[Kamperfan]

Na koniec refleksji kilka: Korsyka okazała się bardziej interesująca w realu, niż odbierana wirtualnie na podstawie relacji internetowych - dla nas była swego rodzaju odkryciem. Zaobserwowaliśmy duże podobieństwo krajobrazów, dróg górskich, etc. do Norwegii, którą odwiedziliśmy w ubiegłym roku. Myślę jednak, że lepiej odwrócić kolejność: najpierw pojechać na Korsykę (m.in. zdobyć doświadczenie na górskich trasach, nacieszyć oko niebanalnymi widokami...) a w drugiej kolejności odbyć wyprawę na Nordkapp.
Formalnie Korsyka jest częścią Francji, ale dostrzegalne są różnice – wynikające z uwarunkowań historyczno-kulturowych i związanych z tym tendencji separatystycznych - podobno zanikających w ostatnich latach. Korsykanie być może przejęli niektóre cechy od Francuzów, np. tak jak w Metropolii trudno się porozumieć w języku innym niż francuski (korsykański nie jest powszechnie używany), jak w każdym cywilizowanym kraju zdarzają się incydentalnie kradzieże, drobne oszustwa, przejawy nieuprzejmego traktowania turystów a w szczególności pozostałych uczestników ruchu na drogach - m. in. nadużywanie klaksonów. Na marginesie, funkcjonuje zwyczaj dziękowania klaksonem np. po ustąpieniu pierwszeństwa przejazdu, zrobienia „marginesiku” (żargon używany w polskim CB) do wyprzedzania na drodze i nie trzeba odbierać tego jako zachowania nagannego. Mimo nie zawsze przyjemnych doświadczeń uważam, że nie trzeba kierować się stereotypami - Autochtoni na Korsyce to bardzo fajny ludek, a wyspa warta jest odwiedzenia .

[Endi]