[Beras]

Pozwolę sobie po tygodniu (nie całym) od powrotu przedstawić Wam swoją kolejną podróż... Jej tematem przewodnim stała się Wełtawa – matka czeskich rzek. Alternatywą była podróż zza Czesko-Saksońskiej Szwajcarii do zachodniego końca Czech (Karlove Wary itd.) ale prognozy na dolinę Wełtawy były bardziej optymistyczne...

Przygotowania przedwyjazdowe poza sprawdzaniem pogody sprowadziły się do zakupu dwóch baniaków pospożywczych po 25l każdy (bo zbiornik w moim kamperku trochę odstaje wielkościowo od dotychczasowych, a i więcej tyłków do mycia) na wodną rezerwę i karty czeskiego Tesco Mobile (za 300 kcz 1 GB internetu na miesiąc).

Wyjechaliśmy zgodnie z moimi upodobaniami pod wieczór (kilka minut przed 19-tą) i poza zawracaniem z powodu wjechania w złą wylotówkę z mojego miasta (jakoś mi się pomyliły kierunki), unikaniem autostrad, trzęsieniem się na dziurach za Ołomuńcem i zaufaniem nawigacji przed Pardubicami, prowadzącej mnie na mostek 2,5 t i ograniczonej słupkami szerokości do 2,2 m minęła bez większych przygód. O pierwszej w nocy, pomimo dobrej kondycji fizycznej, przejeżdżając przez Podebrady stwierdziłem, że całkiem malownicze to historyczne miasto i że warto będzie dopołudnia je pozwiedzać. W związku z czym szybkie zerknięcie na mapki Googla i typ na spore parkingi przy miejscowym kąpielisku.

Przejechane 325 km i pierwszy dzień można zamknąć

Nocleg 1 - Podebrady

50.137939, 15.112748
50°08'16.6"N 15°06'45.9"E

[krzysioz]

Chwała poszukiwaczom ciekawych tematów . Ale jeśli mogę wtrącić 3 grosze . Mimo tego że mniej kilometrów w Republice Czeskiej uznałbym raczej Łabę za królową rzek czeskich a może i nie tylko czeskich.
Jako fan czeskich klimatów z niecierpliwością oczekuje opisu dalszej części podróży.

[Beras]

Cytat:

uznałbym raczej Łabę za królową rzek czeskich a może i nie tylko czeskich

Pisałem o "Matce" - bo tak Wełtawa zarówno w czeskiej sztuce jak i w profanum jest nazywana, a co do wyższości Łaby - szczególy poniżej

W każdym razie zapraszam do następnych odcinków



Wczesnym rankiem pod nieobecność mojej psiny (już staruszka z nami nie jeździ, bo i ona się męczy i my się męczymy, a młoda pod stołem i duży pies pod stołem i włosy dużego psa pod stołem to by za dużo było) musiałem na spacer iść sam... Więc poszedłem – poszedłem nad jeziorko/staw/kąpielisko i nie żałowałem – a nawet zająca mi się komórką upolować udało (ale poza zającem niewiele ciekawego więc nie prezentuję )



Wracając od kamperka oczywiście trzeba było zrobić galerię miejscówki



Trochę później (już po rozbudzeniu całości załogi w całości i pożywieniu) idziemy za Łabę do centrum Podziebradów. Po drodze mijamy malowniczą łączkę z kościołem Wniebowzięcia NMP



i bardzo fajną miejscówką przy stawku (z zaparkowanym czeskim błękitnym [sic!] kamperkiem).

Dominującą atrakcją miasta jest pałac, którego obecna postać pochodzi z XVIII w. fantastycznie prezentujący się znad Łaby,



i pomnik na Rynku króla Jerzego z Podziebradów



W zamku (teoretycznie pałacu – ale ja raczej do zamku bym budowlę tą zaliczył )znajduje się poświęcone jemu muzeum, ale z racji tego, że nie przepadamy za krążeniem pomiędzy muzealnymi gablotami ograniczyłem się tylko do zakupu znaczka turystycznego (pierwszego z 37 zakupionych na wyprawie – druga po paliwie pozycja w budżecie ) i obejrzenia sercowej galerii europejskiej na zewnętrznym dziedzińcu zamkowym



Szczególnie starszej młodej się podobało krążenie pomiędzy kolorowymi serduszkami i nimi kręcenie...

Podziebrady to również popularne miasto uzdrowiskowe – i jako takie musi posiadać swój park zdrojowy (tu z ciekawym zegarem kwiatowym i niezbyt ciekawą pijalnią)




oraz źródełkiem (z równie nieciekawą siarko-wodorową wodą :D)

.

