[kalinin]

Chick Corea, właśc. Armando Anthony Corea to amerykański pianista jazzowy i kompozytor. Jest stawiany pośród niewielu absolutnych mistrzów języka jazzowego, choć posiadającego wielu naśladowców w dzisiejszym świecie muzyki.

Corea jest jednym z wielkich pionierów fusion, a pośród gatunków, na które znacząco wpłynął, można jednych tchem wymienić post-bop, jazz latynoski, free jazz, jazz awangardowy, oraz ten klasyczny. Jest rzadkością w swojej biegłości oraz charakterystyczności sposobu grania zarówno na klawiszach, jak i syntezatorach; jest jednym z pierwszych, którzy w pełni wykorzystali potencjał instrumentów elektronicznych.

John McLaughlin to jeden z najwybitniejszych współczesnych gitarzystów jazzowych. Po etapie grywania w Anglii z różnymi muzykami bluesowymi, rockowymi i jazzowymi (płyta Extrapolation nagrana z Johnem Surmanem), w 1969 r. przeniósł się do Stanów Zjednoczonych, gdzie dołączył do grupy Lifetime Tony'ego Williamsa. Następnie grał z Milesem Davisem na jego przełomowych dla historii współczesnego jazzu płytach: In a Silent Way, *****es Brew, Big Fun i A Tribute to Jack Johnson. W 1971 r. stworzył grupę The Mahavishnu Orchestra, obejmującą m.in. skrzypka Jerry'ego Goodmana, klawiszowca Jana Hammera, basistę Ricka Lairda i perkusistę Billy'ego Cobhama. Grupa zasłynęła przede wszystkim z wirtuozerii i monumentalnych form, takich jak utwór Meeting of the Spirits czy nagrane z udziałem orkiestry symfonicznej 'Birds of Fire. Jego znakiem rozpoznawczym stała się dwugryfowa gitara oraz charakterystyczny, nerwowy sposób gry na gitarze.

Jako buddysta (stąd pochodzi jego drugie imię - Mahavishnu) znajdującym się pod wpływem guru Sri Chinmoya, zostaje zapoznany z jego innym uczniem - Devadip Carlosem Santaną. Już w '72 wspólnie nagrywają płytą będącej z jednej strony hołdem w stronę wielkiego saksofonisty - Johna Coltrane'a i jego mistycznej płyty A Love Supreme, a z drugiej wielkim pokazem wirtuozerii obu muzyków. W kolejnym roku McLaughlin współpracuje z Santaną przy jego płycie Welcome, w drugiej połowie tego roku wyruszają na wspólną trasę koncertową, z której bootlegowe nagrania przeszły do historii.

Po tej krótkiej przerwie od prowadzenia własnego zespołu McLaughlin formuje ponownie Mahavishnu Orchestrę. W 1975 r. zawiązuje razem z kilkoma hinduskimi muzykami akustyczną grupę Shakti, do której poprosił o skonstruowanie specjalnej gitary (specjalne wyżłobienia nadawały jej bardziej hinduskie brzmienie, a przymocowane na pudle dodatkowe 7 strun - szersze tło brzmieniowe). W składzie znaleźli się przede wszystkim skrzypek L. Shankar i tablista [[Zakir Hussain]. Wspólnie grali przez 3 lata. Potem McLaughlin ponownie wraca do muzyki elektrycznej choć już w znacznie innej formie niż przedtem i z wyraźnym wpływem muzyki hinduskiej.

Po krótkim okresie elektrycznym, wraz z zespołem One Truth Band ponownie wraca ca szczyty kariery dzięki akustycznemu triu gitarowemu. Guitar Trio zostało sformowane z wirtuozem flamenco Paco De Lucią oraz jazzrockowym gitarzystą Larrym Coryellem. Nie zdążyli jednak nagrać płyty (wydane zostało tylko DVD z '79 z koncertu w Anglii zatytułowane Meeting of the Spirits) ze względu na problemy z narkotykami Larry'ego. Chętna do wydania płyty z koncertu wytwórnia poleciła poszukać kogoś mniej kontrowersyjnego i wybór padł na innego jazzrockowego gitarzystę Ala Di Meolę (uznanym za współpracę z legendarnym Return to Forever i wielokrotnie nagradzanym za autorskie albumy). Wspólnie udają się na światowe tournee i wydają płytę Friday Night In San Francisco w 1981 r. Rok później pojawił się również album studyjny Passion, Grace & Fire. Formacja koncertuje do 1983 r.

W międzyczasie McLaughlin przywołuje do życia czwarty już skład Mahavishnu Orchestra z Billem Evansem na saksofonie, Jonasem Hellborgiem na basie, Mitchellem Formanem na klawiszach i ponownie Billym Cobhamie na perkusji. Ostatnio wdanymi płytami są utrzymane w klimatach współczesnego jazzrocka z elementami muzyki etnicznej płyty Industrial Zen i Floating Point.
Rezerwacja biletów