[Tadeusz]

Wbrew powszechnemu mniemaniu, pomoc materialna jest dla sierot społecznych najmniej ważna. Spośród ponad 3000 placówek o charakterze wychowawczo-opiekuńczym, państwowych domów dziecka, będących w istocie sierocińcami, jest ponad 300. Jeszcze w latach 90-tych było prawie 400, ale ich liczbę redukuje się dążąc do likwidacji i zastąpienia innymi formami opieki, jak choćby rodzinne domy dziecka.
W domach dziecka jest tylko 3% sierot. Reszta dzieci to sieroty społeczne, z domów patologicznych, dzieci odrzucone, pozbawione opieki.
Dlaczego napisałem, że pomoc materialna jest najmniej ważna? Bo tym dzieciom potrzebne jest ciepło rodzinne, miłość i przywiązanie bliskich , kochanych ludzi. Nawet najlepsi wychowawcy tego nie zastąpią. Natomiast zapewniono im byt i wszystko co potrzebne do życia i nauki. Poczytajcie w dostępnych materiałach, dlaczego wychowankowie domów dziecka są nie odpowiednio przygotowane do samodzielnego życia, wręcz przypominają eksponaty wychowane w laboratorium.

Słyszałem tylko o dwóch przypadkach, że domy dziecka mogły być zalane przez powódź:

1.W Skopaniach koło Baranowa Sandomierskiego
2. W Sowczycach na opolszczyźnie.

Jednakże w takich przypadkach natychmiastowa pomoc władz oświatowych i samorządowych powoduje, że placówka natychmiast staje na nogi.

Obdarowując dzieci z domu dziecka robi się to tak, że przekazuje się dobra personelowi i on je rozdaje. W domu dziecka wszystko się rozdaje i w efekcie dzieci nie mają poczucia osobistej własności, a jeśli nawet mają, to nie doceniają wartości, bo jej nie znają.

Moja rada: znaleźć nie duży DD, umówić się z dyrekcją i pojechać do dzieci. Znaleźć jakąś okazję, aby osobiście dzieciom to wręczać dając nawet możliwość wyboru.
Będzie to dla nowożeńców wielce pouczająca i przydatna na nowej drodze życia, przygoda.

Podkreśliłem: znaleźć jakąś okazję. Bo to jest ważne. Inaczej dziecko odbierze z rąk wychowawczyni coś, co i tak by dostało wg. rozdzielnika, a inaczej, gdy przyjedzie gość z okazji urodzin np. siedmioletniej Kasi z prezentem dla niej i przy okazji wraz z Kasią obdarowują koleżanki i kolegów.
Rozpisałem się, bo warto czasem zastanowić się nie tylko nad treścią, ale i formą.

Pozdrowienia dla Nowożeńców i ich Rodziców.

[krynia i stan]

[krynia i stan]

[Tadeusz]

Wojtku.
Czy ja napisałem, że pomoc materialna jest nie potrzebna?
Napisałem tylko co jest ważniejsze dla takich dzieci.

Wskazałem również jak warto pomoc materialną przekazywać, aby przy okazji był z tego pożytek poza materialny.

Przepracowałem wiele lat zawodowo z młodzieżą trudną wychowawczo i troszkę się na tym znam, tak mnie się wydaje. Przyznam się Wojtku, że nie rozumiem tego zdania:

[Tadeusz]

O inicjatywie nowożeńców napisałem na poprzedniej stronie:

Piękny początek wspólnej życiowej drogi.
Szlachetność i zwykła ludzka dobroć za młodu, daje żniwa później, w codziennym, znojnym życiu rodzinnym.
Chciałoby się po prostu uścisnąć dłoń. Bez słów.


Potem napisałem o tym co uważam za bardzo ważne i myślę, że nowożeńcy rozumieją istotę problemu.
Cały sens tkwi bowiem w sposobie obdarowywania takich maluchów i chodzi o zadanie sobie trudu zbudowania takiej sytuacji, aby dla dziecka naprawdę było to pozytywnym przeżyciem.
Spójrzmy na tę kupkę przyborów szkolnych. Jakie ona może mieć znaczenie w morzu potrzeb? Ale dla pojedynczego dziecka, jeśli zostanie ono potraktowane indywidualnie, ma.
I tylko o to chodzi.

[Tadeusz]

Wojtusiu

[krynia i stan]

[gino]

[waldi]

[waldi]

OK!!!!!!!!!!!!!!!

[tadek]

Coś w temacie przycichło
Jeśli ktoś ma ciekawe propozycje, to nadal czekamy na podpowiedzi.

[tadek]

Z przekazanych propozycji Państwo Młodzi wybrali trzy kierunki.
1/3 przyborów przekazali osobiście dzieciom z domu dziecka w Ostrzeszowie. Było to niezapomniane przeżycie.
Ponieważ oboje rozpoczęli pierwszą pracę po ukończonych właśnie studiach ( ponad 1000 km od granic Polski) i nie mogą reszty darów przekazać własnoręcznie, poprosiliśmy Tadeusza i Jacka "Bim'a" z Sandomierza, o pomoc.

Tadeusz podjął się osobiście przekazać przybory dzieciom z Domu Dziecka w Otwocku.

Jacek wraz z córką Wiktorią wyszukał w Sandomierzu rodziny wielodzietne, ciężko doświadczone w tegorocznej powodzi, i rozdzieli dary według potrzeb.

Tadziu, Jacku i Wiktorio!

