[Frowyz]

Lubiącym - do poczytania, malkontentom - do narzekania oraz innym do oczu nacieszenia, niniejszą relację przedstawiam.

Nie wiem jak mi się to udało (a także Najlepszej z Żon), ale wytargowaliśmy trzy tygodnie urlopu... Coś takiego zdarzyło się nam pierwszy raz. Pełni zapału ruszyliśmy spełniać jedno z naszych marzeń... A marzeniem tym zarazili nas Duduś i Frape na zlocie w Jonidle. Chodziło oczywiście o Albanię. Ale nie tylko Camperteam'owcy podróżują. Nasz koleżanka tak pięknie nam opowiadała o Macedonii, ze postanowiliśmy i tam zaglądnąć na dłużej...

Póki co, był 8.08.2014, godzina 17 i ruszaliśmy przed siebie przez Słowację i Węgry. Na Słowacji udało mi się zaoszczędzić 10 euro na winiecie autostradowej, w związku z czym dojechaliśmy lokalnymi drogami do Komarna i tam zmorzył mnie sen. A trwało to jedyne 7 godzin Ach te oszczędności. Nauczony przykrym doświadczeniem na Węgrzech wykupiłem już miesięczną winietę na autostrady i pomknęliśmy do Szegedu.

Szeged (czy też Segedyn jak bezpieczniej mówić) jest ładnym miastem. Ale tylko ładnym. Brakuje mu klimatu miast turystycznych. Mało tu knajp, mało ludzi, choć trzeba oddać sprawiedliwość, że temperatury rzędu 36 stopni skutecznie spędzają ludzi z ulic.
Wizytę w mieście rozpoczęliśmy od zwiedzania. Pierwsza na liście była Nowa Synagoga. Niestety obejrzeliśmy ją tylko z zewnątrz, ponieważ w soboty obiekt jest zamknięty dla zwiedzających. Byłem gotów zostać w Segedynie do niedzieli, żeby ją zobaczyć. Niestety okazało się, że w tym roku na 10.08.2014 przypada żydowskie święto Tu B’Aw (święto Miłości), więc w niedzielę też będzie nieczynne. W poniedziałki synagoga jest zawsze zamknięta. A do wtorku czekać nie chcieliśmy… Poszliśmy więc obejrzeć drugi obiekt z listy - katedrę pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny. To stosunkowo młoda budowla (prace zakończono w 1930 roku) w stylu neoromańskim. Muszę przyznać, że kościół zrobił na nas wrażenie, szczególnie jego wnętrze.

Po wyjściu z chłodnej katedry upał zaatakował nas ze zdwojoną siłą. Próbowaliśmy się ratować lodami, ale te topiły się w zastraszającym tempie. Termometr na jednym z budynków pokazywał nawet 38 stopni… Zapadła szybka decyzja – nie zwiedzamy reszty zaplanowanych obiektów tylko jedziemy do ZOO. Wiecie – podróżujemy z dzieciakami, więc zawsze planujemy tak, żeby oprócz „nudnego” zwiedzania była tez jakaś atrakcja dla nich.
ZOO okazało się wielkim rozczarowaniem. Otwarto je w 1989 roku i prawdopodobnie od tego czasu nie poczyniono żadnych inwestycji. Jest ono potwornie zaniedbane. Wybiegi są zarośnięte, zwierzęta pochowane i zabiedzone. Jedyne jasne punkt to wybieg pingwinów i fok. Tak czy siak nie uciekliśmy przed upałem. Gęstwina drzew sprawiała, ze było duszno, zapach z klatek przytłaczał, a wszystko to przebijały roje komarów. Na szczęście przypomniało mi się, że w Segedynie jest Aquapark. Trochę czasu zajęło mi dogadanie się z obsługą ZOO i ustalenie adresu, ale w końcu się udało. Już po 40 minutach moczyliśmy się w basenach. Nie chcę wyjść na malkontenta, ale woda była ciepła

---

DSC00882.jpg Nowa Synagoga

Plik ściągnięto 63 raz(y) 215,85 KB

DSC00851.jpg Katedra NMP

Plik ściągnięto 51 raz(y) 180,88 KB

DSC00863.jpg Wspaniałe freski

Plik ściągnięto 60 raz(y) 213,47 KB

DSC00848.jpg Ciekawostki na ulicy ;)

Plik ściągnięto 69 raz(y) 174,7 KB

DSC00869.jpg Mały odpoczynek na dużym krześle

Plik ściągnięto 64 raz(y) 174,14 KB

IMG_20140809_171913.jpg Aquapark Segedyn

Plik ściągnięto 57 raz(y) 217,37 KB

IMG_20140809_185228.jpg

Plik ściągnięto 59 raz(y) 171,19 KB

[Frowyz]