Po rundce w parku wróciliśmy za Łabę do autka. Następny przejazd przez tą rzekę nastąpił w Brandysie. Zdając sobie sprawę z wcześniejszego pominięcia wielu ciekawych miejsc z premedytacją również minąłem choćby monumentalny tamtejszy zamek, pod którym nasza droga prowadziła obiecując sobie, że „I'll be back”... A premedytacja wynikała z dążenia do dotarcia do miejscowości Mielnik, w której rozpoczęła się kwintesencja naszej wyprawy – ujście Wełtawy do Łaby (choć mało kto wie, że realnie to Wełtawa ma większe dorzecz, dłuższe koryto i niesie więcej wody, w związku z czym do Morza Północnego powinna za Hamburgiem wpadać Moldau a nie Elbe )



Mielnik już mieliśmy okazję kamperowo odwiedzić w 2013, ale aura była radykalnie odmienna, w związku z tym odkrywaliśmy to malownicze miejsce na nowo... Na początku kilka słów o miejscu, w którym zaparkowałem... Mogę go z czystym sumieniem polecić na dziki nocleg dla wszystkich poniżej 3,5 t (bo chyba nie ma dojazdu bez tego ograniczenia)
- ul. K Mostu

Melnik



Dla nas oczywiście na noc za wcześnie, w związku z tym chwilowy popas dzieciaków na trawce i na spacer... A spacer całkiem przyjemny – skarpa rzeczna z winnicą i zamkiem (pałacem?) i zabytkowym kościołem św.Piotra i Pawła na szczycie



po wspinaczce na nią zamek z bliska,



Rynek



i znów zamek i kościół (od strony miasta)


...

Powrót do samochodu, wózek spakowany, strona rzeki wybrana – jedziemy do Veltrusów i tamtejszego barokowego pałacu (tu już wątpliwości nie mam)...



Ta lokalizacja średnie wrażenie zostawiła – rozkopany parking (aż mnie serce bolało tłuc się nomen omen po tłuczniu), nieszczególnie utrzymany park, rojące się osy w przejściu przez jedno ze skrzydeł i bardzo drogie lody ... Na komnaty nie wchodziliśmy (patrz wyżej)...

Dalej myślałem stanąć w Kralupach nad Wełtawą, ale sprawdziwszy w informacjach na stronach internetowych nie znalazłem tam zbyt wiele ciekawego (no może poza punktem widokowym na skałce) i po tym krótkim edukacyjnym przystanku na poboczu pojechałem trochę z powrotem na północ – pod pałac w miejscowości o łamiącej język nazwie – Nelahozeves. Z racji już późnego popołudnia, terenu prywatnego i snu starszej pociechy po równie krótkim postoju zawieszamy się na zachodnim brzegu Wełtawy i po jednym zawróceniu (w związku z osuwiskiem na drodze do wytypowanego miejsca noclegowego za Uholickami) wypatrzyłem obiecująco się zapowiadający placyk przy kościółku w wiosce Zalov. Placyk rzeczywiście okazał się wielce ciekawy. Nie mniej ciekawy okazał się sam kościółek i jego otoczenie – średniowieczne grodzisko Levy Hradec z pierwszą chrześcijańską świątynią na terenie Czech (jako krainy historycznej a nie państwa), której pozostałości kryje właśnie wspomniany kościół pw św.Klementa.



Nocleg jak najbardziej tematyczny, bo niedaleko „szumiała rzeka”



A tu namiary

Levy Hradec

50.169102, 14.374332
50°10'08.8"N 14°22'27.6"E

Przejechane 123 km...

[Beras]

Pierwszego kvetna (czyli maja) rozpocząłem ponownie spacerem z psem bez psa...



Przygotowania do wyruszenia

Cytat:

edycja:, na które między innymi składało się dolanie 6 wiader z publicznego kranu do zbiornika czystej wody

w dalszą drogę zgrały nam się z otwarciem „budki” przewodnika po kościółku (pierwszym w tym sezonie) znajdującej się na głównym wiejsko-miejskim (Zulov jest częścią miejscowości Roztoky a ta jest klasyczną praską willową sypialnią) placu. Dzięki czynnej budce zaopatrzyłem się w kolejny ZT i widokówkę, a z racji stosunkowo późnej pory na wyjazd (10:00) z możliwości zwiedzania nie skorzystaliśmy.

Następnym punktem przed nami był zamko-pałac w dolinie Wełtawy w centrum Roztoków powstały na miejscu dawnej twierdzy wodnej z XIII wieku, czego ślady wyraźnie widać w jego kształcie i układzie.


.

Poważnym zgrzytem w całkiem malowniczej okolicy jest socrealistyczna fabryka farmaceutyczna zaraz za jego płotem. Za to „industrialne” dojście do zamkowych bram przez tunel kolejowy jest całkiem ciekawe...

