[STRUSIE]

Pies czy anioł ?

Listopad to dobry czas na wspomnienie lata .
Opowiem więc przygodę jaką przeżyliśmy podczas naszej podróży do Rumuni .
Jedziemy więc na tak zwaną swobodną włóczęgę - jak to nazwał bodajże Tadeusz .
Taka swobodna włóczęga właśnie , ma zalety i wady . Wady to ( w moim przypadku )słabo przygotowana trasa - ominołem kilka
ciekawych turystycznie miejsc . A zalety to nieoczekiwane przygody .
Czy naszą przygodę mogę zaliczyć do atrakcji ? .....no nie wiem , ale posłuchajcie .
Jechaliśmy naszym Masterkiem - to znaczy ja i moja towarzyszka podróży ,z okolic miasta Cluj Napoka na północ przez krainę
Transylwania
Oczywiście jechaliśmy drogami drugo i trzeciorzędnymi obserwójąc okolice i przyglądając się ludziom , domom , ogrodom
i co tam jeszcze nasza ciekawość chciała zobaczyć .
Tu trzeba powiedzieć że Rumunia oglądana ta wiejska - daleko od drogi , jest nawet całkiem egzotyczna .
Domy bardziej kolorowe , charakterystyczne zdobienia - dachy niebanalne , ładne , obróbki , wycinanki .
To wszystko wypracowane , a jednak podniszczone - stare . W każdym prawie ogródku , drób przydomowy . Wydziobana ostatnia
trawka .
Widać ludziom tu się nie przelewa .
Jeszcze bardziej egzotyczni są cyganie . Mieszkają przeważnie na końcu wsi . Ich domy - a właściwie domki są tak biedne
że już biedniej nie można sobie wyobrazić . Dzieciaki cygańskie - co daje się zauważyć , nie są myte , ale i nieczesane .
Na ich głowach to przeważnie zfilcowany kołtun .
Wierzcie - nie przesadzam .
Tyle spostrzeżeń .
A więc jedziemy , jedziemy , a jak się zmęczymy i zgłodniejemy to szukamy fajnego miejsca na postój .
Takie miejsce to musi być najlepiej gdzieś przy lesie , przy jakiejś wodzie , z widokiem na góry , z szeroką perspektywą .
Szukamy takiego osłoniętego od drogi , oddalonego aby słyszeć odgłosy przyrody , a nie samochodów .

Było już trochę po południu i postanowiliśmy znależć miejsce na odpoczynek .
W zamiarze było również ugotowanie obiadu .
Takie miejsce - fajne , wyszukałem zjeżdżając z drogi daleko za wsią .
Polna droga kręciła wśród łanów kukurydzy i czegoś tam jeszcze ( nie pamiętam )
Dojechałem do niedużej rzeki i przejechałem ją brodem . Trochę było stracha , ale co tam i udało się
Warto było przeprawić się , bo miejsce rzeczywiście ładne
Dookoła łąki , za nami zarośla i drzewa nadrzeczne , a przed nami perspektywa gór .
Tu sobie pobędziemy trochę .
Wciągam stolik i fotele , czajnik z wodą na gaz .
Godzinę wcześniej w sklepie kupiłem żeberka na obiad .
Poprosiłem panią w sklepie o dwa paski , ale były bardzo długie i jeden by wystarczył .
Pani wrzuciła na wagę , a je już nie chciałem zmieniać zamówienia , bo to i język trudny ten Rumuński .
Tak więc miałem tych żeberek sporą porcję . Jak się okazało miało to swoje dobre znaczenie dla póżniejszych wydarzeń .
C.D.N

[STRUSIE]

Transylwania

---

DSCN0069.JPG

Plik ściągnięto 175 raz(y) 172,73 KB

DSCN0071.JPG domki cyganów

Plik ściągnięto 183 raz(y) 175,17 KB

DSCN0073.JPG

Plik ściągnięto 184 raz(y) 188,48 KB

DSCN0078.JPG kościół

Plik ściągnięto 173 raz(y) 185,81 KB

[Bim]

[STRUSIE]

Napisałem co dalej , to i wklejam .
Przerwa bo idę do sklepu , zaraz zamkną , a mnie w gardle zaschło