Zjedliśmy szybką kolację i pojechaliśmy w stronę granicy Węgierko-Serbskiej. Plan był ataki, że będziemy spali na ostatniej stacji przed granicą… Trochę mi nie wyszło i spaliśmy na pierwszej stacji za granicą Po prostu zanim się zorientowałem już staliśmy w kolejce do granicy.
Przez Serbię przemknęliśmy bez większych problemów. Płacisz to jedziesz Koniec końców dotarliśmy do Macedonii. Co to za cudowne uczucie zatankować sobie paliwka po 4.20 PLN :D
Ale przecież nie po to tam pojechaliśmy… Zwiedzanie tego pięknego kraju rozpoczęliśmy od stolicy czyli Skopje. Dojechaliśmy na miejsce późnym popołudniem. Zaparkowaliśmy w samym centrum miasta (w niedzielę parking był bezpłatny) i ruszyliśmy na zwiedzanie.
Pierwsze kroki skierowaliśmy na wysokie wzniesienie górujące nad miastem, na którym znajduje się Skopsko Kale (czyli Twierdza Skopje). Pierwsze wzmianki o niej pochodzą już z VI wieku. Wielokrotnie burzona podczas najazdów tureckich, obecny kształt zyskała po rozbudowie w 1700 roku. Niestety, podczas zwiedzania widać szkody jakie poczyniło trzęsienie ziemi z 1963 roku… Warto się tam wspiąć żeby zobaczyć oszałamiającą panoramę miasta. Z twierdzy udaliśmy się do historycznego centrum miasta, choć określenia „historyczne” używa się trochę na wyrost. Trzęsienie ziemi, które uszkodziło Twierdzę, dało również się we znaki samemu miastu. Niewiele budynków je przetrwało. Dzisiaj centrum to raczej nowe budynki utrzymane w stylu bizantyjskim. Jedynym naprawdę starym akcentem jest Kamienny Most z XV wieku. Mimo wszystko miasto ma swój klimat. Bardzo dobrze się tam bawiliśmy i czuliśmy. Zostaliśmy do późnego wieczora, jedząc kolację w knajpce nad Wardarem i ciesząc oczy widokami. Nawet dzieciakom udzielił się nastrój i nie marudziły jak to zwykle bywa przy zwiedzaniu miasta. W końcu wróciliśmy do kamperka i pojechaliśmy zanocować do Kanionu Matka.

---

DSC00897.jpg Michałek a w tle Skopje

Plik ściągnięto 57 raz(y) 187,96 KB

DSC00901.jpg Nasz kamperek w Skopje

Plik ściągnięto 57 raz(y) 177,38 KB

DSC00913.jpg W bok od turystycznych szlaków

Plik ściągnięto 51 raz(y) 151,05 KB

DSC00942.jpg Widok na most i twierdzę

Plik ściągnięto 58 raz(y) 120,43 KB

DSC00945.jpg Muzeum archeologiczne

Plik ściągnięto 53 raz(y) 146,95 KB

DSC00963.jpg Ostatni rzut oka na Twierdzę

Plik ściągnięto 63 raz(y) 193,65 KB

[Frowyz]

W Kanionie Matka zjawiliśmy się tuż po godzinie 22. Dzieci zasnęły po drodze, a nam się jakoś spać nie chciało. Zaparkowaliśmy kamperka na parkingu koło toru kajakowego i rozpocząłem poszukiwania lanego piwa Nawet mi się udało, ale jak rano przeliczyłem ile kosztowało ; No, nieważne Siedzieliśmy sobie, obok szumiała rzeka Treska, było bardzo spokojnie i romantycznie. Taki wieczór już się nam dawno nie zdarzył. Rano zerwałem się jak zwykle koło 5.00 i pobiegłem z aparatem zobaczyć, co też takiego cudownego jest w tym kanionie. I muszę powiedzieć, że właściwie wszystko. Głęboka dolina między dwa pasmami górskimi została w 1938 roku przegrodzona tamą. W wyniku tego powstało sztuczne jezioro. Tuż obok zapory, na prawym brzegu, znajduje się stare schronisko górskie (obecnie Hotel) i cerkiew. Tu też jest przystań, z której można wyruszyć łódkami na zwiedzanie jaskini Wrelo (jej większa część znajduje się pod wodą, nie została jeszcze do końca zbadana, ale pretenduje do najgłębszej na świecie. Obecnie dokonano eksploracji na 203 mety w głąb, a jak powiedział przewodnik - dna nie widać;) ).
Trochę późniejszym rankiem wróciłem tam z rodziną i po krótkim spacerku brzegiem jeziora popłynęliśmy obejrzeć jaskinię. I powiem Wam szczerze - naprawdę warto.

---

DSC00978.jpg Piata rano, droga do zapory

Plik ściągnięto 57 raz(y) 154,01 KB

DSC01012.jpg Hotel, a w tle monastyr

Plik ściągnięto 49 raz(y) 236,9 KB

DSC01019.jpg Tor kajakowy i nasz Żubrzyk

Plik ściągnięto 61 raz(y) 160,61 KB

DSC01021.jpg Rodzinka na spacerze

Plik ściągnięto 76 raz(y) 188,54 KB

DSC01032.jpg W drodze do jaskini

Plik ściągnięto 57 raz(y) 112,71 KB

DSC01040.jpg Jaskinia

Plik ściągnięto 63 raz(y) 156,82 KB

DSC01047.jpg Podwodny komin

Plik ściągnięto 65 raz(y) 90,08 KB

[Frowyz]