Dziękujemy za pomoc i wielkie serce.

[Tadeusz]

Pragnę pokazać efekty Waszej inicjatywy drodzy Małgosiu i Tomaszu.

Myślę, że wszyscy Koledzy z forum zainteresują się co wynikło z pomysłu Małgosi i Tomka Trzcińskich oraz ich Taty - naszego forumowego tadka.

Zyskaliśmy gromadkę przyjaciół w osobach Pani dyrektor DD - Marzeny Adamczyk Książek, opiekunów i personelu oraz 17-ciorga dzieciaków w wieku od lat 7 do 18.

Nie mogłem spełnić Waszej prośby o zdjęcia, Małgosiu i Tomku, dlatego, że staramy się nie pokazywać zdjęć dzieci z DD w zbliżeniach.

Dziś wpadliśmy na pomysł i umówiliśmy się z p. dyrektor na spotkanie, które dla dzieciaczków będzie ogromną frajdą, a dla nas na pewno nie mniejszą i połączoną z satysfakcją dawania im radości.
Około 15 czerwca ( dokładnie ustalimy to wkrótce) zajedziemy do dzieci kamperkiem. Weźmiemy udział w pikniku przy ognisku, poopowiadamy o podróżach, dzieci pozwiedzają kamperka, a nawet je powożę. Po tym spotkaniu wykonają prace plastyczne na temat ich wizji kamperowych podróży.
Napiszemy o tym do PC i pokażemy najlepsze prace.

Może to będzie początek takich spotkań w innych regionach? Może ukazując nasze hobby oczami tych dzieci mamy szansę ciekawszego promowania kamperingu?

Poznałem wszystkie problemy tej placówki. Zmieniły się warunki w DD w stosunku do tego, co ja pamiętam z czasów, gdy sam kierowałem wielkim Domem Dziecka. Znając potrzeby, będziemy mogli pomagać tej placówce w przyszłości.
Pomoc będzie bardzo przydatna. Dzieci są tu traktowane jak domownicy w rodzinie. Biorą udział we wszystkich czynnościach gospodarczych, łącznie z zajęciami kuchennymi i praniem swych ciuszków. Pralka chodzi na okrągło, być może potrzebna będzie druga. Do kuchni potrzeba troszkę osprzętu.
Wiadomo, że dzieci szybko niszczą obuwie i wyrastają z ubrań. Ot, problemy jak w wielodzietnej rodzinie.
Czy możemy im pomóc? Myślę, że tak. Mamy już w tym troszkę wprawy.
Najbardziej martwią trudności z wysyłaniem dzieci na wakacje. To kosztuje, a ostatnio kiepsko ze środkami finansowymi. Zorientowałem się, że jedna taka nasza aukcja już problem wyjazdów by rozwiązała.

Pragnę gorąco podziękować Wam, Teresko i Tadziu, oraz Małgosi i Tomkowi za Waszą inicjatywę, gorące serducha, a przede wszystkim za to, że jako Wasz wysłannik zdobyłem nowych Przyjaciół.

A może ktoś z Kolegów zechciałby wziąć udział w pikniku z dziećmi i zjechać wraz z nami kamperem? Przydałoby się ich nawet z pięć. Ależ fajnie by było.

Z nadzieją czekam na Wasze deklaracje.

A teraz pokażę kilka zdjęć z naszego DD. Budynek stoi w lesie, w dzielnicy Soplicowo, gdzie wszystkie ulice biorą nazwy od postaci z mickiewiczowskiego 'Pana Tadeusza". To może i przypadek, drogi Tadku, ale tak właśnie jest.

Popatrzmy jak nasze dzieciaczki żyją ( zdjęcia robiłem dziś pod ich nieobecność, były w szkole) i jak pięknie wykorzystują swoje plastyczne talenty, tworząc naprawdę nie powtarzalne dziełka.

---

Dom Dziecka nr 14.jpg

Plik ściągnięto 5032 raz(y) 139,31 KB

Tu dzieci pichcą wraz z opiekunami.jpg

Plik ściągnięto 5032 raz(y) 113,02 KB

Przepierki i prania również wykonują pod opieką.jpg

Plik ściągnięto 5032 raz(y) 108,3 KB

Pokoik maluszków.jpg

Plik ściągnięto 5032 raz(y) 103,14 KB

Sypialnie dzieci starszych.jpg

Plik ściągnięto 5032 raz(y) 121,17 KB

Świetlica z komputerkami.jpg

Plik ściągnięto 5032 raz(y) 137,55 KB

Konie-zawadiaki.jpg

Plik ściągnięto 5032 raz(y) 104,76 KB

Rumak.jpg

Plik ściągnięto 5032 raz(y) 126,74 KB

Stroik częściowo z makaronów.jpg

Plik ściągnięto 5032 raz(y) 155,09 KB

Dziecięce wylepianki.jpg

Plik ściągnięto 5032 raz(y) 125,64 KB

[Tadeusz]

Spójrzmy jeszcze na otoczenie domu.

---

Portrecik psiego drucha.jpg

Plik ściągnięto 5027 raz(y) 87,98 KB

Dziecięce uprawy.jpg

Plik ściągnięto 5027 raz(y) 186,92 KB

W ogródku.jpg

Plik ściągnięto 5027 raz(y) 161,25 KB

U maluszków.jpg

Plik ściągnięto 5027 raz(y) 120,39 KB

[Skorpion]

Wspanial incjatywa