[WiesławK]

Do Białogóry przyjechaliśmy na początku sierpnia 1980r. Zaopatrzenie mieliśmy w znacznym stopniu przywiezione z domu. Na miejscu dokonywaliśmy zakupów pieczywa ewentualnie masła i mleka. Czasami wyruszaliśmy do większych wiosek w poszukiwaniu cywilizacji. W sąsiedniej Krokowej odkryliśmy ruiny pałacu dawnego właściciela sprzed wojny von Krockowa. Nigdzie nie było smażalni, lodów, dyskotek i straganów z chińszczyzną. Ruch był niewielki, tłumów nie było , a idąc plażą w kierunku Dębek można było nie widzieć innych plażowiczów. Tam też po raz pierwszy zetknęliśmy się z plażą naturystyczną. Było to jeszcze przed epoką nieformalnego hymnu polskich naturystów „Chałupy Welcome to” Zbigniewa Wodeckiego (powstał dopiero w 1986r.) Czas szybko mijał na plaży i na kempingu. Nie było jeszcze epoki grila i paliliśmy ogniska. Jedynie z kiełbasą czasami był kłopot , ale i to udawało się zdobyć. W połowie miesiąca trzeba było wracać do domu. Jeszcze w Dębkach udało się zatankować nasze maluchy i ruszyliśmy do Trójmiasta. Nic specjalnego nie rzuciło się nam w oczy. Dopiero po przyjeździe do domu po wysłuchaniu Dziennika Telewizyjnego dowiedzieliśmy się , że w Stoczni Gdańskiej jest strajk a dziś prominentni ludzie śpią na styropianie. Ale to już temat na inne forum…

[Tadeusz]

Wiesiu, stawiam piwo i proszę, dziel się z nami nadal wspomnieniami sprzed lat.

[janus]

No i okazuje się, że nie jesteś sam ze swoja pasją do opisywanych stron. My pierwszy raz właśnie w Dębkach byliśmy w 1984 i .... jesteśmy juz tam corocznie
Czytając Twoje słowa widzę obrazy, których nie da się już uświadczyć w tych rejonach, a szkoda
Aha, i oczywiście pierwsze podróże to też maluszki i namioty (Polnam 4 LUX!), ale już z przyczepkami bagażowymi.


za przywrócenie wspomnień

[WiesławK]