Po powrocie z wycieczki szybko coś przekąsiliśmy i pojechaliśmy do Tetowa zobaczyć Kolorowy Meczet. I tutaj zderzyliśmy się czołowo z inną kulturą… Tetowo zamieszkują głownie Albańczycy. Jeżeli dołożymy do tego Turków to okaże się, że razem stanowią oni ponad 60% mieszkańców. Co za tym idzie, jest to miasto zdecydowanie muzułmańskie. I żyjące innym rytmem. Tutaj nikt nigdzie się nie śpieszy, nikt nie denerwuje, choć dookoła słychać krzyki i klaksony samochodów. Prawy pas na dwupasmowej drodze przez centrum służy za parking. Zresztą lewy czasami też. Staliśmy tak z 5 minut, ponieważ kierowca przed nami stanął, załączył awaryjne i poszedł kupić papierosy. A potem jeszcze wracał się po zapałki… Machnął nam ręką i pojechaliśmy dalej Jeżeli traficie na korek to nie powinno Was dziwić, że na rondzie można jechać w lewo… I ten gwar. Ulice to jedno wielkie targowisko. W Macedonii właściwie nie ma dużych marketów i wszystkie dobra sprzedaje się ze straganów bądź w małych, rodzinnych sklepikach. Wreszcie udało nam się zaparkować niedaleko od Kolorowego Meczetu. Teraz kilka słów o nim. Budowę zakończono w 1438 roku. Oprócz niewielkich rekonstrukcji w XIX wieku pozostał on w formie niezmienionej, aż do dzisiaj. Jest bardzo bogato zdobiony i naprawdę warto to zobaczyć na własne oczy. Jedna mała uwaga – nie jesteśmy tam mile widziani. Nie jest to otwarta wrogość, ale niechęć czuć. Czekaliśmy na zakończenie modłów prawie 1,5 godziny. Weszliśmy do meczetu ubrani, z zakrytymi głowami, oczywiście boso. Przycupnęliśmy tuż za drzwiami i podziwialiśmy wnętrze. A jednak pilnujący nas mężczyzna patrzył na nas z widoczną pogardą. Jego wyraz twarzy lekko złagodniał gdy wrzuciliśmy do skarbonki naprawdę hojny datek, ale rysy szybko stężały, bo oto do meczetu wparowała grupa turystów z Czech (lub Słowacji) w krótkich spodenkach, panie w koszulkach na ramiączkach, odkryte głowy… Naprawdę szybko stamtąd wychodziliśmy.. Na początku bardzo mnie zdenerwowało takie traktowanie turystów, ale potem sobie to przemyślałem. Podejrzewam, że gdyby u nas, w Polsce, do kościoła Mariackiego w Krakowie, weszła grupa muzułmanów w turbanach, burkach itd. też, bylibyśmy wzburzeni… Tak czy siak, meczet warto zobaczyć..

---

DSC01067.jpg Kolorowy Meczet z zewnątrz

Plik ściągnięto 59 raz(y) 173,43 KB

DSC01075.jpg Piękny żyrandol - zrobił na nas duże wrażenie

Plik ściągnięto 52 raz(y) 132,23 KB

DSC01077.jpg Freski na ścianach

Plik ściągnięto 60 raz(y) 192,23 KB

DSC01078.jpg Sklepienie...

Plik ściągnięto 62 raz(y) 197,47 KB

DSC01083.jpg Hydraulik ;) Bardzo sympatyczni ludzie, cieszyli się, że podoba nam się w Macedonii

Plik ściągnięto 52 raz(y) 154,42 KB

[Frowyz]

Z Tetowa pognaliśmy „autostradą” nad jezioro Ohrydzkie. Piszę w cudzysłowie, bo co prawda za przejazd się płaci, ale jest to jedyna znana mi autostrada gdzie prawy pas jest zarośnięty krzakami, a czasami drzewkami… Jednak i ta droga szybko się skończyła i wkrótce wjechaliśmy w góry. A góry robią tutaj wrażenie. Wąskie i kręte drogi, bezdenne przepaście i skaliste ściany. Piękne widoki, ale stres dla kierowcy. W końcu jednak dotarliśmy do Kalishty gdzie zamierzaliśmy spędzić kilka dni na kampingu „Rino”.
Kamping „Rino” znalazłem na Internecie. Bardzo mi się podobały zdjęcia, więc to właśnie tam postanowiliśmy się zatrzymać. Kamping jest bardzo kameralny, by nie powiedzieć wprost – ciasny. Za to właściciele i obsługa – klasa światowa. Tak serdecznego człowieka dawno nie spotkałem. Zawsze chętny do pomocy, otwarty na sugestie i tak zwyczajnie po ludzku życzliwy. Jeżeli dołożymy do tego biegłą znajomość angielskiego, niemieckiego i dość dobrą polskiego to pojawia się nam obraz właściciela idealnego. Na miejscu jest restauracja, codziennie rano darmowa kawa. Na powitanie oczywiście rakija – i nie przyjmuje odmowy Jak to powiedział – każdy Polaki pije raki
Mieliśmy to szczęście, że Polacy stanowili większość na kampingu. I wyobraźcie sobie, że nie było żadnych awantur, pijaństwa i rozrób. Były za to nocne Polaków rozmowy Trafiliśmy na prawdziwych bałkańskich globtroterów. Namówili nas do zmiany planów jeżeli chodzi o Albanię, ale o tym później…
Sama Kalishta to bardzo mała miejscowość. Na uwagę zasługują tutaj kompleks monastyrów pod wezwaniem Matki Bożej oraz wykuta w skale cerkiew pod wezwaniem św. Michała Archanioła. Szczególnie ta ostatnia zasługuje na uwagę. Datowana na XIII wiek, prawdopodobnie została wykuta w skale przez jednego mnicha… Jest bardzo mała, zmieści się w niej nie więcej niż pięć osób na raz. Obecnie zdesakralizowana, ale warto ją zobaczyć dla przepięknych fresków i równie pięknego, drewnianego ikonostasu. Z uwagi na małe rozmiary ciężko w niej zrobić zdjęcie

