[fraglesi]

Pierwsza zaczęła się drzeć lampka oliwna. Prawdę powiedziawszy odzywała się (gdy się zapala to odzywa się brzęczyk) już parę dni przed wyjazdem. Mechanik przy okazji zmiany oleju, zmienił czujnik. Bez powodzenia. Gdy przyjechałem z reklamacją, wzruszył ramionami i powiedział, że to pewnie elektryka. Coś widać nie styka. On nie da rady, bo prądu się boi.

Wujek Gugiel podpowiedział, że to częsta przypadłość LT-ków, i za bardzo się nie ma czym martwić. Helmuty, najlepsi konstruktorzy samochodów, tudzież czołgów na świecie, dobrze wiedzieli co czynią. Lampka świecąca w sposób ciągły oznacza, że raczej nie powinno się odpalać silnika, bo olej ma wychodne, i może to skończyć się wielkim bubu. Lampka migająca, poparta brzęczykiem oznacza, że powyżej 2000 obrotów nie ma wystarczającego ciśnienia, co też może skończyć się sepuku.

Bardzo często szwankuje czujnik, albo kabelek, albo sterownik w szafie (deska rozdzielcza) a ciśnienie jest, więc mądrzy (zwykle po szkodzie) mieszkańcy kraju nad Wisłą zwierają czujnikowy kabelek do masy, czyli robią coś co germańskim inżynierom nie mieści się w głowach. Czujne ucho kierowcy wyłapie w końcu kiedy silnik pracuje nieprawidłowo, zwłaszcza, że silnik jest w szoferce, jak w Jelczach ogórkach, trzeci pasażer siedzi na nim okrakiem.

Lampka odzywała się rzadko. Zlałem ją i nucąc „W Polskę jedziemy drodzy panowie, w Polskę jedziemy...” ruszyłem na wschód.

Drogi zrobiły się wąskie, podziurawione jak ser szwajcarski. Rosnące na poboczach drzewa były urocze, ale często gęsto oznakowane krzyżami, kwiatami, zniczami. Jechałem powoli (50-60) obserwując z rozbawieniem jak próbują mnie wypierwszyć furki szybkich i wściekłych, przeważnie z rejestracjami zaczynającymi się na literkę W. Kolejni kandydaci do ukrzyżowania.

Czasem wyprzedzałem dawców organów. Zwykle z przodu mamusia z dzidziusiem w przyczepce, potem starszy narybek w hełmach, na końcu tatuś z bagażami. Fanatycy dwóch kółek, dla mnie samobójcy. Fajnie było patrzeć jak próbują utrzymać równowagę gdy mijał ich rozpędzony do stówy tir.

Pies kiwał głową. Woda chlupała w zbiorniku. Basem grzmiały garnki, wtórowały im tenorem talerze i szklanki. Schowany w nawigacyjnym pudle Hołowczyc co pewien czas komenderował – prawy prosty 180 tnij, lewy ostry 90, długa prosta 200 – a ponieważ sunęliśmy jak żółw ociężale, zamykał się co pewien czas w sobie, aż musiałem stukać go w ekranik, aby raczył z łaski swojej podpowiedzieć gdzie teraz.

Oliwna lampka wzmogła wysiłki. - Bzzzz, Bzzzz, Bzzzz – darła się coraz częściej. - Nie będzie Niemiec pluł nam olejem w twarz – pomyślałem i parłem niczym kawalerzysta na tanki. - Halt das Auto! Halt Das Auto! - wyryczała po niemiecku bo język ten znała od dziecka. Udałem, że nie znam mowy wrogów. - Pull up! Pull up! Pull up! – przeszła na angielski. Tak się darła aż obudził się krzyżak, ten z tyłu, na wale. W końcu to była kraina Krzyżaków.

Na początku popiskiwał cichutko. Zupełnie jak wielki mistrz Ulrich von Jungingen, gdy chorągiewny królewskiej chorągwi nadwornej, Mszczuj ze Skrzynna, wbijał w jego serce nagi żelazny miecz, a działo się to roku pańskiego 1410, na Grunwaldowych polach.