Minęły czasy pierwszej Solidarności, potem stan wojenny. W tym czasie zaczęła się nasza mała stabilizacja. Kupiliśmy pierwszy w życiu samochód – 12letniego Trabanta. Oczywiście wybraliśmy się nim na wakacje do Białogóry. Tym razem już tylko we dwoje. I cały bagaż udało się zmieścić w bagażniku. To była największa przewaga Trabanta nad Maluchem. Oczywiście nie odbyło się bez przygód. W połowie drogi coś zaczęło stukać w okolicach nóg małżonki po przekroczeniu zawrotnej prędkości 80 km/godz. Po zwolnieniu przestało. Po kilkunastu kilometrach stukało już przy 70 , a za chwilę przy sześćdziesiątce. Intensywny proces myślowy nie przyniósł rozwiązania. Oględziny półosi i przegubów też nie wskazywały na awarię. Ponieważ nadeszła noc – zatrzymaliśmy się w sadzie na nocleg. Fotele w trabancie dało się położyć i przyjąć pozycję wyprostną jeśli się miało 160 cm długości jak moja lepsza połowa. Przy moim wzroście było to dosyć iluzoryczne. Przy braku snu mogłem oddać się myśleniu. I wymyśliłem. Przed wyjazdem wszystkie koła dałem do bieżnikowania. Wewnętrzny płat bieżnika odkleił się i naciągał na skutek sił odśrodkowych. Przyczynę stukania już miałem. Teraz trzeba było znaleźć koło zapasowe. Rano udaliśmy się do Polmozbytu w Toruniu. Tam opon do Trabanta nie mieli i poradzili jazdę do Bydgoszczy. Tam oczywiście też nie było opon. Może w Gdańsku. Też pudło. Nie pozostało nic innego jak liczyć że nie będzie gwoździa ani innej awarii ogumienia. Na wszelki wypadek ruszyliśmy się trabantem tylko raz w ciągu 2 tygodni. A wszystko za sprawą cukru. Jak starsi pamiętają cukier był towarem deficytowym w socjalizmie i wydzielanym na kartki. Dostawa cukru do Białogóry następowała raz w tygodniu, ale wcześniej trzeba było się zapisać na dostawę. My tego nie zrobiliśmy i trzeba było jechać na zakupy do Lęborka. Na całe szczęście opony wytrzymały i szczęśliwie wróciliśmy do domu już bez przygód. Opony do trabanta przyszły do Polmozbytu w Katowicach we wrześniu.
Kolejny wyjazd do Białogóry, a właściwie dwa następne były w okresie kartek na paliwo. PKP które w tym czasie było całkiem sprawnym przedsiębiorstwem (W PRZECIWIEŃSTWIE DO DZISIEJSZYCH SPÓŁEK KOLEJOWYCH) postanowiło umożliwić dojazd nad morze z samochodem i uruchomiło tzw autokuszetki. W naszym przypadku wyglądało to następująco- podjeżdżaliśmy na stację towarową w Katowicach, tam samochody były ładowane na specjalne lawety do przewozu aut, a pasażerowie mieli do dyspozycji miejsca w kuszetkach. Taki specjalny pociąg wyjeżdżał z Katowic około 21-ej by około 8-mej rano być w Gdyni. Drugi pociąg jechał z Katowic do Trzebiatowa i dowoził wczasowiczów na zachodnie wybrzeże. Dzisiejsze spółki kolejowe nigdy nie wpadłyby na podobny pomysł, a jeśli już to kosztowałoby to majątek , albo nawet i dwa. A wtedy taki wyjazd był niewiele droższy niż przejazd samochodem. Zrobiliśmy tę trasę dwa lata pod rząd. Byliśmy na wakacjach nad morzem i za każdym razem przejechaliśmy po 500 km. W czasach kartek na benzynę…

[Socale]

[łoś]

Ciekawy temat i ciekawe opowieści. Muszę to przemyśleć.

[WiesławK]

A jednak Socale , przeszkadzało im to bardzo i postanowili to naprawic, I jak to się zwykle dzieje zamiast poprawy udalo im sie spie..... , Za to poprawiaczom indywidualnie bardzo zapewne się poprawiło. Ale to temat na inne forum.

[WiesławK]