---

DSC01090.jpg Parking przy drodze - szybki obiadek ;)

Plik ściągnięto 53 raz(y) 176,15 KB

DSC01111.jpg Kamping Rino - ciasno, ale fajnie

Plik ściągnięto 55 raz(y) 184,51 KB

DSC01119.jpg Kalishta w całej okazałości

Plik ściągnięto 92 raz(y) 189,86 KB

DSC01122.jpg Jeszcze raz Kalishta

Plik ściągnięto 62 raz(y) 198,28 KB

DSC01140.jpg Monastyr w skale

Plik ściągnięto 58 raz(y) 195,17 KB

DSC01138.jpg Ikonostas

Plik ściągnięto 61 raz(y) 206,75 KB

DSC01150.jpg Kompleks klasztorny

Plik ściągnięto 51 raz(y) 174,91 KB

DSC01107.jpg Taki tam wschód słońca

Plik ściągnięto 57 raz(y) 83,95 KB

[Frowyz]

Po czterech dniach odpoczynku ruszyliśmy dalej odkrywać Macedonię. Dojechaliśmy do Ochrydu (a może Ochrydy lub jednak Ohrydu kto to wie…). Miasto jest dosyć duże, jak na warunki macedońskie, i rozległe. Na każdym kroku są tabliczki informujące gdzie trzeba się udać żeby obejrzeć zabytki, więc zwiedza się łatwo i przyjemnie. Zwiedzanie rozpoczęliśmy od cerkwi św. Pantelejmona znajdującej się na wzgórzu nad miastem (przyznam szczerze – nic szczególnego…), tuż obok znajdują się ruiny bazyliki św. Erazma z IV wieku z zachowanymi pięknymi mozaikami. Teren jest ogrodzony, a wstęp płatny, jednak jeśli przyjedziecie naprawdę wcześnie (koło 8.00) to zwiedzacie za darmo Potem rozpoczęliśmy wędrówkę w górę do twierdzy Samuela pochodzącej z X wieku. Warto do niej wstąpić, żeby obejrzeć piękna panoramę miasta i jeziora, natomiast nie ma tam żadnych ekspozycji… Z twierdzy poszliśmy do cerkwi św. Zofii. Tutaj trafiliśmy na wycieczkę z Polski i dowiedzieliśmy się dosyć istotnej rzeczy. Mianowicie, jak wygląda sprawa z ikonostasem. Nie wiem czy wiecie (dla nas to była informacja nowa), że układ ikon w każdej cerkwi jest taki sam? Stojąc twarzą do Carskich Wrót pierwszą ikoną po prawej jest Chrystus w wieku lat 33, drugą z prawej jest Jan Chrzciciel. Pierwszą ikoną z lewej strony Carskich Wrót jest Matka Boska, natomiast drugą z lewej postać patrona cerkwi. Cerkiew św. Zofii jest jedną z ładniejszych jakie oglądaliśmy i na pewno warto tam wstąpić.. Ponieważ upał dokuczał coraz bardziej, postanowiliśmy zejść bliżej jeziora. Okazało się, że brzeg tutaj jest bardzo stromy i praktycznie nie ma plaży. Chodzi się po drewnianym pomoście. Bardzo fajnie, ale żałowaliśmy, że nie mamy kąpielówek

---

DSC01162.jpg Mury miejskie Ochrydu

Plik ściągnięto 55 raz(y) 179,85 KB

DSC01176.jpg Monastyr sv. Pantelejmona

Plik ściągnięto 54 raz(y) 197,07 KB

DSC01166.jpg Mozaika w bazylice św. Erazma

Plik ściągnięto 46 raz(y) 194,75 KB

DSC01195.jpg Twierdza Samuela

Plik ściągnięto 43 raz(y) 182,43 KB

DSC01199.jpg Cerkiew św. Zofii

Plik ściągnięto 59 raz(y) 193,45 KB

DSC01197.jpg I freski we wnętrzu

Plik ściągnięto 55 raz(y) 143,82 KB

DSC01203.jpg Pomosty

Plik ściągnięto 54 raz(y) 185,55 KB

[Frowyz]

Uciekaliśmy z Ochrydu w poszukiwaniu jakiegoś mniej upalnego miejsca. Jadąc wzdłuż brzegu jeziora dotarliśmy do kolejnej atrakcji – Zatoki Kości. Znajduje się tutaj zrekonstruowana osada z ok. 1200 roku p.n.e. Rekonstrukcja to tylko niewielka część tego co znajdowało się tutaj dawniej. W chatach można obejrzeć ekspozycje ukazujące życie codzienne w czasach prehistorycznych, na brzegu znajduje się zaś muzeum, w którym zobaczymy oryginalne naczynia i narzędzia wydobyte z dna jeziora.

