[StasioiJola]

Witku- Twoja opowięść jest bardzo interesująca, czekamy na ciąg dalszy!!!! Pozdrawiamy świątecznie!!

[Wito]

Z leśnej drogi wyjechaliśmy na asfalt a potem skręciliśmy w lewo na szutrówkę do Czarlina. Po drodze minęliśmy tablicę informującą, że na pobliskim polu odnaleziono grobowce sprzed ponad pięciuset lat. Czarlin to typowa dawna kolonia kilku chałup i nowo pobudowanych letnich daczy. Niektóre z nich bardzo wypasione. Na nabrzeżu kilka zimujących jachtów. Pomiędzy chałupami, daleko, po drugiej stronie jeziora dostrzegliśmy naszego kamperka. Miły to widok- oczekujacy nas dom na kółkach.
Następnie skierowaliśmy się na punkt widokowy, który pobudowano z drewna i ustawiono w kierunku południowym. Obok niego tablica z mapą jeziora i opisem. Z punktu widokowego można było oglądać zachodnią odnogę jeziora, oraz południową rozciagającą się daleko za przewężeniem. Po chwili ku mojej radości dostrzegłem tam dwa jachty kierujące się w naszą stronę. Słońce przygrzewało mocno i wiał lekki południowy wiaterek. Spędziliśmy w tym miejscu trochę czasu opalając się i wygrzewając na słońcu na suchej jeszcze trawie. Następnie zjedliśmy po kawałku czekolady i ruszyli wolno w drogę powrotną.

---

Obraz 694zmn.jpg Oczekujący nas dom na kółkach

Plik ściągnięto 6665 raz(y) 118,07 KB

Obraz 686zmn.jpg Punkt widokowy.

Plik ściągnięto 6665 raz(y) 85,62 KB

Obraz 692zmn.jpg Z przyjemnością obserwowałem jachty

Plik ściągnięto 6665 raz(y) 63,63 KB

Obraz 691zmn.jpg Mapa i opis jeziora

Plik ściągnięto 174 raz(y) 160,28 KB

[krzysioz]

Ja tez lubie takie opowiesci.
Choc to nie na temat to w sprawie lodowki chcialem dodac , ze gdy mialem blizniaczo podobnego kamperka to dzialala ona na 12V tylko ,gdy chodzil silniczek. Albo mi sie tylko wydawalo.

[Wito]

Słońce stało jeszcze wysoko, gdy przypedałowaliśmy do kampera. Jak to dobrze, że zabraliśmy rowery. Okazuje się, że rowery pasują do kampera-pomyślałem. Odtąd na każdą wycieczkę zabierałem z sobą rowery, lub rower, gdy jechałem sam. Kusi mnie także zabranie na dach kajaka. Jednak do dziś nie udało mi się jeszcze tego tematu przerobić.
Po raz pierwszy zjedliśmy obiad w kamperze. Jednodaniowy, co prawda, ale z gotowanymi na kuchence ziemniaczkami.
Kiedy wieczorem zasypiałem zmęczony ale zadowolony, już wiedziałem, że kampering to jest właśnie TO. Teraz mogłem zrozumieć moich przyjaciół z CT. którzy podczas tegorocznego spotkania solankowego jakże obrazowo i pięknie opowiadali o swoich przeżyciach. To wspaniała, forma turystyki i spędzania wolnego czasu. To jest, można nawet górnolotnie stwierdzić, sposób na życie.
Ranek drugiego dnia świąt wstał przybielony przymrozkiem i nie powiem, trochę zmarzłem. Słońce jednak szybko wyszło zza lasu i zrobiło się znów ładnie i ciepło.
Postanowiliśmy dziś zwiedzić Wdzydze Kiszewskie i skansen budownictwa ludowego. Tym razem rowerki pozostały na bagażniku.
Zaczęliśmy od przystani wodnych i plaży. Wszystko jeszcze puste i uśpione, chociaż kilka jachtów cumowało już przy pomostach. Asia wybrała sobie jeden z nich. Bezpieczny, niezatapialny i z własnym cieniem na wypadek upałów. Ona tak lubi. Kapnęła chyba jednak, że szybko nim nie popłynie bo opuściła pokład w pośpiechu.
Wybrała za to plażę. Kiedy pokazałem jej tablicę zakazów, to szybko przeniosła się na pomost. Hola,Hola -zawołałem. A czy ty spełniasz kryteria wejścia na ten pomost? Asia natychmiast się cofnęła. Ja zaś, z ołówkiem w ręku wyliczyłem, że może wejść, bo spełnia kryterium zagęszczenia liczby osób w przeliczeniu na 1 metr kwadratowy. Gdy w międzyczasie przyjrzałem się uważniej tablicy ośmiu ostrzeżeń, to całkowicie zgodziłem się ze wszystkimi jej nakazami i zakazami. Po co stawiają takie tablice, skoro wszystko jest oczywiste? Sądzę, że znamy odpowiedź na to pytanie.

---

Obraz 672zmn.jpg Zbytnio zaufała reklamie

Plik ściągnięto 6619 raz(y) 136,68 KB

Obraz 666zmn.jpg

Plik ściągnięto 6619 raz(y) 75,45 KB

Obraz 675zmn.jpg Jak tu się nie zgodzić?