- Halt znaci stój thy durrrnhy Polack! - wrzeszczała lampa - pi pi pi pi – wtórował krzyżak. - Cały rok czekałem na urlop! Pół roku bez słońca! Zniosłem mrozy, deszcze, przewaliłem tony śniegu! Dwa miesiące budowałem mój domek na kołach! Nie mam zamiaru marnować tego na co tak czekałem! Więc zamknąć się teraz germańskie nasienia! - wrzasnąłem. - Dobrze mówi! Gazu! Długa prosta 220! - zawtórował mi z pudełka Hołek.

Do Gołdapi wjeżdżaliśmy piszcząc gorzej niż cygański wóz. Ludzie oglądali się na ulicach. Dawali dziwne znaki. - Banzaj! - ryczałem przez okno i dawałem gazu.

Cdn.

[andreas p]

Czekamy na cd

[Ela i Andrzej]

fraglesi

jak znajdziecie czas to prosimy o cd.

[szadok]

fraglesi, jeszcze

[BiG Team]

Czekamy na więcej

[ARCADARKA]

człeku ,ale ty nie ogarnięty jesteś,nie dotykaj klawiatury ,proszę

[donald]

Nie słuchaj sie Dareckiego... pisz bo ciekawie sie zapowiada ta potyczka z niemiecką technologią

[tolo61]

Superowo dawaj dalej.....

[GOSIAARCADARKA]

No naprawdę litości, Darecki spi, a ja czekam na ciąg dalszy.
Super pisanie

[GOSIAARCADARKA]

Darecki czeka na ciąg dalszy, a historia się urywa w tak ważnym momencie.

[fraglesi]

Teraz przerwa na reklamy

Bardzo mi przyjemnie, że podoba się wam moja relacja, w oczekiwaniu na ciąg dalszy zapraszam do lektury innych moich tekstów na moim blogu http://fraglesi.eu

Ruszam do pisania ciągu dalszego z którego dowiecie się między innymi jak to żółwik taplał się w błocie....

[Elwood]

Mam nadzieję, że to będzie powieść - fantastycznie się czyta - humor pierwsza klasa - niecierpliwie czekam na ciąg dalszy. Zebyś nie musiał odchodzić od pisania stawiam Ci piwko

[fraglesi]

Hołek pomógł trafić na położone nad jeziorem pole namiotowe w Gołdapi.
- Może być? - spytałem towarzystwo, tzn. zbolałego żółwia, psa kiwającego głową, Hołka i to skrzypiące germańskie nasienie. Pies kiwający głową pokiwał głową. Hołek nie odpowiedział nic bo już pożegnał się (Jesteś u celu, prowadził cię Krzysztof Hołowczyc, pozdrawiam) i poszedł spać w swoim pudełku. Krzyżak wypiszczał coś po niemiecku co zabrzmiało jak „lek miś am Arsz!”. Może ktoś wie co to znaczy?

Zrobiłem sobie coś do jedzenia. Obok trwała w najlepsze impreza. Brzdąkały gitarki, dzwoniły szklanice, latały butelki. Stale powtarzali refren „idzie jesień i nie ma to rady”. Niedoczekanie ich! Poszedłem zwizytować kible. Późny Gierek, wczesny Jaruzel. Poczytałem książkę i ukołysany przez Żółwika zapadłem się w objęcia Morfeusza.

,,Weź niebieską pigułkę, a historia się skończy, obudzisz się i uwierzysz we wszystko, w co zechcesz. Weź czerwoną pigułkę, a pokażę ci, dokąd prowadzi królicza nora.'' - powiedział Morfeusz w moim śnie. Niebieska oznaczałaby koniec urlopu. – Czerwoną poproszę – wymamrotałem sennie. - I bardzo dobrze, bardzo dobrze – powiedział Morfeusz – Tego będziemy się trzymać, a w nagrodę przyśni ci się Indianka na koniu.