---

DSC01214.jpg Zatoka Kości

Plik ściągnięto 51 raz(y) 175,43 KB

DSC01222.jpg Chatki

Plik ściągnięto 64 raz(y) 160,51 KB

[Frowyz]

W tak zwanym międzyczasie zrobiło się popołudnie i zaczęliśmy się rozglądać za miejscem na nocleg. Miałem zanotowany kamping w miejscowości Lubaniszta. Trochę ciężko znaleźć dojazd do niego ale sam kamping fajny. Przestronny, w miarę czysty, sanitariaty sprzątane co trzy godziny. Na terenie kampingu dosyć duży sklep. No i to co najważniejsze – piękna plaża i krystalicznie czysta woda… Mieliśmy się tutaj zatrzymać na jeden nocleg, a skończyło się na 4… I co najzabawniejsze, przegnał nas deszcz
Lubię łazić po górach, za to nie przepadam za plażowaniem. Dzieciaki i Najlepsza z Żon cieszyli się możliwością chłodnej kąpieli, mnie natomiast nosiło. I gdzieś koło kampingu znalazłem tablicę informacyjną i okazało się, że na otaczające nas góry można się wspiąć, ba, są nawet wytyczone szlaki. Pooglądałem – punkt startu 700 m.n.p.m, wybrany punkt docelowy 1500 m.n.p.m – co to dla mnie. Ponieważ upał był straszliwy, wycieczkę rozpocząłem o 4.00 rano. Ciemno było, ale czołówka oświetlała drogę… Choć w sumie nie na wiele się to zdało. Nie mogłem znaleźć początku szlaku… Koniec końców znalazłem jakąś leśna dróżkę biegnącą w mniej więcej obranym kierunku i ruszyłem pod górę. Drodzy moi – to był prawdziwy survival. W końcu odnalazłem szlak (przez przypadek), ale był on zarośnięty jak widać na zdjęciach. Temperatura rosła szybko, natomiast pokonywana wysokość bardzo wolno. Potem zgubiłem szlak i szedłem na przełaj. Roślinność w tych rejonach ma bardzo dużo kolców i jest gęsta. Przedzieranie się przez te zarośla to jakiś koszmar. Zrobiła się 9.00 gdy pokonałem pas roślinności i wyszedłem na porośnięte trawą zbocze. Miałem atakować szczyt, ale sił już brakowało… Usiadłem na chwilę ciesząc oczy widokiem… I nagle poczułem cudownie chłodne podmuch wiatru. Również nimi się cieszyłem A potem nagle przestało grzać słońce… Obróciłem głowę i zobaczyłem czarne chmury leniwie przelewające się przez grzbiet góry… Czym prędzej skierowałem się w dół. Goniły mnie groźne pomruki nadciągającej burzy. Nie będę opisywał jak pokonywałem ponownie zarośla… W końcu dotarłem w okolice kampingu, a dochodząc do kampera poczułem pierwsze krople deszczu… Ach co to była za burza :D Czas na małe podsumowanie eskapady. Poszedłem popatrzeć jeszcze raz na tą tablicę informacyjną. Okazało się, że kiepsko ją oglądałem. Cyferki były lekko zatarte. Wybrany przez ze mnie punkt docelowy nie leżał na wysokości 1500 m.n.p.m tylko 1900 m.n.p.m, zaś szczyt, który chciałem atakować miał 2086 m.n.p.m… Według GPS przeszedłem 27.41 km w 6h i 49 min. W pionie pokonałem 1269 m. Najlepsza z Żon nie skomentowała mojej wycieczki ani słowem, a to oznacza, że było bardzo źle… Na pocieszenie zostały mi zdjęcia, które zrobiłem

---

DSC01250.jpg Plaża przy kampingu

Plik ściągnięto 66 raz(y) 185,98 KB

DSC01253.jpg ... a na plaży statek ;)

Plik ściągnięto 78 raz(y) 170,05 KB

DSC01257.jpg Szlak na górę

Plik ściągnięto 55 raz(y) 198,44 KB

DSC01268.jpg Jeszcze tylko lasek i już jestem ;)

Plik ściągnięto 57 raz(y) 183,09 KB

DSC01273.jpg Z lewej Albania, na środku Pogradec, a z prawej jezioro Ochrydzkie

Plik ściągnięto 58 raz(y) 198,51 KB

DSC01278.jpg Dosyć strome podejście

Plik ściągnięto 54 raz(y) 172,75 KB

DSC01280.jpg Kamping widziany z góry

Plik ściągnięto 62 raz(y) 182,88 KB

DSC01287.jpg Selfie czyli po naszemu samostrzał ;) Naprawdę tam wylazłem...