Ciepłe popołudnie na łące u podnóża gór gdzieś w Transylwani .
Patrzę na góry ,przemierzam wzrokiem po skałach , szczytach i zieleni łąk czyli hal .
W oddali widzę kropki pasących się owiec . Widzę też pasterza - jest jak kreska , bo odległość to jakieś trzy może więcej
kilometrów .
Słychać dzwonki owiec , ale jest tak daleko że trzeba się wsłuchiwać .
Zabraliśmy się za obiad , żeberka na patelnie a następnie do gara .
Wyprodukowaliśmy całe metry sześcienne smakowitego zapachu .
I właśnie ten zapach musiał wyłapać pies pasterski - choć to przecież kilometry ....niesamowite .
Zobaczyliśmy go jak biegnie polną drogą z gór .
To był duży kudłaty pies , jakaś nieznana mi rasa bo oczy zakrywała mu skołtuniona sierść .
W Polsce widuję takie ale małe . Ten był duży i kiedy podszedł bliżej na wszelki wypadek byliśmy przy drzwiach samochodu .
Przez chwilę badaliśmy nasze reakcje , my i pies .
Nasz przybysz pociągnął znacząco nosem i zaczoł machać ogonem .
No to lody przełamane - wiemy o co chodzi .
Pies był chudy można powiedzieć zamorzony . Tak jest na Bałkanach , na całym połudziu .
To hańba , psy traktowane są tam jak rzecz . Litość bierze patrząc , poszedł bym i nakopał temu pastuchowi .
Na szczęście mamy dużo żeberek i chleba , akurat mam taki wielki bułowaty .
Jemy obiad , a z nami pies .
Po objedzie mała sjesta , my na leżaczkach , parę metrów od nas pies z pełnym brzuszkiem - leży , mordka na łapach i patrzy
na nas .
Może czeka na deser , ale na deser był arbuz . Arbuz wielki wydrążony posłużył za miskę z wodą dla gościa .
Byłem właśnie w samochodzie kiedy usłuszałem grożne ujadanie psa ...
C.D.N

[STRUSIE]

Dwóch mężczyzn wyszło z łanu kukurydzy i chcieli przejść przez rzekę . Jeden był już w połowie ale się wrócił kiedy
nasz obrońca z najeżoną sierścią wyszczerzył na nich kły .
Ja zaalarmowany szczekaniem wyszedłem ż kampera i nie wiele zobaczyłem , a moja towarzyszka podróży opalała się na leżaku
i zobaczyla tylko plecy nieproszonych gości .
Sytuacja była tak niespodziewana że nie wiedzieliśmy co o tym myśleć .
Co ciekawe " nasz " obcy pies zachował się jak nasz . My byliśmy swoi , a oni byli obcy
Nie mineło piętnaście minut kiedy przez bród na rzece przsejechał terenowy samochód .
Wyskoczył na brzeg i popędzić chciał drogą na wprost . Kierowca zobaczył nas i na skróty przez łąkę całym gazem za
chwilę byli już przy nas .
W samochodzie było dwóch mundurowych . Ten z prawej mówił coś szybko , pytał . Ja nie rozumię odpowiadam po Polsku .
Chwila konsternacji , patrzą to na nas , to na naszego kamperka , wreszcie kapitano rzuca do kierowcy - ruszaj ( po Rumuńsku)
Pognali drogą i już zniknęli za zakrętem .
Stoimy , myślimy , nasze mózgi przerabiają informacje - analizują . Patrzymy na psa może on coś wie ?
Chyba jednak nie wie
Nagle ....załapałem , kapitano powtarzał - person ....person .
Już wiem , on nas pytał czy nie widzieliśmy tu jakichś ludzi . Person , to słowo z wielu języków .
Wszystko zaczyna układać się w sensowną całość .
Mundurowi poszukiwali tych naszych nieproszonych gości .
Patrzymy na siebie miny nam zrzedły . Wyobrażnia podsuwa różne warianty wydarzeń .
Co by było gdyby goście z za rzeki przeszli do nas ?

Objad zjedzony , czas w drogę .
Chowam fotele i stolik , krzątamy się do odjazdu . Patrzę na psa .....ale psa nie ma , zniknął jak duch .
Patrzę na góry , na hali kropki owiec . Wsłuchuję się w słabiutki dżwięk dzwonków . Wydaje mi się że słyszę szczekanie psa
Tak to nasz anioł pozdrawia nas - szczęsliwej podróży .

[WODNIK]

Czytałem tę opowieść jak kryminał. Za opowiadanko leci
Na to Twoje pytanie nie ma chyba jednoznacznej odpowiedzi, chociaż mówi się
że dobry uczynek wobec innych, może się zwrócić z nawiązką.
Pozdrawiam i napisz jeszcze coś o Rumuni.

[pp]

czyta się jak horror! świetne!
chciało by się więcej ale ale Kolega jest chyba innego zdania?! )))

[Tadeusz]

Fajnie opowiedziany epizodzik z morałem.
Brawo, Andrzeju.

[Aulos]

Sympatyczna opowieść, chociaż finał mógł być mało przyjemny

[MILUŚ]

[darboch]

andrzej, gratulacje za opis a ja osobiście proszę o więcej zdjęć

[MILUŚ]

[STRUSIE]

Dziękuję za uznanie
Myślę że nie tylko ja miałem przygody podczas kamperowania
Zachęcam innych do opisywania ciekawych przygód .
Piszcie co wam się przydarzyło w podróży .
Na pewno coś się znajdzie w pamięci .
Pozdrawiam .
Niestety co do zdjęć z Rumuni , to słabo bo fotografowałem w większości komórką i to wszystko padło

[Kotek]

Fajnie opowiedziana historia, rzeczywiście czytało się z zapartym tchem.

[zibikruk]

Andrzej, ładnie opisane.
Sięgnij pamięcią i napisz coś więcej o Rumunii.