[jarko_66]

Ela za relację . Dzięki Tobie prawie tam byłem . W realu stawiam w piątek. Do zobaczenia

[SalutElla]

Odsłona szósta- „ …a ja przecież POLKA jestem”

Nie był to jednak koniec wzruszeń tego dnia, bowiem czekały nas następne. Ze Starych Wasiliszek pojechaliśmy do Bohatyrowicz, w których są dwa miejsca opisane w powieści Orzeszkowej „Nad Niemnem” – grób Jana i Cecylii oraz Mogiła Powstańców z 1863r. Dojazd do Bohatyrowicz prowadzi w pewnym momencie pomniejszymi drogami i w dwóch miejscach znajdują się drewniane figury wskazujące kierunek. Minęliśmy drugą figurę i dotarliśmy do drogowskazu z napisem cyrylicą „Bohatyrowicze 0,4”. Skręciliśmy w polną drogę, na końcu której widać było jakieś zabudowania, ale jak tu znaleźć las i polanę z tymi mogiłami. Podjechaliśmy bliżej i tam na drodze stała starsza Pani. Zatrzymaliśmy się i na pytanie o Mogiłę Powstańców powiedziała, że nas poprowadzi tylko żebyśmy zabrali ją do samochodu. Oczywiście uczyniliśmy to i tak dojechaliśmy do małej łąki przez jedną z chat w pobliskich Miniewiczach, a dalej poszliśmy pieszo przez las za naszą przewodniczką. I tam na małym wzgórzu stał krzyż i kamień, przed nim paliły się znicze i były dwie polskie flagi wbite w ziemię – to Mogiła Powstańców Styczniowych. My też mieliśmy flagę oraz 4 świeczki, które – trochę autorytarnie kazałam naszej młodzieży zapalić za pamięć poległych. Wtedy Pani zaproponowała abyśmy wspólnie odmówili „Anioł Pański” i dodała: „Ja poprowadzę”. Chwila, w której staliśmy w tym lesie nad tą Mogiłą i modliliśmy się była czymś, czego nie jestem w stanie opisać.

Następnie pojechaliśmy kamperami z powrotem do Bohatyrowicz – na drugi skraj wsi, skąd Pani zaprowadziła nas na grób Jana i Cecylii. Nie mieliśmy już świeczek, ale mieliśmy czerwony breloczek z orłem i napisem „Polska”, który zawiesiliśmy na krzyżu. Tam zrobiliśmy sobie z Panią pamiątkowe zdjęcie.

A kim Ona jest ? Na zadane przeze mnie pytanie: „ Jak Pani ma na imię ?” – odparła: „Jestem Teresa Bohatyrowicz”.
Moje następne pytanie było raczej retoryczne i brzmiało: „To Pani tu się urodziła i mieszka ?” I jej odpowiedź: „ Tak, przeżyłam tu bolszewików, przeżyłam hitlerowców, teraz mi mówią, że tu jest Białoruś, a ja przecież POLKA jestem”. I co odpowiedzieć na takie słowa – że ja też Polka jestem. No jestem, ale moje „bycie” i jej „bycie” Polką ma – moim zdaniem, trochę nieporównywalne znaczenie.
I tak dzięki Pani Markiewicz i Pani Bohatyrowicz nasze spotkania z polską historią nabrały rzeczywistego, ale jakże przejmującego i nie dającego się zapomnieć doświadczenia. Takie jest moje odczucie, ale jestem pewna, że moich współtowarzyszy podróży również.

cdn.

---

DSC_0714.JPG Drewniana figura przy drodze

Plik ściągnięto 22 raz(y) 77,33 KB

DSC_0721.JPG Pani Bohatyrowicz prowadzi nas do Mogiły

Plik ściągnięto 30 raz(y) 115,2 KB

DSC_0722.JPG Mogiła Powstańców Styczniowych

Plik ściągnięto 24 raz(y) 132,63 KB

DSC_0723.JPG Polskie flagi w hołdzie Powstańcom

Plik ściągnięto 27 raz(y) 119,92 KB

DSC_0725.JPG Zaduma

Plik ściągnięto 27 raz(y) 134,16 KB

DSC_0727.JPG Nad Niemnem

Plik ściągnięto 19 raz(y) 79,83 KB

DSC_0735.JPG Grób Jana i Cecylii

Plik ściągnięto 25 raz(y) 149,62 KB

DSC_0736.JPG Zawieszamy breloczek

Plik ściągnięto 27 raz(y) 97,77 KB

DSC_0740.JPG Pamiątkowe zdjęcie z Panią Teresą Bohatyrowicz

Plik ściągnięto 34 raz(y) 134,17 KB

DSC_0743.JPG Nasza karawana na drodze w Bohatyrowiczach

Plik ściągnięto 22 raz(y) 94,87 KB

[Wojciechu]