Plik ściągnięto 67 raz(y) 138,23 KB

DSC01290.jpg Czarne chmury to najlepszy doping w górach ;) Dodały mi sił

Plik ściągnięto 60 raz(y) 154,26 KB

DSC01301.jpg Kamping w Lubaniszte raz jeszcze

Plik ściągnięto 61 raz(y) 200,61 KB

[Frowyz]

Jak już pisałem zmiana pogody skłoniła nas do wyjazdu. Następnym miejscem, które chcieliśmy zobaczyć był klasztor św. Nauma Ochrydzkiego Cudotwórcy. Św Naum był uczniem Cyryla i Metodego. Budowa klasztoru została zakończona w 905 roku, a w 910 został w nim pochowany sam Naum. Myślę, że można śmiało powiedzieć, że miejsce to budzi podobne emocje jak u nas klasztor jasnogórski. Wstęp na teren klasztoru jest bezpłatny, płaci się za wejście do cerkwi gdzie znajdują się relikwie św. Nauma..., ale naprawdę warto zobaczyć jej wnętrze i poczuć podniosłą atmosferę...
Z ciekawostek dodam jeszcze, że tutaj ujście znajduje rzeka, która zasila Jezioro Ochrydzkie. Jeżeli zaś chodzi o logistykę, to trzeba pamiętać, że ani w Lubanishte, ani w St.Naum nie ma stacji benzynowej. Tankować trzeba w Ochrydzie (o czym nie wiedzieliśmy).

St. Naum było ostatnim miejscem odwiedzonym przez nas w Macedonii. Pojechaliśmy stamtąd prosto na przejście graniczne z Albanią. I tutaj jeszcze małe podsumowanie. Jako nacja Polacy są w Macedonii bardzo lubiani. Dużo osób z obsługi turystycznej przyswoiło sobie już podstawy naszego ojczystego języka. Ba, czasami dochodzi do zabawnych sytuacji. W kasie muzeum w zatoce kości zostałem „zrugany” za używanie języka angielskiego. Pan mi powiedział, że skoro jestem z Polski to mam mówić po polsku… „My rozumiem wszystko Ty rozmawiasz” . Bardzo to sympatyczne. Fajnie, że jest choć jeden kraj gdzie Polacy nie kojarzą się z pijaństwem, chamstwem i burdami. Naprawdę nas tam lubią. Mam nadzieję, że jak już dotrze do Macedonii polska fala „all inclusive” (ja płace to mi się należy i wychleję ile dam rady) to nie zmienią o nas zdania…

---

DSC01317.jpg Monastyr sv. Naum

Plik ściągnięto 62 raz(y) 183,04 KB

DSC01321.jpg Monastyr sv. Petka

Plik ściągnięto 47 raz(y) 201,82 KB

[Frowyz]

Wjazd do Albanii to wjazd do innego świata. Od razu widać, że jest tu biedniej i niestety bardziej brudno. Drogi są kiepskie, a ubytki nawierzchni są czymś powszechnym. Minęliśmy Pogradec i skierowaliśmy się na Korce. I teraz mała dygresja. Jak przygotowywałem się do wyjazdu do Albanii to oczywiście korzystałem z forum Camperteam. Czytałem sobie relacje Gosi-Frape i w duchu sobie myślałem: „Ubarwia dziewczyna, żeby relacja fajniej wyglądała”… Teraz już wiem, że nie ubarwiała… Droga Pogradec – Korce – Leskovik i dalej do Gjirokaster to prawdziwe wyzwanie dla kierowcy. Wjechaliśmy na nią późnym popołudniem. Byłem zmęczony po tej wspinaczce na szczyt, ale stwierdziłem, że 44 km do Korce jakoś dojadę… Nie dojechaliśmy Mimo wspomagania myślałem, że mi ręce odpadną. Poza tym w ciemnościach na drodze gdzie nie ma pasów, nie ma barierek, nie ma asfaltu, za to są wbiegające nie wiadomo skąd kozy, czułem się dosyć niepewnie. Nocowaliśmy gdzieś w górach, na budowie jakiejś drogi… Kolejny dzień wcale nie był lepszy. Krzysiu Hołowczyc nie nadążał dyktować, ja nie nadążałem kręcić kierownicą… Dwa razy wisieliśmy kamperem na haku holowniczym, raz nie byłem w stanie ruszyć pod górkę nawet z jedynki i musiałem cofać dla wzięcia rozbiegu, raz straciliśmy z 10 minut, żeby wyminąć się z autobusem jadącym z przeciwka… Gdy pierwszy raz usłyszałem Krzysia mówiącego, że do celu 35 km, czas przejazdu 1h 25 minut to serdecznie się roześmiałem… Zupełnie niepotrzebnie… Jechaliśmy prawie 1h40minut…

---

DSC01323.jpg Pierwszy zachód słońca w Albanii

Plik ściągnięto 46 raz(y) 121,8 KB

DSC01325.jpg Ćwiczymy refleks

Plik ściągnięto 82 raz(y) 166,15 KB

DSC01332.jpg Miejsce noclegowe, następnego dnia rano

Plik ściągnięto 63 raz(y) 185,33 KB

DSC01337.jpg W górach

Plik ściągnięto 56 raz(y) 177,51 KB

DSC01341.jpg Droga krajowa

Plik ściągnięto 56 raz(y) 174,36 KB

DSC01345.jpg Wszystko przed nami

Plik ściągnięto 57 raz(y) 198,51 KB

DSC01357.jpg W drodze do Gjirokaster

Plik ściągnięto 50 raz(y) 192,89 KB

DSC01365.jpg Kawałek lepszej drogi

Plik ściągnięto 64 raz(y) 179,28 KB

[Frowyz]