W latach osiemdziesiątych następowała nasza mała stabilizacja. Pojawiły się dzieci , maluch i namiot stawały się mało komfortowe. Pewnego roku przyjaciel dostał wiadomość , że znajomi jego znajomych mieszkający pod Poznaniem mają na sprzedaż małą przyczepę kempingową, w sam raz do holowania przez malucha. Okazało się , że to jedna z pierwszych polskich przyczep czyli Romi 23. Przyczepa była z przełomu lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych. W środku można było rozłożyć jedno legowisko o wymiarach 2x2m, był schowek na ubrania ( szafa ?) oraz kuchenka dwupalnikowa wysuwana na zewnątrz. Zdecydowaliśmy się pojechać po nią. Wyprawa była połączona z noclegiem u jego znajomych. Przyczepa okazała się całkiem dobra, nie zniszczona, jedynie przedsionek nie za bardzo nadawał się do użytku. Postanowiliśmy ją kupić, a właściwie kupił ją przyjaciel jako że był informatykiem na kopalni i w związku z tym jego mała stabilizacja była większa. Założenie było takie że przyczepę będziemy eksploatować wspólnie, na zmiany. Chwilowo problemem był transport. Zapieliśmy przyczepkę na hak do malucha i ruszyliśmy w kierunku Śląska. Maluch był pusty, przyczepa również, a każdy z nas był o 25 kg młodszy, więc mieliśmy nadzieje na dobrą podróż. Faktycznie na terenie Wielkopolski udawało się malucha rozpędzić do 70 km/h na czwartym biegu. Sytuacja pogarszyła się gdy pojawiły się pagórki. Konieczna była redukcja do niższych przełożeń. Za to z górki maluch ożywał i chciał jechać prędzej. W pewnym momencie przyczepa zaczęła mi wężykować. Mądry doświadczeniem wyniesionym z lektury artykułów w tygodniku MOTOR wiedziałem że najlepszym wyjściem jest wyciągnięcie jej z tego wężykowania przez przyspieszenie. Było to jednak nie wykonalne. Pozostało zduszenie przez hamowanie. A jakie były hamulce w pierwszych wersjach maluchow to pamiętają jedynie najstarsi z nas. W trakcie hamowania przyczepa przestawiła malucha, na cale szczęście wtedy drogi bywały puste i nikomu nasze manewry nie przeszkodziły. Udało się opanować sytuację i wyciągnęliśmy wnioski- z Gorki nie pozwalac maluchowi na wyrywanie się do przodu i nie przekraczać siedemdziesiątki. Po kilku godzinach dotarliśmy do domu Przyjaciela. Była wielka radocha, jego trójka dzieci już się umawiała na nocleg w nowym domku. Przyczepa stanęła w ogródku ich Dziadków i miała czekać na wakacje. Została wyczyszczona, dostała nowe firanki i zaslonki, podłączona została butla gazowa i tylko sprawa holownika była w zawieszeniu. Maluch do tego się nie nadawał, zwłaszcza z trójką dzieci na pokładzie. Postanowiliśmy rozwiązać to na zasadzie wspólnoty. Ja mogłem pożyczyć od Ojca Fiata 125p z hakiem i zajechać z przyczepką nad morze. Przyjaciel po 2 tygodniach miał dojechać ze swoją rodzinką maluchem na kolejne 2 tygodnie. Pozostawał tylko powrót. Udało się namówić jeszcze jedną rodzinę z dużym fiatem na wyjazd nad morze. Musieli jedynie zamontować hak. Tak więc kwestia wakacji została rozwiązana. My pożyczyliśmy od Ojca dużego Fiata, zapakowaliśmy naszych chłopaków ( sześciolatek i roczniak) do samochodu a do przyczepki trafił kojec dla malucha i wszystkie nasze rzeczy. Na dach poszły trzy rowery. Tak obładowani pojechaliśmy do Białogóry. A młodszym trzeba powiedzieć, że w tym czasie nie było pampersów, gotowych zupek dla dzieciaczków i innych udogodnień, które dzisiaj powodują że posiadanie malutkiego dzicka jest bardzo kosztowne i zajmuje dużo przestrzeni w samochodzie.
Znajomi w Białogórze śmiali się z Małżonki, że jest szopem praczem, gdyż codziennie trzeba było robić ręczne pranie w miednicy. Zupki były codziennie gotowane na gazie i przecierane na siteczku tak by dzieciak nie był głodny. Za to bardzo przydatny był kojec w którym mały się bawił i spał w ciągu dnia.A w nocy wszyscy mieściliśmy się w przyczepce. Na całe szczęście pogoda była słoneczna i nie musieliśmy w niej spędzać całych dni, jedynie noce. Po 2 tygodniach przyjechali Przyjaciele ze swoją trójką i nastąpiła wymiana mieszkańców w przyczepce. My już bez obciążenia wróciliśmy do domu. Podobna akcja miała miejsce 2 razy, z tym że kolejne wakacje spędzaliśmy w Lubiatowie, zamiast w Białogórze. Z tego okresu pochodzi jedyne zdjęcie przyczepki Romi 23