.. zdjęcie Józka z breloczkiem bardzo, bardzo - gdzieś tam na Białorusi, polski podróżnik na grobie Naszych, wiesza Polskiego Orła.

Zdjęcie karawany - ciekawe. Jak byście jechali na jakiejś obcej planecie

[SalutElla]

Podsumowanie

Trudno jest po ostatniej emocjonalnej części relacji napisać podsumowanie.
Będzie więc tak:

W pewnym momencie naszej podróży Jędrek (Struś) filozoficznie stwierdził:
- Ile ja z wami przeżyłem !
na co my zgodnym chórem:
- Strusiu, a ile jeszcze z nami przeżyjesz !

Pięć kamperów, dziesięć dorosłych osób, czworo młodzieży i jeden pies (w zasadzie to suka), a do tego intensywność trasy i wrażeń – to mogło być ryzykowne, ale się udało. Dziękuję Wam współzałoganci za wspólne przeżycia i liczę na jakąś powtórkę w przyszłości (bo obiecaliśmy Strusiowi). Dodatkowo dziękuję Asi, Jurkowi i mojemu mężowi za zdjęcia, które uzupełniły tę relację.

W wątku dotyczącym zlotu w Mińsku jest wiele podziękowań dla organizatorów i dla Wujka Michała. Nie będę się więc powtarzać, ale – Wujku Michale wiem, że to czytasz – dziękujemy Ci za sympatię, życzliwość, opiekę.
Mamy nadzieję, że to nasze pierwsze spotkanie nie było ostatnim. A na dowód naszej do Ciebie sympatii – zdjęcie Twojego Fan Clubu.

---

DSC_0202.JPG Damski Fan Club Wujka Michałą

Plik ściągnięto 40 raz(y) 115,84 KB

[Kotek]

Elcia, za moc wzruszeń, za odwiedziny w Bohatyrowiczach, to całą cysternę piwa powinnam Ci przesłać, ale niech będzie chociaż to
Dzięki

[SalutElla]

Danusiu
Bardzo dziękuję, ale cysterny piwa to nawet jak by się Salut podłączył to chyba byśmy nie dali rady. Cieszę się, że wzruszenia, których tam doświadczyliśmy stały się dzięki tej relacji Twoim udziałem. Szkoda, że nie było Was tam z nami.

[jerry Gdansk]

Elu
Z wielka przyjemnością i wzruszeniem przeczytałem Twoją relacje z wojaży po Białorusi po której i my już drugi rok podróżujemy, a Bóg da to i w przyszłym roku pojedziemy. Pozdrawiam całą Waszą grupę ludzi którzy emanują pozytywną energią. Jak na Zlotach są Mazowszanie to jest wesoło, przez Waszą otwartość i serdeczność jaka okazujecie innym. Tak trzymać, oczywiście piwko postawie w realu bo mam nadzieje, ze spotkamy się w Jastarni.

[slawwoj]

A Salut to tak sie zasłużył że jego imieniem kino zostało nazwane

---

DSC_0442.jpg

Plik ściągnięto 4687 raz(y) 91,08 KB

[JaWa]

Poszło piwko za relacje. Jak dotąd szliśmy po swoich tropach

[SalutElla]

[Kotek]

[slawwoj]

[Kotek]

Ba! Fachowiec!

[dominicc]

[Tadeusz]

Elu i Józiu, brakuje słów na opisanie wrażeń przyczytaniu Wasze relacji i oglądaniu zdjęć. To jest bardzo wysoka półka.

Moja wdzięćzność nie ma granic i te parę piw to żadna zapłatam ale co się odwlecze...

Dziękuję, dziękuję, dziękuję...