Następnego dnia skoro świt obnażyłem silniczek. W LT-lach dostęp jest dość łatwy, i za to lubią go mechanicy. Wystarczy wyjąć trochę ciężkawą osłonę i hulaj dusza (Halo! Czy jedzie z nami jakiś mechanik?) Zakasałem rękawy, na czoło założyłem czołówkę, zlokalizowałem czujniki. Wprawnym ruchem obnażyłem ten wymieniony. Srajtaśmą otarłem olej (sru sru) Odsunąłem jakąś rurkę (trach) i dostałem się do drugiego czujnika.

- Yes! Yes! Yes! - wykrzyknąłem jak pewien krzywousty premier, który pokochał Isabell. Okazało się, że kabelek zlazł z czujnika i dyndał smyrając go co pewien czas, pobudzając tym samym do wydawania fikuśnych odgłosów.

Gdy myłem ręce, przypałętał się kierownik pola namiotowego. Spojrzał na me dłonie, usmarowane olejem po łokcie, i spytał się co się stało. Opowiedziałem. Papierosa wyjął, zaciągnął się – a na czym kurna normalnie jeździsz? Bo ja parę lat kurna toczyłem się starem, a wcześniej na jelczu.
Spytałem go o jakiegoś dobrego mechanika od ciężarowych. Wyjaśnił i kazał powołać się na strzelca z ośrodka sportu.

Spakowałem żółwia i nie budząc Hołka potoczyłem ciągnąć protestującego Ulricha. To była stacja diagnostyczna. - Nie pomogę, ludzi na urlopie mam - odpowiedział kierownik – Niech pan spróbuje na Piaskowej.

Obudziłem Hołka i kazałem się prowadzić na Piaskową. Tam, mimo że szlochałem im w rękawy, powiedzieli, że nie dadzą rady bo mają pilne robótki na podnośnikach, dali następne namiary. Następne namiary w ogóle nie chciały spojrzeć. Jakiś gość polecił innego dwie przecznice dalej.

Ten inny gdy mnie zobaczył wykrzyknął - nie wiem, nie znam się, nie orientuję się, zarobiony jestem!
- Błagam! - padłem na kolanach gotów stopy jego całować.
- Panie! Sam jestem a poza tym zbiornik pier* i 400 litrów wody muszę z kanału wypompować.
- Ja Panu tą wodę wypompuje – zaoferowałem się patrząc błagalnie mu w oczy.
- Nie, nie, tam dalej po lewej, zajedź Pan, oni mają więcej ludzi.
Co miałem zrobić? Poturlałem się tracąc nadzieję. Czekało mnie spędzenie pozostałej połowy życia w uroczym mieście Gołdapi. - W zimie może być ciężko, będę musiał załatwić przyłącze z elektrowni – pomyślałem.

Tam dalej po lewej wyszedł do mnie wąski gość. Pochlipując opowiedziałem mu swą historię.
- Pan czeka – dał mi nadzieje. Pokornie czekałem. Po godzinie wrócił z kolegą który odbył ze mną rundkę. - Pewnie krzyżak – rzucił kolega. Wąski wśliznął się pod auto. Nie wiem jak to zrobił bo tam jest może ze dwadzieścia centymetrów. Coś tam grzebał, kazał ruszać autem lekko w tył i przód. Wypełzł.
- Na 99% krzyżak – splunął. - Zaciera się kurna, ale my nic z tym nie zrobimy, trzeba do regeneracji zawieźć. Jakieś pięć dni.
Zabrzmiało jak wyrok.
- Co czynić? Co czynić? - osłabły opadłem na podsunięte szybko przez kolegę wąskiego – plastikowe krzesło. - Jest gdzie spać he he – zarechotali.
- Dam radę dotoczyć się do Gdańska? - spytałem. - Wytrzyma?
- Tego nie wie nikt – odparł wąski – może da a może nie da. Wał się urwie...
- I może nawet auto przewrócić, nie? - wtrącił kolega wąskiego.
- Eee, nie, za ciężkie – uspokoił Wąski.

Postanowiłem jechać dalej. Jeszcze parę kilometrów na wschód, a potem powolutku wracać. Nawet nie spodziewałem co mnie spotka nad Śniadrwami.

[Aulos]

Super! Pisz dalej

[krzysztofCz]

Obiecuję, będziemy płacić abonament ... tylko nie rób przerw na reklamy