---

1991.07. Lubiatowo 001.jpg

Plik ściągnięto 165 raz(y) 151,23 KB

[Notker]

Dobry temat. Ja opisze pokrotce wyprawe do Bulgarii w roku 1984 ktora odbylem ze swoimi rodzicami i rodzenstwem. Pojazdem byla Skoda, zapomnialem jaki to byl model, ale mial takie charakterystyczne kieszenie chlodzace z tylu po bokach. Skoda byla po generalnym remoncie silnika a wiec tato nie jechal szybciej niz 80km/h cala droge! Pierwsza czesc wyprawy przez Czechoslowacje byla nudna, choc pamietam paranoje celnikow i WOP szukajacych w bagazach rozkladanych na wielkich stolach chyba samego swietego Gralla:) Do mnie, 9 letniego dzieciaka przyczepila sie nawet polska celniczka niedowierzajac, ze dziwny przedmiot jaki znalazla w mojej torbie to zwykly element mikroskopu ktory uzywalem zamiast lupy Ciekawie robilo sie od przejscia granicznego Rajka z Wegrami. Byla tam restauracja w ktorej podawali niesamowicie smaczna i ostra zupe gulaszowa z fasola,juz po stronie juz wegierskiej. Kolejka tirow pod granica w tamtych czasach przypominala tabor cyganski, bo kierowcy byli wasaci i opaleni na czarnoi siedzieli w cieniu swoich pojazdow jedzac wielkie arbuzy, bedace rownie egzotyczne wtedy dla mnie co banany i ananasy. Papryka zreszta tez byla egzotycznym warzywem wtedy Z Wegier pamietam ciagnace sie po horyzont pola kukurydzy i slonecznikow, wsrod tych pol sie tez w nocy spalo w namiocie. Duzym przezyciem byl przejazd przez Rumunie o ktorej chodzily mrozace krew w zylach opowiesci. Pamietam, ze w Timisoarze widzialem na ulicy zebraka w lachmanach, byl tak chudy jak ludzie w obozach.Ludzie w miastach w ogole sprawiali wrazenie zmizerowanych. Kiedy sie zatrzymalismy w jakiejs wiosce, obstapila nas gromada bosych dzieci odzianych w lniane koszule i proszacych o dlugopisy. Ludzie i budynki mijane po drodze na prowincji wygladali w ogole jak wyjete z 17 wieku, futrzane czapy, slomiane dachy, takie wlasnie klimaty...Pamietam tez ze bardzo bylo mi szkoda tych dzieciakow patrzacych na nas jak na kosmitow. Nastepnie po przeprawie promowej w Kalafat ( 4 lata temu miala sie ona jeszcze bardzo dobrze i byla najdrozsza przeprawa za jaka zaplacilismy w ciagu ostatnich kilku lat) wjechalismy do Bulgarii. O tym co stamtad zapamietalem napisze nastepnym razem.

[Socale]

Odświeżam bo to...

[Cyryl]

[krzych]

Dobre w caosci. Wrocily wspomnienia z tamtych lat.

[NIL-J]

E..ch , to były piękne czasy młodości , paliwo na kartki ale dawaliśmy radę , Junaczek złożony z kilku na tłoku od fiata 1300 , łańcuszek z 2 szt od skody , łańcuch napędowy od kombajnu , iskrownik od Deta ale się kopało i się jechało

---

3.jpg

Plik ściągnięto 17 raz(y) 49,87 KB

17.jpg

Plik ściągnięto 11 raz(y) 100,75 KB

18.jpg

Plik ściągnięto 14 raz(y) 85,92 KB

[Grzegorz881]

Super zdjęcia !! Pierwszy raz widzę taką podróż motorem z rodziną. Super !! Widzę, że są tutaj chyba osoby dość starsze ode mnie, bo ja to jestem rocznik 88 :D

[WaldekR]

Wspomnień czar. W 89 maturę pisałem. Czas zapierdziela jak szalony