Plik ściągnięto 6619 raz(y) 103,22 KB

Obraz 673zmn.jpg

Plik ściągnięto 6619 raz(y) 68,01 KB

[Wito]

Po dłuższym spacerze dotarliśmy do skansenu. Skansen znajduje się między szosą a wschodnią odnogą jeziora. Położony na kilkudziesięciu hektarach, częściowo zadrzewiony, przypomina dużą wieś sprzed wieków. Postawiono tam, przywiezione z bliższych i dalszych rejonów Kaszub domy mieszkalne, zabudowania gospodarcze, rzemieślnicze, czy sakralne. Bardzo podobny skansen znajduje się w Olsztynku na Mazurach. Uczestnicy tegorocznych zmagań z Krzyżakami spod chorągwi CT mogą go odwiedzić. Jest blisko od pola bitwy w Grunwaldzie.
Tego świątecznego dnia skansen był zamknięty. No może nie całkowicie, bo wpuszczano tylko na teren a już do środka pomieszczeń, nie. Ci zwiedzający, którzy czuli się z tego powodu zawiedzeni, mogli swój smutek ukoić w otwartej restauracji przy pomocy różnorakich trunków a wśród nich płynu żółtego, z pianką. I tego dnia czynili to gromadnie.
Przyjemnie było spacerować między chałupami sprzed wieków. To zawsze rozbudza wyobraźnię. Udało nam się trafić na gobowiec na wzgórzu, nad samym jeziorem. Pochowano tam dyrektora szkoły- założyciela skansenu. Grób jest pięknie utrzymany.
Spacerowaliśmy dłuższą chwilę zaglądając do okien wieśniakom, którzy pozamykali przed nami podwoje, po czym udaliśmy się spacerkiem do kampera. Zbliżało się późne popołudnie i musieliśmy powoli zbierać się do powrotu do domu.
Kilka chwil zajęło nam przygotowanie się do jazdy. Do Iławy wracaliśmy przez Grudziądz. Gdy przekraczaliśmy most na Wiśle wspominaliśmy niedawny zlot solankowy, na który przyjechaliśmy pociągiem. Teraz, po niespełna miesiącu mamy już swój wymarzony pojazd. I nie tylko. Mamy za sobą pierwszą prawdziwą, przeuroczą wyprawę kamperem-nasz kamperowy chrzest. Wito.

---

Obraz 698zmn.jpg

Plik ściągnięto 6608 raz(y) 111,59 KB

Obraz 700zmn.jpg

Plik ściągnięto 6608 raz(y) 80,71 KB

Obraz 705zmn.jpg

Plik ściągnięto 6608 raz(y) 91,47 KB

[Dembomen]

Hej!
Wito, masz talent, fajna relacja Pozdrawiamy Świątecznie
Hej!

[Tadeusz]

Witku, urozmaiceniem drugiego dnia Świąt była lektura Twego opisu pierwszej kamperowej podróży. Czytałem od nowa z prawdziwą przyjemnością.
Właśnie temu to forum winno służyć - obcowaniu z ludźmi, poznawaniu ich przygód, wymianie myśli i nawiązywaniu nowych znajomości i przyjaźni. Wszystko to w duchu otwartości na drugiego człowieka, z szacunkiem do niego i jego dzieła, choćby najskromniejszego.
Drogi Witoldzie, dziękuję. Ten miły dzień, spędzony wśród dobrych, serdecznych ludzi, wzbogaciłeś Ty swą opowieścią.
Otrzymujesz ode mnie skromne wirtualne piwo. Wkrótce spotkamy się i podziękuję inaczej.

[Witold Cherubin]

Wito, z przyjemnością czyta się Twoje relacje z podróży, które ilustrujesz ciekawymi zdjęciami. Dzięki Ci za to. Mimo, że miałem zaprzyjaźnonych ludzi z Kościerzyny to nigdy mi nie pokazali tego, co Ty nam pokazałeś i opisałeś. Jestem Ci bardzo wdzięczny za umiejętność wynajdywania ciekawych miejsc, interesujące opisy i bardzo dobre zdjęcia. Pozdrawiam prawie że poświątecznie

[Wito]

Serdecznie dziękuję Wam za miłe wypowiedzi pod moim adresem. Cieszę się, że mogliście podróżować z nami. Wyjazd, który opisałem był dla nas dużym przeżyciem. Mieliśmy przekonać się, czy pokochamy nowy styl życia. Okazało się, że tak. To dzięki Wam w ciągu tych dni, kiedy pisałem relację, mogłem na nowo przeżywać tę wspaniałą wycieczkę-przygodę. W tym roku bowiem sytuacja rodzinna zmusiła nas do pozostania na święta w domu. Pozdrawiam i raz jeszcze bardzo dziękuję. Witold.

[jury]

Doskonały opis i zdjęcia , czytałem ten tekst "duszkiem".
Ja niestety siedziałem tradycyjnie w domu choć marzy mi się taki wypad.

[KOCZORKA]

Wito, DZIĘKUJĘ!!!
Wspaniale i bardzo obrazowo opisujesz. Ma się wrażenie, że jest się tam z Wami.

[Wito]

Lucynko. Jesteś jak zwykle bardzo miła i uprzejma. Pozdrawiam. Wito.

[Wito]

Witaj Adam. Nic nie szkodzi. Z relacji widzę, że Wasz zlot trzech kamperów był wyjątkowo udany. Cieszę się. Wito.