Gjirokastra to piękne miasto położone na malowniczych wzgórzach. Upał był okrutny, więc zwiedzanie zaczęliśmy od górującej nad miastem Twierdzy, z której roztacza się wspaniały widok na panoramę miasta. Wybór był słuszny, bo w jej grubych murach panował przyjemny chłodek. Sama twierdza wzniesiona została w czasach bizantyjskich, ale prawdziwy rozkwit zapewniła jej rozbudowa przez Turków Osmańskich. Na szczególną uwagę zasługuje wieża zegarowa i związana z nią historia. Otóż XIX wieczny władca tych ziem, Ali Pasza, był człowiekiem kształconym na zachodzie. Podróżując po Europie doszedł do rewolucyjnych (jak na tamte czasy) wniosków – czasem Osmanów rządzi religia. Pory dnia wyznaczają śpiewy muezinów, podczas gdy na zachodzie ludzie używają zegarków. I to właśnie z jego rozkazu (i przy jego nie małej pomocy) powstał pierwsza w imperium osmańskim wieża zegarowa z mechanicznym zegarem. Niestety – w parę lat po uruchomieniu, zegar się zepsuł i nikt nie potrafił go naprawić. W trakcie pierwszej wojny światowej mechanizm został zdemontowany i do dzisiaj nic nie wiadomo o jego losach…
Większość budynków w starym mieście kryta jest szarymi łupkami. Specyficzna i unikalna zabudowa sprawiła, że Gjirokastra została wpisana w 2005 roku na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Spacer zabytkowymi uliczkami sprawił nam niesamowitą frajdę. Niestety, sierpień nie jest chyba najlepszym czasem na zwiedzanie. Miasto bywa nazywane „Miastem tysiąca schodów”, a temperatura była tak wysoka, że nawet miejscowych nie było widać na ulicach. Efekt tego był tak, że już po paru chwilach pot lał się z nas strumieniami. Jednogłośnie stwierdziliśmy, że pora wracać do kampera i pojechać nad morze…

---

DSC01415.jpg Bardzo strome uliczki i opuszczone domy - Gjirokastra wita!

Plik ściągnięto 57 raz(y) 199,55 KB

DSC01416.jpg Nasz pierwszy cel - Twierdza

Plik ściągnięto 56 raz(y) 172,21 KB

DSC01418.jpg Ulica kawiarenek, otwierają je dopiero po 16.00 gdy upał zelżeje

Plik ściągnięto 56 raz(y) 192,61 KB

DSC01423.jpg Stare miasto i domy kryte łupkiem

Plik ściągnięto 52 raz(y) 187,8 KB

DSC01434.jpg Rodzinka na tle wieży zegarowej

Plik ściągnięto 72 raz(y) 157,08 KB

DSC01432.jpg Panorama

Plik ściągnięto 63 raz(y) 206,88 KB

DSC01437.jpg Typowa zabudowa Gjirokastry

Plik ściągnięto 58 raz(y) 192,41 KB

DSC01466.jpg Ostatni rzut oka na miasto

Plik ściągnięto 56 raz(y) 187,47 KB

[Frowyz]

Wszyscy spotykani przez nas Polacy mówili nam, że w Sarandzie są najpiękniejsze plaże Albanii. Dlatego też w tym kierunku zmierzał nasz kamperek. Dziwne to było uczucie – po niebotycznych górach i serpentynach, nagle jechaliśmy prostą drogą, z pięknym nowym asfaltem.. No i w końcu dojechaliśmy… Jakież było nasze zdziwienie gdy zobaczyliśmy ową wychwalaną pod niebiosa Sarandę… Rzędy ogromnych hoteli i pensjonatów, tłumy na ulicach, zgiełk, hałas dyskotek… Zdecydowanie nie nasze klimaty. Czym prędzej stamtąd uciekaliśmy. Pytaliśmy miejscowych i turystów gdzie można by zanocować, ale nikt nie słyszał o żadnym kampingu… Znalezienie miejsca na dziko graniczyło z cudem… Pomógł nam przypadek – przy drodze stała tablica informująca, że za 5 km jest kamping. W ten sposób trafiliśmy do Ksamil. I znowu okazało się, że dobrze trafiliśmy. Kamping znajduje się ok. 100 m od morza. Jest ciasny, ale przytulny i ma niesamowitą obsługę. Powitano nas ciepłymi i zimnymi napojami, służono wszelką pomocą. Sanitariaty na najwyższym poziomie. Spędziliśmy tutaj dwie noce. I co najważniejsze – spotkaliśmy „naszych” tzn. Camperteam’ową załogę Pejpel oraz stojących trochę bliżej morza RISTEAM. Ci pierwsi wspomogli nas przewodnikiem po Albanii (sami wyjeżdżali już w kierunku Grecji), z drugimi wymieniliśmy się numerami telefonów (jak się później okazało, była to kluczowa wymiana na tych wakacjach).
Samo Ksamil, podobnie jak Saranda, ma piękne plaże, ale.. są one PŁATNE. Wszędzie stoją leżaki i parasole, a próby rozłożenia ręcznika kończyły się wyproszeniem z plaży. Niepłatne skrawki wśród skał albo są tak zaśmiecone, że nie ma co marzyć o rozłożeniu się, albo zajmowane już przed 8.00 rano… To ostatecznie zraziło nas do pozostania w tym miejscu dłużej…