Po Roztokach wjechaliśmy w Pragę. Jej zwiedzania w planie nie miałem, bo już tu bywaliśmy, a plan napięty ... Jedyne na co sobie pozwoliłem to przejazd ścisłym centrum



gdzie trochę mnie postraszyły znaki ograniczające wysokość (bo realnej tak naprawdę jeszcze nie sprawdziłem). Ale dużego krghgrrrrrrr i stworzenia kabrio-kampera nie było i szczęśliwie dojechaliśmy do Wyszehradu, którego z racji wełtawskiej tematyki omijać nie chciałem, a wyszehradzkiej skały jakoś jeszcze zwiedzić nie miałem okazji. Tylko gdzie tu stanąć? Zaraz za tunelem mignął mi znak P z zielonym światełkiem wolnych miejsc. Szybka nawrotka i ładujemy się na parking Szpitalu Podolskiego. Obsługa nie wygoniła, miejsca wyznaczonego dla pacjentów nie zajęliśmy – stoimy (tak ze wzgórza było kamperka widać )

.

A po wspięciu się na Wyszehrad? Umocnienia fortu, plac zabaw, romańska rotunda św.Marcina,



ruiny Libusina Lazen na skale Wyszehradzkiej,



bazylika,




wyszehradzka nekropolia i oczywiście lody.

Na południowych przedmieściach Pragi znajduje się dawne miasto Zbraslav, a w nim pałac w dawnych klasztornych zabudowaniach a w nim nasz następny przystanek.




Senna atmosfera niedzielnego popołudnia, niespodziewanie otwarty sklep spożywczy z możliwością zakupu chleba, powrót na wschodni brzeg i kierunek południe.

Senność dopadła również większość mojej załogi w postaci żonki i najmłodszej z młodych. Ku mojemu zdziwieniu starsza (największy śpioch) była na chodzie i co więcej chętna do następnej „atrakcji” - wieży widokowej na Pepru w pobliżu Jiloveho.




Ale okolice te można już zaliczyć do doliny Sazavy, czyli szybko wracam do wełtawskiej tematyki - most przy Davli (udający most na Renie w filmie wojennym o tym tytule w '69 roku). W Davli tankujemy do pełna (zużycie paliwa od wyjazdu z domu +/- 11,5l na setkę) i sprawdzenie okolicznych lokalizacji możliwych do pozostania na noc. Pierwotnym typem były okolice grodziska na skarpie nad ujściem Sazavy na północ od Hradistka. Niestety drogi kończące się szutrówkami z zakazami wjazdu i ogródkami działkowymi skutecznie mnie zraziły do drążenia tej okolicy. Wróciwszy się kilka kilometrów nocleg znalazłem nad samym brzegiem rzeki (jak by inaczej) na końcu drogi przy (chyba) jakimś pensjonacie. Ogólnie okolica dość ponura, ale już było za późno i nie chciało mi się szukać czegoś ciekawszego...




Nocleg 3 - Stechovice

49.872967, 14.394240
49°52'22.7"N 14°23'39.3"E

Całościowo w tym dniu przejechaliśmy 74 km a dodatkowo nasz kamperek miał mały jubileusz – 75 000 na liczniku :D

Cytat:

Cytat:

[yahoda]

Fayowo sie zaczęło. Czekamy na dalsze losy.

[janus]

Pisz, pisz Grześ
Fajnie się do Was zagląda.

Piwko i pozdrowienia z Ligurii (5 terre)

[Beras]

[Beras]

Skończyłem na Vysokim Chlumcu i skansenie...

Ja osobiście bardzo lubię tego typu instytucje/atrakcje. Vysoki Chlumec jest jednym z najmłodszych tego typu obiektów w Czechach. Według Pani przewodnik (która bardzo się przykładała do swojej roli) stanowi pewnego rodzaju schronisko dla opuszczanych tradycyjnych domów z okolicy. Ciekawostką jest działający tartak i młyn z napędem wodnym (niestety w czasie naszej wizyty niski stan wody nie pozwolił na tradycyjne uruchomienie - wodę wyręczył prąd), stodoła z połowy XVII w oraz charakterystyczny element w budynkach, z którym do tej pory się chyba nie spotkałem - czarna kuchnia - wydzielone murowane pomieszczenie, w którym znajdowało się palenisko (czasami tylko obudowywane piecem).
W trakcie zwiedzania można było się dowiedzieć wielu ciekawostek zarówno dotyczących samej konstrukcji domów, historii poszczególnych budynków i ich przeprowadzki oraz planów rozbudowy (na terenie planuje się jeszcze przeniesienie 14-15 zagród).
Poniżej mała sesyjka :-D