mam nadzieję że na kempingu to już bezpiecznie, bo trochę zaczynam wątpić w ten kraj, tj. ludzi

[elaola]

[OMEGA]

Współczuję Wam też zostałem we Włoszech okradziony , choć byłem tam wcześniej wiele razy zawsze było OK , niesmak pozostał i mnie tam już nie ciągnie chociaż Włochy są warte zwiedzenia i poznania .

poniższy tekst napisałem po powrocie z Włoch w sierpniu 2006 celem ostrzeżenia innych i jak widzę jest dalej aktualny tz. dalej kradną.


"Znam ten ból ,współczuję Wam my zostaliśmy w 2006 roku okradzeni we Włoszech nad jeziorem Garda , na tz gumę czyli wcześniej w przyczepie campingowej przebili koło, kiedy ujechałem 20 m i się zorientowałem że mam kapcia przystąpiłem do wymiany koła oczywiście bagażnik w samochodzie był otwarty drzwi były nie zamknięte na klucz bo kto by się spodziewał że to jest głęboko przemyślana sprawa, w miedzy czasie przejeżdżał zdezelowany fiat , przystanął i strasznie gazował jak by silnik źle palił oczywiście ja w tym czasie leżałem pod przyczepą a żona obserwowała co się dzieje i by mi na nogi nie najechali i w tym czasie zostaliśmy okradzeni tz miedzy siedzeniami była torebka ze wszystkimi dokumentami , kartami płatniczymi , gotówka w eu i zł. Papiery od przyczepy i samoch ,ubezpieczenia i wiele jeszcze innych cennych dokumentów, została nam tylko komórka i dzięki niej mogłem blokować karty kredytowe a w kieszeni „ podszewka” bez
1 eu i złotówki w zbiorniku 15 litrów paliwa a do domu 1300 km i to sam początek urlopu, a miało być tak ładnie.
Wykonałem wiele telefonów do naszej ambasady w Rzymie i do konsulatu w Mediolanie ,przetelefonowałem kilkaset zł z komórki i co ??? i nic „zero pomocy „ tylko głupie pytania np:co robię we Włoszech ,jak się dostałem tu , czy pracuję , czy będę pracował a na końcu dowiedziałem się że mam sobie wszystko ściągnąć z kraju. Tak pracuje nasza dyplomacja i to za nasze podatników pieniądze.
Tydzień spędziliśmy przed kempingiem w tym dwa dni na policji ,było multum ludzi , dokumenty i pieniądze przyszły z kraju , wakacje skończyły się przed czasem , wracaliśmy tylko z paszportem ściągniętym z kraju i protokołem od karabinierów że zostaliśmy okradzeni .
Po powrocie do kraju trzeba było wszystkie dokumenty wyrabiać od nowa trwało to całymi tygodniami , jeżdziłem bez dokumentów.

W 2000 roku byłem świadkiem zdarzenia w Hiszpanii jak dwa zestawy na Niemieckich numerach wraz z rodzinami podjechały pod restaurację przy autostradzie i weszli do środka coś zjeść kiedy wyszli po godzinie zostały tylko samochody a przyczepy zniknęły , proszę sobie wyobrazić jaki był płacz i lament.
Jak z tego wynika kradną wszędzie jak się ma pecha. "
_________________

[Santa]

Mieliśmy w planie camping w Lido di Ostia - ale akurat wypadło, że do Rzymu dotarliśmy w niedzielę, więc trudno nie skorzystać z okazji bycia na Placu św. Piotra - w porze "Anioł Pański". Poza tym byliśmy zaproszeni do znajomych mieszkających na obrzeżach Rzymu (w stronę morza). Mogliśmy tam spokojnie zakotwiczyć i śmigać po Rzymie. No ale taki zbieg okoliczności

[MirekM]

Santa,

Wyrazy współczucia. Dla otarcia łez z kolei moja autentyczna historia. Byłem już dobre parę razy we Włoszech i na szczęście nic. Aczkolwiek trzeba być cały czas czujnym. W tym roku czujność żony uratowała mój portfer. Właściwie to złodziej nie miał najmniejszych szans w konfrontacji z moją żoną, gdyż ona zawsze, o każdej porze i w każdym miejscu skupia, i nie wiem dlaczego, swój wytężony wzrok na moim portfelu. I to go chyba uratowało. Było to w San Gimigniano, gdzie jakiś młody i przystojny Włoch strasznie namiętnie mnie obserwował. Myślę, że byłem w jego guście, co mi pochlebiało. Lecz żona doszła do wniosku (na pewno z zazdrości), że obiektem zainteresowania nie byłem ja, lecz mój stary, wyświechtany portfel dewizowy. I biedny Włoch przypłaciłby to zainteresowanie życiem, ale w porę umknął przed laserowym, zabójczym wzrokiem mojej żony. Ale nadal uważam, że kraj, pomimo powyższych dewiacji, warty jest zwiedzania. Trzeba jedynie bardziej zwracać uwagę na swoje bezpieczeństwo.