---

DSC01494.jpg Wjazd do Sarandy

Plik ściągnięto 59 raz(y) 147,91 KB

DSC01502.jpg Przez Sarandę

Plik ściągnięto 57 raz(y) 173,69 KB

[Frowyz]

Zanim jednak udaliśmy się w poszukiwaniu innych plaż postanowiliśmy zobaczyć Butrinti. Decyzja okazała się ze wszech miar słuszna. Jest to miasto, które powstało w XII wieku przed naszą erą. Jak mówi legenda, założyli go uciekinierzy z pod Troi. Rozkwit metropolii przypada na II w.n.e. kiedy to miasto znalazło się pod panowaniem rzymskim. W średniowieczu dotarła tutaj Republika Wenecka, a u jego schyłku miasto zostało opuszczone, co było kluczowym momentem w jego historii. Ponieważ miasto nie zostało zdobyte, ani splądrowane, ponieważ nie było żadnego dalszego ciągu, dzisiaj możemy oglądać i zwiedzać oryginalny, zachowany układ ulic i budynków. Tego nie znajdziecie chyba nigdzie indziej. W Rzymie czy Atenach zabytki są rozrzucone po cały mieście, wrosły w obecną tkankę miasta. Tutaj zostało wszystko tak jak w czasach świetności miasta… Nie bez kozery wpisano Butrinti na listę Światowego Dziedzictwa UNESCO już w 1992 roku… Ja osobiście nie widziałem nigdy czegoś podobnego i jestem pod wielkim wrażeniem tego miasta-muzeum.

---

DSC01511.jpg Amfiteatr

Plik ściągnięto 56 raz(y) 181,66 KB

DSC01519.jpg Fragment mozaiki na ścianach kaplicy

Plik ściągnięto 63 raz(y) 146,85 KB

DSC01521.jpg Rzymska świątynia

Plik ściągnięto 61 raz(y) 184,86 KB

DSC01524.jpg Ruiny chrześcijańskiej bazyliki

Plik ściągnięto 68 raz(y) 184,7 KB

DSC01536.jpg Fragment murów obronnych

Plik ściągnięto 61 raz(y) 162,08 KB

DSC01541.jpg Pozostałość po Republice Weneckiej

Plik ściągnięto 55 raz(y) 165,91 KB

DSC01554.jpg Widok z Butrintu w kierunku Ksamil

Plik ściągnięto 60 raz(y) 193,55 KB

[Frowyz]

Kończyliśmy zwiedzanie gdy mój telefon wydał z siebie cienki pisk – przyszedł sms… Odbieram i oczy przecieram ze zdumienia – odezwała się załoga RISTEAM. Stoją w Qeparo przy samej plaży. I czekają na nas Bardzo się ucieszyliśmy. Trochę ciężko było ich znaleźć, bo Qeparo okazało się być Porto Palermo, ale koniec końców trafiliśmy. Miejscówka super (jedynie jest problem ze słodką wodą i wyprowadzaniem kota). Zresztą popatrzcie na zdjęcia… Najważniejsze jednak w tym wszystkim było to, że trafiliśmy super ludków, z którymi się dobrze dogadywaliśmy. No i tak się to jakoś porobiło, że resztę podróży jeździliśmy już razem…

---

DSC01575.jpg Super miejscóweczka

Plik ściągnięto 75 raz(y) 167,99 KB

DSC01582.jpg

Plik ściągnięto 72 raz(y) 175,21 KB

DSC01584.jpg

Plik ściągnięto 79 raz(y) 183,51 KB

DSC01564.jpg ... a za plecami też ładne widoki

Plik ściągnięto 51 raz(y) 192,84 KB

[Frowyz]

Po trzech dniach i dwóch przygodach (Najlepsza z Żon wbiła sobie w nogę jeżowca, kamper Rafiego nie odpalił i trzeba było go holować kawałek terenówką) pojechaliśmy szukać jeszcze ładniejszej plaży I w ten oto sposób trafiliśmy na kolejną fajną miejscówkę koło Dhermi. Co prawda tutaj postój nie był już darmowy (300 leków za dzień, tj ok 10 PLN), ale za to był prysznic na plaży i dostęp do słodkiej wody. A „piękne okoliczności przyrody” zapierały dech w piersiach. Z resztą popatrzcie sobie sami.

---

DSC01606.jpg Znajdź dwa kamperki

Plik ściągnięto 57 raz(y) 184,36 KB

DSC01609.jpg Plaża

Plik ściągnięto 71 raz(y) 168,5 KB

DSC01621.jpg Nasza miejscówka

Plik ściągnięto 69 raz(y) 185,35 KB

DSC01624.jpg Złowieszcza przełęcz Llogara

Plik ściągnięto 54 raz(y) 156,08 KB

DSC01631.jpg Najlepsza z Żon z Michałkiem

Plik ściągnięto 53 raz(y) 156,49 KB

DSC01643.jpg Rafi - Spaghetti Master

Plik ściągnięto 61 raz(y) 156,77 KB

DSC01650.jpg Frowyz'y prawie w komplecie

Plik ściągnięto 65 raz(y) 143,12 KB

DSC01657.jpg Widok z morza

Plik ściągnięto 49 raz(y) 159,74 KB